Santiago naar Mendoza

Mendoza

Algemeen.

Mendoza ligt op 750 m hoogte net na de Andes. En heeft 111.000 inw. En de gehele stadsregio ruim 800.000 inw. Er is erg veel handel in de stad dus ook veel werkgelegenheid. De wijngaarden zijn gigantisch groot. De beroemde Norton wijn wordt ook in NL in AH verkocht. Verder is ook de Sayah wijn erg lekker. Ondanks dat ik geen wijn kenner ben. Veel grote brede straten met platanen net Aix en Provence in Zuid Frankrijk. De fonteinen ontbreken nog. Maar het heeft de zelfde uitstraling. Het openbaar vervoer kent veel aanbod. De bussen rijden af en aan. Verder heb je de Metro en de Trolley bus. Tussen 13 en 16.30 uur is de stad uitgestorven. Ze hebben lunch pauze en aansluitend siësta. Heel slim. Ook hier hebben ze veel beelden. Ze herdenken en eren hun vele helden in de strijd voor hun onafhankelijkheid op 9 juli 1816 van Spanje. De beroemde bewoner van Mendoza is Jose de San Martin die in 1560 de onafhankelijkheidstrijd vanuit Mendoza is begonnen.
Ik kom onderweg twee universiteiten tegen en op beide wordt in geen enkele faculteit wordt in het Engels college gegeven. In tegenstelling op de Pacific eilanden heb ik hier geen vis in een restaurant op het menu gezien. Er is wel een vis restaurant alleen erg duur.
In verhouding zijn er veel apotheken. In een straat zijn er zelfs 9. En in elke apotheek staat er een weegschaal. Dit zal voor een aantal wel een goed idee zijn. De hoofdstraten en parken worden in de ochtend de straten en in de avond schoon de trottoirs schoongemaakt. Engelstalige kranten zijn er ook niet. Tussen 13 – 16 uur heeft het geen zin om de stad in te gaan. Erg veel gelegenheden zijn gesloten. Ze zijn met lunchpauze en aansluitend een siësta. Heel slim. Na 16 of 16.30 uur zijn ze weer open tot 20 of 20.30 uur.
Ik heb achteraf geen problemen ondervonden dat ik van het centrum verblijft. Het geeft me de mogelijkheid om door die volksbuurt te lopen en de mensen te zien hoe ze verblijven en hoe ze wonen. Jammer dat ik geen contact kan maken door de taal problemen van me.

