Habana

Lima naar Havanna

Dinsdag 31 mei
Kwart voor 7 gaat de wekker, opstaan, douchen, ontbijten, inpakken en met de taxi naar het vliegveld. Een lange incheck rij. Bijna de visum voor Cuba vergeten. Na een lange incheck blijk ik in de businessclass te zijn geplaatst. Ik vind het prima. Zeker als ik er niet voor heb betaald. Mogelijk zijn er geen stoelen meer. Lekker relax in een ruime stoel goed eten en film kijken.
Verder nog wat aan de laptop gezeten.
In Cuba aangekomen een taxi naar mijn Casa Particular. Het ligt wat buiten het centrum van de oude stad. Opgewacht door twee zusjes waarvan een hun woning heeft verbouwd en verhuurt. De een spreekt Engels en de ander is meer de eigenaar. Eerst alle formaliteiten afhandelen en ik krijg te horen dat de twee zusjes ergens anders wonen en Yucie verblijft hier voor de gasten. Zij slaapt in een van de kamers en zorgt voor het ontbijt. Voor vragen kunnen we bij Yucie terecht. Na het uitpakken van de koffers heb ik de omgeving verkend. Hotel Presidente ligt in de zelfde straat. En aan het eind van de straat de zee. Het strand is wat verderop. Veel oude gebouwen waarvan de een is opgeknapt en de ander is in de zelfde staat gebleven zoals die is gebouw. Navraag blijkt het oude centrum zo’n 4 km verderop te zitten. Hotel Habana Libre is dichterbij. Zie ik zelfs vanuit mijn slaapkamer op 5 hoog. Later op de avond bij Hotel Presidente gedineerd. Niet zo chique, hoeft ook niet van me.

Woensdag 1 juni
Ik ga de oude stad Havana bezoeken. Met de taxi erheen. En via de Plaza de Armas ben ik naar het centrum gelopen. Er staat een oude fort uit de tijd van de Spanjaarden en dit is helemaal gerestaureerd. Onderweg veel muziek langs de straten en in de restaurants. Complete bands staan er te spelen. Na afloop verkopen ze hun CD of vragen om een bijdrage voor de band. In Hotel Ingleterra nog op het terras een frisdrankje en vandaar maak ik met de fiets taxi een stads tour van 3 uur. Ik kom langs het Theater van Havana, het Capitool, centraal station, Bar van Hemingway, Kathedraal,(deze 5 ook binnen geweest) Museo Bellas Artes (binnen de tentoonstelling gezien ), Museo Revolution (alleen langs gefietst), en via zeer oude wijken weer terug naar Hotel Ingleterra. Op het plein bij het standbeeld van Jose Martin even bij komen van de indrukken. Bij Ingleterra drink ik nog wat en naar een ander oude stadswijk gelopen. Bij bar Quantana mera even om de hoek gekeken, nou dit is een bezoekje waard, hier kom ik nog terug. Door de wijk gelopen naar Plaza de Armas. Langs de havenmonding tot aan het fort gelopen en bij de monding van de rivier en een taxi terug.
s avonds weer bij Hotel Presidente gedineerd en met een paar Duitsers nog lang gepraat onder het genot van enige Mojito’s. Om elf uur s avonds ga ik enigszins strompelend, van de Mojito’s, naar huis. Gelukkig maar 250 m verderop.

Donderdag 2 juni.
In de ochtend maak ik mijn verhaal van Lima af. Ik heb gisteren ontdekt dat alleen Park Hotel een WiFi Internet verbinding heeft. Daar ga ik het versturen. Onderweg wil ik mijn tickets naar Santiago de Cuba kopen. Ik zit eerst verkeerd omdat ik op een Cubaan lijkt sturen ze me naar een reisbureau alleen voor Cubanen die met Pesos betalen, veel goedkoper. Ik ben naar een ander kantoor gestuurd waar ik met de dure CUC betaal. Er zijn geen plaatsen meer in de 4 vluchten van morgen. Dus maar een ticket voor zaterdag. Gelijk bel ik de eigenaar van de Casa particular en een dag langer blijven is geen probleem. De busreizen terug moet ik in de stad zelf kopen waar ik vertrek. Onderweg koop ik nog wat T-shirts vlakbij Hotel Habana Libre. Aan de overkant bij Copello nog ijs gegeten. Ook daar hebben ze twee verschillende terrasjes. Een voor Cubanen die met Pesos betalen en voor toeristen die met CUC betalen. Internet bij Park Hotel en verstuur ik het reisverslag. Achter het theater de oude wijk ingegaan. Leuk zo’n oude volksbuurt. Ik val niet zo op. Behalve de dames van plezier, die ruiken me. Om de haverklap wordt ik met “pssst pssst” of “you want a chica” geroepen. Bij een aantal kost het me enige moeite om niet naar de schoonheden te kijken. Maar stilstaan en omkijken is een ramp want dan komen ze naar je toe en kom je er niet makkelijk weer van af. Wat me opvalt is dat ik niet van de kinderen last heb. Meestal komen die op je af met mister, mister. Valt me enorm mee. Onderweg eerst nog wat gegeten en terug naar huis. Een lange dag.

