Rio de Janeiro en Sao Paulo

Rio de Janeiro

Donderdag 12 mei.
De wekker gaat om half zes maar vier uur geslapen om half zeven staat de tourchauffeur er al. Ik moet eerst Argentinië uitchecken dat duurt even. Vervolgens naar de grens met Brazilië. Dat is wat langer ivm paspoort formaliteiten.
Totaal neemt het bijna een uur in beslag. Bij het inchecken op de Airport is precies het omgekeerde. In een mum van tijd is het rond met mijn 22 kilo. Ik mag maar één handbagage meenemen en moet dus één van de twee afgeven. Ik geef hun mijn rugzak van 12 kilo. Doen ze niet moeilijk, labellen en op band. Helaas door een enorme mist kunnen de vliegtuigen niet landen er is één uur vertraging.
Aanvliegen op Rio de Janeiro is een belevenis op zich. Een miljoenen stad ligt daar beneden. Wat een immense blokkendoos op de bergen en tegen de stranden. Door het boeken van 5 dagen bij de hostel halen ze me gratis per taxi op. Een mooie service. Van het vliegveld naar de stad is een rit van 45 minuten via grote toegangswegen door en om de stad heen. Cristo op de berg komt steeds dichterbij. Na het inchecken etc. de stad ingelopen. Eerst maar een gedetailleerde kaart van de stad kopen kan ik me beter oriënteren waar ik zit en waar de bekende punten zijn. Ik zit maar twee straten van het beroemde strand Copacabana. Nou dan maar eerst naar de Copa. Mijn neef Julihen (zat hier 2 maanden) gesmst: “ Julihen, ik zit in Rio en ik zie Cristo en ik zie billen” Hij weet het al. “U zit op Copa”. Spaans was al lastig maar de Brazilianen zingen het Portugees ook even iets anders. Ik moet nog scherper luisteren om te horen wat ze zeggen. Lukt dus voor geen meter. Ook met een gehoorapparaat zal het niet lukken. ’s Avonds in de hostel gegeten bij de Pasta Diner Party. Gezellig zo al die Back Packers aan hun favoriete maaltijd. Pasta.

Vrijdag 13 mei.
De hele nacht heeft het flink geregend zo ook in de ochtend. De tour van vandaag gecanceld. Ik ga niet in de regen de Coscovado en niet de stad eronder kunnen zien. In de middag trekt het wat bij. Met de bus naar het eind van Ipanema (Ipa) strand gegaan daar geluncht en de hele route teruggelopen. Ongeveer 7 km waarvan Ipa 3 km en Copa 4 km. Erg leuk ondanks 20 graden voelt het frisjes aan. Erg veel toilet voorzieningen hebben ze onder de grond. Een aantal hebben ook warme douches en kluisjes. Je hoeft dus geen spullen op het strand onbeheerd achter te laten. Er zijn heel veel barretjes of jus tentjes langs de stranden van Ipa en Copa elke 20 -100 m. Allerlei soorten Jus van vele vruchten zelfs jonge kokosnoten, de klappa muda. Heerlijk en in vele gewenste variaties te verkrijgen. Mijn favoriet; Orange-mango-banaan. Ook in de hele stad zijn de jus barretjes te zien. Terug in de hostel even bijkomen, even liggen. Om 8 uur schrik ik wakker van een paar kamergenoten die rumoerig binnen komen. Te lang geslapen, eruit en gelijk in de buurt op de boulevard van Copa gegeten. De stranden van Copa en Ipa zijn geheel verlicht. Er staat hier verlichting waarbij aan elke paal 9 schijnwerpers hangen. Op het hele strand zijn er meer lampen dan in het Ajax stadion volgens mij. Terug in de hostel staan een hoop mensen om de stad in te gaan. Naar een gratis Salsa avond verder op de grens van Copa wijk en de Favela. Ik ga mee. “Maar neem geen overbodige luxe mee zoals fotocamera en (dure) gsm toestellen” Zegt de hostel beheerder. Twee weken geleden zijn nog een paar gasten bestolen tijdens het feesten. Jammer. Een foto van het feest gebeuren is altijd leuk. Het is erg gezellig en het swingt de pan uit allemaal. Bier en wijn laat ik aan anderen over. Maar rond 2 uur s nachts lig ik bijna op een terras stoel te slapen. Dat gebeurt in NL maar ook hier. Ondanks de veel goedgevormde vrouwen van plezier die hier overal rond lopen. Samen met een Zwitsers stel ben ik met de bus teruggegaan. Het duurt nog een uur omdat we verkeert zijn ingestapt. En een taxi willen we niet nemen, los nog wat het kost. Je weet niet waar je terecht komt midden in de nacht.