Dinsdag 26 april
Een half uur van te voren moet je je melden. Komt goed uit. Met de taxi naar Los Héroes terminal. Ik zie dat de andere bussen hun motoren draaiende houden tbv de koeling. De uitlaatgassen worden afgezogen en gefilterd net als in een garage. Goed systeem. Je moet er niet aan denken als alle bussen er staan, dan stikt het hier van de uitlaatgassen. Ik heb een plaatsje vooraan alleen. Ik kan mijn spullen op de bank ernaast zetten. Velen hier willen altijd achterin zitten. Het duurt ruim 2 uur voor dat we bij de Andes zijn. Het landschap is vrij steil en de bergen rood - bruin achtig van kleur. Er zit veel zand op die met regen en sneeuw naar beneden komt. Er komt een stuk waar vele s-bochten zijn. Ik heb bij de eerste bocht al geoefend met de camera. Juiste positie , tele afstand, diafragma, kleur schakering, moment van drukken hoe lang nog voordat het werkelijk gebeurt etc. De bus stopt niet dus er is maar één moment. De fotografen onder ons weten wat ik bedoel. En na elke opname snel kijken of het oké is. Aan het eind van de klim zijn er 34 s-bochten en ik heb één bocht voor het einde mijn mooie foto van de klim. Totaal 26 foto’s gemaakt en maar 8 opgeslagen. Wat een opluchting. Verderop aan het eind van de klim is de grenspost van Chili. Die geraffelde vlag mogen ze ook vervangen. Volgens mij dateert het van Allende. Daarna worden de bergen smaller en is er geen ruimte meer voor een weg. Er is geen Pass. Het laatste deel gaat de tunnel in en de weg gaat in de tunnel geleidelijk naar beneden. Geen s-bochten maar een lange afdaling langs de bergen. Je moet wel goeie remmen hebben. In de grensplaats is er lunchpauze. Eigenlijk maakt men gebruik van de lange wachttijd. De controle is ongeveer 40 min per bus. Er zijn 7 bussen voor ons en maar drie kantoren in gebruik. We moeten eerst in de rij voor het uitchecken van Chili dan aansluiten voor het inchecken van Argentinië. Ieder heeft een eigen systeem en beide zitten naast elkaar in één hokje. Wat een enorme bureaucratie en geen enkele afstemming. Dan iedereen met alle handbagage achter een tafel en alles moet open. Ook de grote bagage gaat uit de bus en door de scanner. Sommigen moeten hun grote koffers open maken. Na ruim 40 minuten kunnen we weg. Ook aan Argentinië zijde duurt het ruim 2,5 uur voordat we de Andes voorbij zijn. En na ruim een half uur langs kilometers wijngaarden zijn we bij Mendoza. Een grote stad in de vlakte. Gelijk een kaartje gekocht voor de reis naar Buenos Aires. Ik kies voor de nacht bus en in een luxe stoel net eerste klas in een vliegtuig. De hostel is 10 min lopen van het centrale plein. Na alle luxe, horloge, video camera etc. te hebben afgedaan de stad in voor diner. Veel winkels en woningen zijn getralied en er is veel bewaking.

Woensdag 27 april.
De stad ingelopen. Na een paar minuten kom ik bij een gezellige winkelstraat de avenida San Martin. Een van de hoofdstraten van Mendoza. Met veel platanen. Sommige straten lijken op de straten in Aix en Provence in Zuid Frankrijk. De fonteinen ontbreken nog maar het heeft de zelfde uitstraling.
Via de Paseo Sarmiento kom ik bij de centrale Plaza Independencia . Een groot rechthoekig park met fonteinen en vele kraampjes tbv straat verkoop. Erg gezellig. In het midden is het Stedelijk Museum voor Moderne kunst. Het is gratis en het is klein en knus. Leuke schilderijen van Zuid Amerikaanse kunstenaars. Het park is versierd met veel mooie lantaarns net de parken in Parijs. Veel in het park gezeten en geluncht in de buurt. Ik heb een gezellig babbel met Antonio een kunstenaar in het park. Hij komt uit Valparaiso en vindt het leuk dat ik daar in zijn Cerro geweest ben. Hij schildert een schilderij met twee acensors van Valparaiso voor me. En later op de avond nog een van de Obelisk in Buenos waar hij nu 20 jaar woont. Ik zie ook dat hij van al zijn verdiensten steeds een fles Norton rode wijn koopt. Bij het weggaan koop ik een fles wijn voor hem en zijn vrienden. Na het diner loop ik via de Paseo terug. Dit deel lijkt op de Ramblas in Barcelona. Erg gezellig met kraampjes en restaurants buiten op het terras. De wandeling terug valt mee. Ik heb weer mijn kleur mee en loop eigenwijs door. Geef geen antwoord op vragen van de bedelaars. Ze denken dat ik van hier ben.
In de hostel aangekomen krijg ik te horen dat morgen de tour is volgeboekt. Het is een tour van 7 tot 19 uur in de avond , een 12 uur tour naar de bergen en naar een aantal bezienswaardigheden van Argentinië. Ik ben best boos op de receptie omdat hij zei dat het al oké is. Ook de Spaanse groep is volgeboekt. Make my day. Excuses op mijn boosheid helpt niet erg. Hij doet mij een voorstel voor vrijdag dan zou ik op tijd terug zijn voor mijn avond reis naar Buenos Aires. Maar dat wil ik niet riskeren. De afstand is ongeveer 400 km de bergen in. Als er wat met de bus is ben ik te laat. Geld krijg ik niet terug als ik cancel binnen 24 uur voor de aanvang van de reis. Veel discussie heeft geen zin. De winkels zijn dicht en er zijn niet veel tour operators naar dat gebied. Dus veel keus heb ik niet. Dan maar morgen in de stad kijken wat nog mogelijk is.

