Cusco en Machu Picchu

Vooraf.

Queridos seguidores, gente querida,
Hasta ahora he hecho mis informes en holandés. Pero la señora Al darme un consejo para los españoles. En primer lugar, a mi español en un tiempo y / o mejorar. Y en segundo lugar para darle esa sensación de que estaba en América del Sur a hacer todo el tiempo. es decir, algunas de las preguntas en Inglés y obtener una historia completa en español, donde sigo una pequeña parte de. Así que ya sabes lo que es. Lamentablemente los que pueden leer en español son enormemente a reírse de todo lo que escribo. Para el contenido es, naturalmente, nada. Para los que tienen que traducirlo, buena suerte. Los que pueden leer y entender. Bromas derecha.
Saludos Máximo

Cusco en Machu Picchu

Woensdag 18 mei.
We landen even na middernacht, met alle formaliteiten ben ik na een half uur door de immigratie en douane. De LAN balie is nog open en ik kan mijn bagage inchecken voor de vlucht van 5.45 uur. Ook hier vragen zij of ik de andere tas ook wil inchecken heb ik dus maar gedaan. Zij letten niet echt op het gewicht. Ik probeer in een zij hal wat te slapen op de grond naast veel andere reizigers. Maar ik wordt steeds wakker door al die omroepen. Dus neem ik maar aan een tafel in een restaurant wat kleins en de rest van de tijd achter de laptop een film kijken. Om vier uur naar de gate en in de wachtruimte. Er zijn daar al veel mensen en een derde ligt op de grond. Op de stoel met mijn voeten op de koffer doe ik mijn ogen even dicht. Het duurt nl nog een uur. Maar ik wordt door de dame van de balie wakker gemaakt." Mister your plane is leaving" mijn naam ontbreekt en ik ben nog de enige in de wachtkamer. Om 7 uur in de ochtend kom ik in Cusco aan. Ik heb een vreselijke hoofdpijn. Komt door te weinig slaap en de ijle lucht. Cusco zit op 3400 m hoogte. Met de taxi naar de hostel en na de formaliteiten zit ik nog een 20 min. aan de zuurstoffles bij te komen. Alle hostels hebben zo’n fles. Daarna de stad in, koop een treinkaartje naar Machu Picchu. Nou dat is maar net op tijd. Op de dagen dat ik wil gaan is alleen de heen weg een goedkope ticket verkrijgbaar. En de terugweg is twee uur eerder en een dure ticket. Maar ik heb niet veel keus. In de stad geluncht en op de terug weg door de stad gewandeld. Wat een mooie oude stad is het met prachtige oude gebouwen. In ieder geval hebben de bouwers toen erg veel tijd besteed aan vorm en details. De binnenstad staat niet voor niets op de Unesco wereld erfgoed lijst. Dit keer maar de gebouwen fotograferen en niet de standbeelden. Daar heb ik al genoeg foto’s van. Terug in de hostel even gaan liggen. Na 7 uur wordt ik wakker en ga maar weer aan de zuurstoffles. Het helpt echt maar ik kan niet met een zuurstoffles de stad in. Dat gaat toch weer te ver. Nog wat boeken gelezen over Machu Picchu tevens kijk ik een video over Machu Picchu. Van vermoeidheid maar weer gaan slapen.

Donderdag 19 mei
Na het ontbijt wasgoed afgegeven en naar de kleermaker om een aantal kledingstukken te repareren. Op het Cultureel Instituut van Cusco koop ik een entree ticket voor Machu Picchu. Daar zal het erg druk zijn en mogelijk een lange rij. Bij het postkantoor postzegels gehaald en de kaarten gepost. De stad in gelopen naar de grote overdekte markt. Er is daar van alles te koop, groenten, fruit, kleding, levensmiddelen. Maar ook vlees en wat vis. De eetgelegenheid is erg druk. Er eten hier veel lokale bewoners en in de stad eten veelal de toeristen. Een complete maaltijd hier kost 3 Soles. Nog geen Euro. De drie prachtige kerk gebouwen ben ik in gelopen. Ook de stijl zie je binnen Spaanse invloeden. Verder op nog geluncht en op de grote Plaza de Armas lekker op een bank in de zon liggen relaxen. De kleding reparatie opgehaald. Ze weten weer iets moois van een weggooibroek te maken. Ongelooflijk dit kan weer maanden mee. Dicht in de buurt gegeten en later mails beantwoord, koffers ingedeeld. Morgen met taxi naar het station en dan met de trein naar Machu Picchu.