Zaterdag 14 mei.
In de ochtend in de buurt slenteren samen met een New Sealander en een New Yorker. Op tijd terug naar de hostel, om 12.45 u ga ik voor een stadstour. De tour begint bij…..ja …. jullie raden het al Cristo Redentor. Het is een hele rit de Corcovado berg op. Het laatste stuk gaat na het betalen van de entree kosten alleen per pendel bus van het park zelf. Tijdens de rit zien we al delen van de berg in dichte mist. “Oh no, did you bring your London fog with you” zeg ik nog tegen een Londenaar naast me. “Bloody hell, I hope not”. Is zijn reactie. Vanaf de pendel bus kun je met de lift of via de 220 treden naar boven. Ik kies voor de trappen omdat er een hele lange rij voor de lift staat. Zelf heb ik ruim 35 jaar op dit moment gewacht. (uit mijn zeevaart periode) Erg indrukwekkend het geheel. Vooral voor veel katholieke gelovigen die in het kapel nog een kruisje slaan. Ik kan me wel voorstellen dat het hun wat doet. Voor mij het allermooiste is het zicht naar de stad. Wat is dat schitterend. Nou heb ik met Nico al aardig wat beklommen en fantastische uitzichten gezien, maar dit heeft iets magisch.(elk uitzichtpunt is uniek.) Vanuit Cristo de Copa en Ipa stranden zien en de Suikerbrood berg. Helaas is de noord zijde in dichte mist. Jammer.
Van Cristo gaan we naar Sambodromo. Hier eindigt elk jaar de carnaval stoet. En niet zo’n kleine. Hele grote tribunes langs de straat. Je krijgt een plaats als genodigde maar de meeste zijn dure betaalde plaatsen. Hier worden de prijzen toegekend aan de beste groepen. Het staat in een wijk waar relatief veel zwarte bewoners van de stad wonen. Via de Arcos de Lapa, een Pont du Gard achtige aqua brug, rijden we naar de trappen van Selaron. Hij is de bedenker en de maker van deze bijzondere trappen. De treden zijn allemaal met rode tegels gezet. En elke trede heeft een land, stad of een provincie van een land. Indien je land er niet bij staat kun je een tegel naar hem opsturen dan zal Selaron het zelf op metselen.
Niet ver hiervandaan is een zeer aparte wijk; De Santa Theresa wijk. Bijzonder omdat hier in de loop der tijd de rijken en de intellectuelen zijn komen wonen. Daarna zijn de kunstenaars erbij gekomen. Het wordt ook wel de Mont Martre van Rio genoemd. Erg leuke en gezellige bars en restaurants. Veel muziek spontaan langs de weg. Veel kunstenaars die hier hun producten exposeren resp. verkopen. Er gaat door de wijk de enige tramlijn van Rio. De gele tram die ook nog de Arcos de Lapa, over gaat. Het is een toeristisch trammetje geworden.
Een aantal mensen uit de tour gaan niet verder en worden bij hun hotels afgezet. Het is inmiddels
avond geworden. We vervolgen onze reis naar de Suikerbrood berg. We gaan met de kabelbaan in twee etappes naar de Suikerbroodberg. Het is een geweldig mooi gezicht. Eerst zien we vanuit Cristo de stad overdag en nu zien we vanuit de gondels en vanuit de Suikerbroodberg de stad bij avond. Met een mooi uitzicht op bijna alle stranden. Maar die van Copa en van Ipa zijn heel goed te zien wegens de verlichting., En Cristo is ook als enige verlicht boven op de donkere berg. Geweldig mooi.
Na 10 uur zijn we weer bij ieders hostels afgezet.
In de buurt met een aantal bewoners wat gegeten. Om 24 uur gaat bijna iedereen naar een party bij de bogen van Arcos de Lapa. Ook hier geldt, geen camera’s en ander dure artikelen. Een Italiaanse besluit toch haar kleine camera mee te nemen. We vragen haar of we de foto’s mogen delen. “no problem” zegt ze. Ik ben weer rond twee uur terug gegaan met een leeftijdgenoot (66 is hij)die een paar van ons kent vanuit de toer. Hij zit in een andere hostel verderop.