Donderdag 28 april
De stad in gewandeld. Ik twijfel nog of ik een fiets zal huren. Maar ziet er vanaf. Want als ik weer een pijnlijke achterste aan over hou terwijl ik morgen 14 uur in de bus moet zitten, dat is geen prettig vooruitzicht. Erg veel de stad ingewandeld. Het is er alleen bewolkt en met 17 C erg koud voor me.
Al de vier pleinen rondom het centrum rond gewandeld. Bij de universiteit nog geprobeerd een gesprek aan te gaan met studenten. Erg moeilijk maar zeker, er is geen studie richting waar Engelstalig wordt gedoceerd. Verder zijn de parken erg mooi. Net als in Chili hebben ze hier veel beelden, veel herinnering aan hun geschiedenis en hun helden. Ik heb er maar een paar genomen.
Ook hier in Mendoza veel bewaking. Per park zijn er minimaal 2 bewakers zwaar bewapend met hun patronen aan de riem. Geen scheiding van wapen en patronen zoals ze in NL willen. Althans zo lees ik het op Internet. Door de kou loop ik vaker een café binnen voor een warm kopje thee.
Ik zie veel reis bureaus en ga informeren over een vliegreis naar Iguazu waterval (de grootste waterval ter wereld.) Want de andere keus is een busreis van ruim 19 uur. Voor de busreis moet ik naar Buenos Aires. Dus stel ik mijn keus maar uit tot Buenos Aires. Een stadskaart gekocht van Buenos Aires voor een goed overzicht van de stad. In de hostel met de kaart van Buenos Aires en de tips die ik krijg van mede reizigers, heb ik mijn vervolg verblijf via internet geboekt in Buenos Aires en Montevideo. Patagonia is te ver weg en koud. “if you like the warm temperature don’t go, because it is cold now”. Is de reactie van een paar Engelsen in de hostel. In de avond met zes Engelsen een paar flessen wijn geopend. Na twee flessen ben ik gestopt. De anderen openen er nog drie flessen.

Vrijdag 29 april.
Met een beetje hoofdpijn wakker komt door de wijn. In de hostel zijn bijna alle Engelsen gekluisterd aan de TV. Hun prins trouwt vandaag. Ik kijk een deel mee en ga dan de stad in. Het weer is omgeslagen en veel zon, een mooi begin van de ochtend. Ik probeer een paar Engels sprekende Argentijnen in het park te spreken om een gesprek aan te gaan. Ik wil wat meer over de stad en de politieke situatie te weten komen. Maar na bijna drie kwartier geef ik het op. Zij die wat Engels spreken willen geen discussie en geen politiek als onderwerp, te moeilijk in hert Engels. Rond 18.00 uur ga ik terug naar de hostel. Nog wat geschreven en relax kijken naar de terugblik op het huwelijk van de Engelse prins. Een klein hapje eten en met de taxi naar de busterminal. Ik heb alleen maar 100 pesos en het wisselen duurt nogal wat. En veroorzaakt veel consternatie door de file die het veroorzaakt. De zitplaatsen zijn voor de eerste klas erg ruim. De stoelen zijn net als in de eerste klas van een vliegtuig erg ruim. En ze kunnen bijna in lig stand met veel beenruimte. Een deken tegen de kou. Na de laatste stop gaat de TV aan met hard geluid. En er wordt een klein diner geserveerd alleen voor de eerste klas. (??!!) Na de film gaat het licht uit.
Ik kan niet goed slapen en zie dat er al 4 keer gestopt is voor een tol. Het is een vrij lange weg die zacht hellend terug zal moeten van 750 m hoogte naar zee niveau. Tegen middernacht toch nog van vermoeidheid weggedommeld.