Vrijdag 20 mei
Half zes op, 20 minuten aan het zuurstof apparaat. Ik heb een vreselijke hoofdpijn. Het duurt ook dagen voordat je er aan gewend bent. Bij de een wat sneller dan bij de ander. Ik heb een klein ontbijt genomen en met de taxi naar het station bij het dorp, Poroy,8 km verderop. Er stopt geen treinen meer in Cusco. Je moet een half uur tevoren melden. De trein vertrekt om 7.45 naar Machu Picchu. En de reis eindigt om 12 uur bij het eindpunt Aguas Calientes. Dat is het dorp aan de voet van de berg Machu Picchu. Het dorp ligt op een heuvel en de straten zijn klimmend of dalend. Maar met een volle rugzak is het nog een zware afstand om de 300 m klimmend te lopen. Na het inchecken in de hostel het dorp in. Het is een heel leuk knus gezellig dorpje met knusse kleine straatjes. Verder een gezellig pleintje, De Plaza de Armas, met vele restaurants. Bij een ervan geluncht. Bij het postkantoor haal ik een stempel van Machu Picchu in mijn paspoort. De dame achter de balie doet het meerdere malen denk ik. Even uitrusten in de hostel en in de avond een wandeling in de Via de Escape. Een erg gezellige drukte. Veel muzikanten en veel wandelend volk. Vroeg mijn nest in, morgen vroeg op en proberen bij de eerste groep op Machu Picchu te zijn.

Zaterdag 21 mei
Om drie uur opgestaan en om kwart voor vier al aan het ontbijt. Ze kennen hier alleen maar vroeg ontbijt. En om kwart voor vier naar de opstapplaats van de bus. Daar staat al een rij die vier bussen lang is. De eerste personen staan er al om drie uur in de ochtend. Maar om half zes vertrekt pas de eerste bus. Dit wordt een lange wachttijd van ruim anderhalf uur. Waar veel mensen zijn, is er altijd handel. Dus zijn veel vrouwen die broodjes , Coca thee en koffie aanbieden. Deze zaken gaan goed. Ook de winkels zijn al om drie uur open. Water, koekjes, sjaals etc. worden gretig afgenomen. Maar anderhalf uur in de kou is best lang. En de rij groeit maar aan. Dus maar met mijn buren de wachtenden in gesprek dat is altijd leuk. Een openings zin wat iedereen doet is: “where are you from”? Nou de rest komt vanzelf. Om half zes vertrekt precies de eerste van de tien gereed staande bussen. Ik zit in bus zes. Boven op de berg staan we weer in de rij. De toilet juffrouw doet goede zaken. Ook de bewaar hokje van rugzakken. Na het passeren van de controle zie ik op entree biljet dat ik nr. 178 ben. Ik heb voor een gids gekozen zodat ik nog meer te weten kom over Machu Picchu. We gaan eerst naar het uitzichtpunt boven aan. Daar staat al een hele rij vier verdiepingen hoog. Wachten op de zon die bijna over de bergen komt. Ik kijk naar het Inka dorp waar ik bijna 30 jaar op mijn lijst heb staan. En maak rustig relax een paar foto’s. Na deze foto shoots gaan we naar beneden langs de bijzondere Inka plaatsen in het dorp. Voor verdere beelden zie de foto’s. We komen bij de ingang van de berg Wayna Picchu aan. Dat is de grote berg rechts op de overzicht foto van het dorp. De berg is nog 200 m hoger dan Machu Picchu. Ik twijfel maar besluit toch maar de berg te beklimmen en kijken hoe ver ik kom. Ik geef de gids het afgesproken bedrag en maak nog een foto van haar. Een hele zware steile beklimming. De trappen zijn ongelijk, eigenlijk zijn het rotsen die in een trap vorm zijn aangelegd. Na elke lus stop ik een paar minuten om uit te rusten. Ik ben niet de enige, velen doen het. Vooral na de steile treden die ook nog gevaarlijk zijn omdat er geen leuning is o.i.d. Je kunt het in een uur beklimmen. Ik ben na ruim anderhalf uur hijgend en puffend boven. Maar wil toch nog, net als alle anderen, naar de uiterste top. Dat doen we dus. Geweldig uitzicht naar beneden. Het Inka dorp Machu Picchu is nu een heel kleine tekening geworden. Ik ben daar nog een half uur gebleven en genieten van het uitzicht. Net als velen met mij trouwens. Je moet hier geen last hebben van hoogte vrees. (he Tilly!) Ik heb het wel eens als ik steil naar de diepte kijk. Maar dit keer niet. De terug weg is gevaarlijk vooral in het eerste deel. Je moet andersom de berg af. Veel te steil zo’n 70 – 75 graden is het. Ik overdrijf niet. Daarna gaat het wat makkelijker. Onderweg geeft het erg veel voldoening bij het zien van de vele zwoegers onderweg naar boven. Ik vertel heel stoer aan de twijfelaars onderweg dat ik met mijn 64 jaar het heeft gehaald. Voor velen is dit een aansporing om door te gaan. Zij denken ook: als die ouwe het kan moet ik het zeker kunnen.
Met de bus, die de hele dag af en aan rijden, terug naar het dorp. Nog gedoucht in de hostel en wat kleins gegeten. Naar de trein voor de terug reis.