In de ochtend schrik ik om half vijf wakker. Ik denk dat de klok stuk is maar niets is minder waar. Het is de juiste tijd. Maar iedereen is er nog niet. Buiten begint het net iets schemerig te worden maar nog heel even dan is het klaar lichte dag. Ruim een uur later strompelen ze naar binnen. De een beter in staat om te lopen dan de ander. Een persoon heeft de kosten van twee taxis voorgeschoten, de anderen zijn niet in staat hun geld te vinden of liggen te slapen in de taxi. Wat een stappers. Bruintje trekt het niet meer.

Zondag 15 mei
In de ochtend ben ik op zoek naar de Italiaanse maar ze is nog niet terug, ze is nog ergens. Balen. Ik ga de stad in en bezoek nog een aantal bezienswaardigheden. Eerst naar de Kathedraal. Maar omdat de bus bij Arcos stopt ben ik daar maar wat overdag foto’s gaan maken. Ik wacht een tijd voordat het gele treintje van Santa Theresa er aan komt. Mooi gezicht. De Kathedraal een gigantisch groot gebouw. Futuristisch komt het over. Het lijkt op de kathedraal van Liverpool alleen twee keer zo groot. Het is een toeristische trek pleister want veel bussen stoppen er. Van Arcos naar Museo Bellas Artes maar door het mooie weer wijzig ik mijn plan. Ik ga naar de Botanische Tuin, de Jardim Botanica. Helaas moet ik de stad ervoor oversteken en de bus aansluitingen zijn niet altijd makkelijk te vinden voor een leek. Een mooie tuin zo aan de voet van de Coscovado en midden in de stad. Goed idee van de stichter D. Joao. Het is mooi aangelegd en de bijzondere palmsoorten zijn fantastisch mooi hoog en kaars recht. Bij de ingang en later in het park kom ik een pas getrouwd stel tegen die het park als locatie hebben voor hun trouw foto’s. Met gebaren taal vraag ik om een foto te mogen maken. Ze knikken heel overtuigend.
Van de tuin naar het strand. Tja, zondag dan moet je naar De Copacabana. Eén driebaans richting van het verkeer aan de strandzijde is afgesloten en alles is voor de wandelaars, skaters, fietser etc. Op het strand is het een drukte. Op vele velden voetballers, volleyballers en op badminton lijkend spel. Zwemmers, joggers , etc. noem het maar op. De terrasjes druk bezet onvoorstelbaar veel. Ik wil naar Ipanema wandelen maar lukt niet, te druk. Het is ook nog mooi weer, helder blauwe lucht. Heel laat in de avond gaat het helaas regenen.
Na het diner de koffers inpakken. Morgen naar Sao Paulo. Voor een tussen stop die langer duurt dan gepland wegens een schema wijziging van de luchtvaart maatschappij.

