Iguazu watervallen en Gurani dorp

Even vooraf.
Even een mededeling vooraf. De ontbrekende 70 foto’s in mijn vorige reisverslag van Montevideo terug naar Buenos Aires staan er nu op. Degene die het gemist hebben kunnen het nu zien.

Iguazu

Maandag 9 mei.
Vervolg op de busreis van Buenos Aires naar Iguazu.
Zeven uur wakker, weinig slaap. Ik slaap eigenlijk niet goed in de bus of in een vliegtuig. We stoppen nog twee keer bij twee steden en komen om 13.40 uur in Iguazu aan. Totaal 18 uur busreis en Ik ben nog wat moe door het slacht slapen. Niet klagen. Want ik wil de busreis doen. Doordat de bus te laat aankomt kan ik de middag tour naar de watervallen aan de Braziliaanse zijde niet halen. De bus is al om 14.00 uur vertrokken. Het landschap is erg bergachtig met flinke uitsteeksels. Een enorm wolkendek bedekt Iguazu, het heeft geregend in de ochtend zie ik. Er zijn erg veel hotels met of zonder sterren. Iguazu kent een aantal straten en de hotels liggen toch vrij uit elkaar. Het is wel een klein knus stadje met slechts één bank waar je kunt pinnen. Erg druk is het daar. De kleinschaligheid heeft iets van Rapa Nui. Na het pinnen nog wat rondgewandeld en in de hostel voor het buffet gekozen. Uit vermoeidheid maar gaan slapen.

Dinsdag 10 mei.
Om 7.35 worden we opgehaald voor een tour naar de Iguazu watervallen aan de Argentijnse kant. Bij het park betaalt iedereen 100 pesos entree tot het nationaal park. Het is een groot terrein we lopen eerst door een stuk woud en komen bij het treinstation van het park aan. Een open trein als in de grote pretparken in NL. Naar het eerste uitzichtpunt is een rit van ca 10 minuten. We krijgen 1,5 uur om de eerste attractie te zien. Het is de Garganta de Diabolo of in het Frans de Gorges du Diablo welke onder Geneve in de Franse Alpen ook is te vinden. Het betekent de keel van de duivel. (Moluks woord Gargantang uit het Spaans)Je ziet een snel stromen rivier en niets is te zien van een waterval. Je hoort alleen het donderend geraas van neerstortend water. En dichterbij komend zie je een gat in de rivier waar het water in valt. Aan de rand van de keel helemaal nat van het opstuivend water zie je pas hoe groot het gat is. Ruim 40 meter stort het water naar beneden. Na elke foto je camera en lens schoonmaken, ontdoen van veel opspattend water. Het lukt niet. Het is onontkoombaar dat je lens en of camera nat wordt. Heel indrukwekkend de “keel van de duivel”.
Met de trein weer terug naar het volgende uitzicht punt. Dit is de upper trail, de boven route van de waterval en ligt een kleine 1,5 km van de vorige vandaan. Je bevindt je dus op het niveau van de bovenloop voordat deze naar beneden stort. Heel erg mooi en je hebt van veraf en van dichtbij verschillende uitzichtpunten. Hierna is een lunch pauze niet in de prijs begrepen. De groep splitst zich in een deel die de Jungle route doet, waaronder mezelf en een deel die de lower route doet. Dus daar waar de rivier beneden is aangekomen. Je kunt dan een boottocht maken, dit is ook niet in de prijs begrepen. De jungle route moet je ook extra bijbetalen inclusief de boottocht. De boottocht is twee maal. Eerst om foto’s te maken van twee kanten en later moeten de camera’s worden opgeborgen in dikke plastic zakken. We gaan dan door twee watervallen heen en worden echt door en door nat. Na het uitstappen kun je nog de lower route doen en klim je langzaam weer terug naar boven. Om 16.15 uur verzamelen voor de terugreis. Het is echt geweldig en heel groot. De watervallen zijn totaal 2,7 km breed. Die van de Victoria in Afrika is 1,6 km. Maar Iguazu zijn verschillende kleine en grote watervallen en uitgestrekt. Die van Victoria is een groot waterval aaneen gesloten met een enorm volume aan water. De Niagara stroomt het water echter constant en veranderd niet veel door het seizoen. De hoogste is in Guyana en niet zoals eerder geschreven in Venezuela. Een bordje van deze verschillen heb ik een foto van genomen.