De afstand Machu Picchu tot Poroy is maar 92 km maar de trein rijdt 20-30 km per uur. Een snelle fietser gaat er met gemak voorbij. De terugreis is een duurdere trein ticket,er zijn geen plaatsten meer in de goedkope treinen. We hebben luxe stoelen, met gedekte tafels, een kleine maaltijd met gratis fris dranken. Vervolgens krijgen we ook nog entertainment in de vorm van een condor die langs komt dansen. Daarna nog een mode show van in Peru gemaakte kleding, vooral veel warme kledingstukken. Totaal 10 kledingstukken. Erg leuk en met veel hilariteit en applaus verzorgd door het bedienend personeel zelf. Elk van 6 wagons heeft een eigen bediening en show.
In de hostel over de leuke rit verteld en in de stad gegeten. Bekaf zoek ik om elf uur mijn bed op. Een lange dag.

Aanvulling.
There are three Inka rules:
1. don't lie
2. don't steel
3. don't be lazy
There are three characters of the body.
- Wisdom, - heart, - vertility.

Machu Picchu is een relatief nieuwe ontdekking want pas op 24 juli 1911 ontdekt door de Amerikaan Hiram Bingham III in een tocht door het gebied. Hij komt met zijn expeditie drie families tegen die in de bergen wonen. Maar het is één van de kinderen van de gezinnen die Hiram en zijn expeditie brengt naar het Inka dorp. Omdat het kind dit zelf kent en de weg weet. Later is Hiram met een grote expeditie teruggekomen met andere wetenschappers. Ondanks dat er sprake is dat andere ontdekkers Machu Picchu eerder hebben ontdekt gaat de ontdekking van Hiram de geschiedenis in als de ontdekking van Machu Picchu. Dit jaar herdenken ze dat Machu Picchu 100 jaar geleden is ontdekt.
De steile berghellingen zijn terrasvormig ingericht. Ten eerste om de berg te verstevigen tegen afkalving. En ten tweede om producten op te verbouwen. Net als de Sawa’s in Indonesië.

Ik heb over Machu Picchu gelezen tijdens mijn vaartijd. Meer dan 30 jaar geleden heb ik het hier over en nu sta ik er en loop je door de dorpsstraten. Een geweldige ervaring.