maandag 16 mei.
Uitgecheckt, de koffers in de locker en naar het postkantoor om mijn laatste pakket naar huis te sturen. Om kwart over één met de taxi naar de Airport. De drukte op de weg valt mee, ik ben vroeg op de airport. Ik kan al inchecken. De dame achter de balie vraagt of er niet nog een koffer mee kan dan hoef ik niet zoveel mee te slepen. Het kost niets zegt ze. Ze weegt mijn grote koffer niet eens. Ik zie een poster dat een Braziliaanse maatschappij Web Jet de derde grootste is van Brazilië. Heb ik nooit van gehoord. Ik vlieg zelf met TAM air Lines. En volgens een Nederlander in de rij voor het boarden is TAM wel twee keer zo groot als de KLM. Ze vliegen in heel Zuid Amerika en op Europa. In Sao Paulo heb ik niet veel keus dan een dure taxi te nemen. Ik slaap in Mercure Airport Hotel en het is een half uur rijden. Na het inchecken naar mijn kamer, deze is al vanuit Nederland betaald 6 maanden geleden. Ik kom van de ene in het andere. Zit ik in Rio in een Hostel op een kamer van 3 bij 4 meter met 9 bedden. Nu zit ik in een twee keer zo grote kamer met twee bedden, zit kamer, TV en internet aansluiting. Het kan zo verkeren. Mercure Airport Hotel zit in een voorstad van Sao Paulo nl Guarulhos. Dit is 1,5 keer zo groot als Amsterdam. Sao Paolo is zo ver dat het geen zin heeft de stad in te gaan. Lekker relaxen en tv gekeken. Daarna wat mails beantwoord. En mijn nest opgezocht.

Sao Paulo

Dinsdag 17 mei
Heerlijk uitgeslapen. Geen snurkende mensen onder, boven of verderop. Ook niet in de rij voor de bad kamers. Gewoon in je nakie dwars door de kamer net als thuis. En warm water, normaal is het na 8 min al weer koud. Uitgebreid ontbijt, het blijkt niet in de prijs te zitten. Dat is een tegenvaller. Sao Paulo de grootste stad van Brazilië. Daar kun je niet even de resterende 4 uur door heen rijden. Het kost al een uur om er te komen. Dus verder in de lounge gezeten en maar film gekeken. Mercure heeft een pendeldienst naar de Airport samen met Ibis die hier achter zit. Kost me niets. Dit is mooi meegenomen. Ik vlieg met LAN Peru. Bij het inchecken vraagt de medewerker naar een tel nummer van een persoon NIET in het vliegtuig. Nou voor het eerst wordt me dit gevraagd na 20 vluchten, ik fronste mijn wenkbrauwen even. “ Is dit een slecht voorteken” ach niet te veel over nadenken. We hebben drie keer een vertraging. Bij de landing stuitert het vliegtuig een paar keer. Uiteindelijk toch goed en veilig geland voor zo’n zwaar groot vliegtuig. Poeh poeh. De vlucht naar Lima is 5,5 uur. Een grote afstand. Je steekt heel Brazilië en de Andes gebergte over.

Opmerkingen.

Brazilië is in 1822 onafhankelijk van Portugal geworden.
Rio de Janeiro betekent Januari Rivier. Het is door de Portugees Caspar de Lemos op 1 januari 1502 ontdekt. Hij dacht dat het een monding van een rivier is. Rio is tot 1960 hoofdstad van Brazilië daarna is het naar Brasilia gegaan. Copacabana heeft 4 km strand en Ipanema 3 km strand.
Cristo Redentor is 38 m hoog en staat op de berg Corcovado die 710 m hoog is. Het beeld is op 12 oktober 1931 onthuld en ze hebben er 10 jaar overgedaan.
De bewoners van Rio worden Cariocas genoemd en er wonen ruim 6 mln mensen in de hele Urban.
In 2005,2006,2007 zijn op de stranden de WK strandvoetbal gehouden. Op oudejaarsavond 1994 heeft Rod Steward een gratis concert gegeven op het strand van Copa en er waren toen 3,5 mln mensen op het strand. Alles is toen meegeteld.
Sao Paulo is ongeveer 3 keer zo groot als Parijs en heeft naar schatting 17-20 mln inwoners. Een officiële telling is er niet.
Voor diegenen die het nog niet weten; onze naam Gereja komt uit het Portugees Igreja.