Vrijdag 3 juni.
Eerst stuur ik een aantal felicitaties via sms. Ik heb een lange wandeling vanaf huis naar de zee en de hele Malecon afgelopen. Er is zoveel te zien onderweg, vele beelden, oude bijzondere gebouwen. Een aantal wordt gerestaureerd en een aantal weten ze niet wat er mee gaat gebeuren. Ik praat nog wat met een paar bouwvakkers. Die weten niet veel wat er gaat gebeuren. Ze krijgen allen een opdracht. Maar ze vinden het restaureren leuker dan een nieuw gebouw neerzetten. Ik denk als dit allemaal wordt opgeknapt dat heb je een boulevard van je welste.
Voor de verandering bij Plaza Hotel gelucht. Het is inmiddels al twee uur. Met Carlos de Fietstaxi man afgesproken. Hij zou me een zuidelijker deel van Havanna laten zien. We heb heel lang gepraat over de situatie van Havanna en hoe hij het ziet. Hij zegt ook dat er niet veel prostituees zijn. Maar als ze toeristen zien ontstaat veel gelegenheid prostitutie. Ze zien geld die alla minuut kan worden verdiend. Wij zijn bij de haven uitgekomen en zien daar veel bedrijvigheid en een aantal Russische en Venezolaanse schepen. Landen die het regime van Cuba ondersteunen. Vandaar zijn we weer teruggefietst naar het centrum. Onderweg vraagt een jong stuk of ik met haar mee wil Een nee accepteert ze blijkbaar niet en springt op de fietstaxi waar plaats is voor twee. We hebben de route maar zitten kletsen en bij het eindpunt vraagt ze 5 CUC om wat eten te halen. Nou vooruit dan maar. Buiten al die vele oude mensen die ik wat geef kan dit er ook nog bij. Ze wenst me een leuke dag en gaat weer verder. Carlos vindt dat ik of geen kerel ben of mijn mannelijkheid kwijt ben. Zo`n mooie meid laten gaan is nog al wat. Ik heb het niet veel meegemaakt van toeristen zegt die. Het valt ook niet mee zeg ik maar ik ben alleen voorzichtig, zeg ik hem. We hebben samen langs de weg bij een lokale cafetaria wat gegeten en nemen afscheid. Tot over 10 dagen. En de rest van de bezienswaardigheden nog bezoeken.

Opmerkingen.

In Habana en in heel Cuba wordt veel gerookt en het roken in de bars, cafés en restaurants is heel gewoon. Voor mij als niet roker is er niet altijd een non- smoking area.
Er zijn in verhouding veel transporten: gewone taxi, fiets taxi’s, scooter taxi overdekt, paarden taxi, oude auto als taxi, motoren als taxi (hojek in Indonesië), motor met zijspan als taxi, grote stadsbussen, kleine busjes, vrachtwagens als taxi verbouwd. Je ziet het een overvloed aan transport en naar keuze en zo duur als je het maar wilt.
Het motorverkeer draagt allemaal een helm en ze hebben een reserve bij zich indien een(betalende) passagier mee gaat.
In Brazilië staat in de infoboekjes dat de vrouwen daar uitdagend en sensueel zijn. Nu ga ik toch Cuba ook in dat rijtje zetten. Poeh, poeh. Let wel vanuit mijn perceptie en smaak.
Ik denk indien al die gebouwen zijn opgeknapt, gerestaureerd heel Cuba maar Habana zeker op de Unesco wereld erfgoedlijst kan. Maar ja met het huidige systeem wordt dit niet in een door het westen gedomineerde commissie van de Unesco op die lijst gezet.
De mensen hier vinden het socialistisch systeem goed. Gratis, onderwijs, gratis medische zorg. Kosten gas, licht en water super weinig. Eerste levens behoeften zijn het. Maar ze willen ook veel verdienen. Zo zijn de taxi’s als paddenstoelen uit de grond gegroeid. Het gsm tel verkeer groeit enorm maar de gewone mensen kunnen het niet betalen en bellen met de vaste telefoons. En er zijn nog heel veel telefoon cellen. In elke straat wel minstens één. Ook de Hotels worden meer omdat het toerisme ook groeit. Wat het betekent voor de Casa Particular weten ze niet zo goed. De eigenaresse waar ik zit heeft nog wel een redelijke volle bezetting. Ze vinden het moeilijk omdat ze weten dat er is misschien geen tussen weg is tussen het socialistisch systeem en het steeds groeiende kapitalistisch systeem. Let wel: ik heb maar 9 mensen hierover gesproken het is geen wetenschappelijke onderzoek. Maar ze hebben allemaal bijna de zelfde mening.