Woensdag 11 mei
We gaan naar de watervallen aan de Braziliaanse zijde. Dit betekent de grens over en veel papierwerk tbv de immigratie en grens controle. Totaal drie kwartier kwijt. Bij het eerste uitzichtpunt ontdek ik dat mijn SD kaart nog in de laptop zit. Balen, flink flink balen. Ik heb maar een kleine kaart gekocht bij de waterval zelf. Het zal je toch gebeuren dat je geen SD kaart hebt. Het is een ander uitzicht punt aan de Braziliaanse kant. We zien de watervallen wat meer op afstand en geniet van iets verder af. Het is meer panoramisch geworden. Je ziet waar je bent geweest. Voor personen die één panorama foto mogelijkheid hebben is het fantastisch. Beide landen hebben de loop route leuk aangelegd. Het is voor natuur liefhebbers mogelijk raar om het te zien. Maar de natuur, de watervallen zijn door de loopverbindingen dichter bij de mensen gekomen. Je geniet er meer van. Dit is bij de Victoria watervallen niet mogelijk omdat het te breed is. De tour aan de Braziliaanse kant is maar een halve dag. We sluiten de ochtend af met een Braziliaanse lunch in een groot restaurant langs de route. Veel vlees, pasta, salades, rijst of brood. En een uitgebreid dessert. Terug in hostel eerst de SD kaart uit de laptop gehaald.
Niet veel later weer opgehaald om naar een Indianen dorp te gaan, de Gurani Indianen. We worden met een oud legertruck opgehaald. De weg zit vol kuilen en veel oneffenheden, de weg in de kampongs in Indonesië is een snelweg hierbij vergeleken. Daardoor is het een moeilijke begaanbare weg en alleen per legertruck beter te bereiken. In het Indianen dorp krijgen we uitleg van een bewoner die een korte geschiedenis geeft hoe ze er nog leven. Iedereen heeft een huis met daaromheen een flink stuk grond om wat te verbouwen. De school is pas herbouwd met steun van de kerk uit Duitsland.
Vervolgens krijgen we een aantal vallen te zien hoe ze vroeger de beesten in het woud vangen. Dit wordt niet meer gedaan om dat het gewoon in de winkel te koop is. Maar in Paraguay bevinden nog heel diep in het oerwoud nog veel Gurani stammen. Een aantal kinderen wachten ons op bij een model hut en zingen ons een aantal liederen toe. Het is ook te koop op CD de opbrengst gaat naar de vrijetijd besteding van de kinderen en naar de school. Voor het einde van de tour staan een aantal bewoners met hun zelfgemaakte kunststukken ons op te wachten. Een aantal kleine dingen heb ik maar gekocht.
Terug in de hostel heel lang gekletst met drie meiden die inmiddels de Dorm zijn ingetrokken. Er zijn opmerkelijk veel meisjes die alleen reizen. Ik ben meer meisjes tegen gekomen dan jongens. Na het buffet in een andere hostel, ben ik eerder teruggegaan om mijn koffers verder in te pakken. Morgen vlieg ik naar Rio en wordt om 6.30 uur met een auto van het tourbedrijf opgehaald. Zit wel in de prijs inbegrepen.

Opmerkingen.
Het dorp die wij bezoeken daar leven de Indianen in een gedeelde situatie. Omdat ze relatief dichter bij de stad zijn profiteren ze ook van het stadse. Maar hun andere stammen in de jungle zowel in Argentinië, Brazilië als in Paraguay hebben dit niet.
Op de school wordt tweetalig onderwijs gegeven. De voertaal is Spaans en in hun eigen taal krijgen zij les zodat dit niet verloren gaat. Het is best moeilijk omdat de taal alleen maar oraal is overgedragen. Men zoekt naar schrijfwijze die het beste benadert.
Het is erg indrukwekkend om de watervallen te zien. Zij staan sinds 1986 op de Unesco wereld erfgoed lijst en is in 2009 via een internet enquête verkozen tot één van de moderne 7 wereld wonderen. Ik kan niet echt zeggen van welke zijde het mooiste is. Het zijn twee verschillende routes en uitzichtpunten en beide zijn voor mij even mooi.
Van de andere moderne wereld wonderen en UNESCO lijst zie ik The Great Barrier Reef en Uluru in Australië, Machu Pichu in Peru en Cristo Redentor in Rio.