van Mendoza naar Buenos Aires

Buenos Aires y Montevideo.

Zaterdag 30 april.
Vervolg op mijn busreis van Mendoza naar Buenos Aires.
Om 7.30 uur gaat het licht aan in de bus. Om 8 uur krijgen we ontbijt. Nou ja iets wat er op lijkt. Kleine broodjes en een warm kopje thee of koffie. Rond 10 uur in de ochtend komen aan in de wijk Retiro bij het grote kopstation van Buenos Aires. Een reis van ruim 14 uur. Het valt mee als je slaapt. Zekers in die luxe stoelen. Dit is gelijk een tip voor de reis naar Iguazu watervallen. Ik bel naar de hostel of ze me komen ophalen, maar lukt niet. ik ben geholpen door een eigenaar van een winkel tegenover, Carlos. Ik hoef geen nul te draaien zoals in Nederland. Ze halen me niet op, alleen van het vliegveld. Het is dichtbij Ik ga wel met de taxi. Ongeveer een uur met Carlos gepraat. Leuk is dat hij in hakketak Engels en ik in hakketak Spaans. We komen er wel. Carlos komt uit Peru en zijn moeder woont in Machu Pichu. Carlos zegt dat ik bij zijn moeder kan slapen en hij wil dit wel regelen als ik ermee instem. Afgesproken dat ik er op terug kom als ik naar Iguazu ga en weer hier terug kom en intussen zal hij navraag doen. De hostel ligt midden in het centrum van Buenos Aires niet ver van de Obelisk en de winkels, restaurants en uitgaans centra en andere bezienswaardigheden. Na het inchecken nog een klein stukje gewandeld en geluncht. Terug in de hostel nog een siësta. Tja ik ben de jongste niet meer. En de vermoeidheid gaat toch in je lijf zitten. Op tijd rusten ouwe, zeg ik maar zo.
Later in de middag weer de stad in. Vlakbij het hotel maak ik foto van een van de vijf theaters in de straat. Terwijl ik bezig ben hoor ik een vrouwen stem naast me in het Spaans. Ik denk dat de dame het tegen iemand anders praat. Maar ze tikte op mijn schouder. ” Do you speak English? zeg Ik.
“ Yes “ zegt ze. “Are you alone?”, vraagt ze. “Yes” zeg ik van geen kwaad bewust. Op het zelfde moment zegt ze iets in het Spaans en haar armen gebaren een “kom maar “ beweging. Voor ik het in de gaten krijg staan er drie dames om me heen. Druk in het Spaans pratend. Mij overal omarmend. Ik krijg het Spaans benauwd. (Zou de gezegde hiervandaan komen?) In mijn vaartijd weet ik hier wel raad mee. Maar nu ben ik er niet op berekend en probeer ik mijn fototoestel, dat beetje geld in mijn zak, mijn gsm in mijn spijkerjack etc. allemaal tegelijk te beschermen. Ik werd een paar treden naar beneden geleid. Daar sta je dan in een nachtclub met vele mogelijkheden. Nu zeg ik het erg eufemistisch. Ik moet er bovenuit schreeuwen om duidelijk te maken dat ik dit NIET wil. Er komen al vier drankjes aan. Nou ik weet wel wie dat moet betalen en niet zo weinig ook. Binnen 1 minuut ben ook alweer buiten. Mijn God en dat op klaar lichte dag. Heeft niemand in deze drukke straat gezien dat ik “ONTVOERD“ ben of zo? Nou van de schrik bekomen ben ik maar een restaurant verderop ingelopen. Al glimlachend over het gebeuren zit ik mijn diner te nuttigen. De mensen denken vast dat ik gestoord ben of zo. (Volgens een aantal ben ik het al.) Terug in de hostel vertel ik wat me is overkomen. Nou ze moeten erom lachen want drie andere jongens is het hun ook overkomen. En twee hebben de drankjes betaald, erg duur. Je koopt er drie flessen wijn voor die Jus d’orange zegt een Fransman.

Zondag 1 mei
Het is behalve zondag ook de dag van de arbeid. In de ochtend eerst al mijn boekingen geregeld. Zowel naar Montevideo, en naar Iguazu, tevens de hostel en de twee tours in Iguazu tbv de grootste waterval. Een in Argentinië zijde en één in Brazilië zijde. Zo, tot 12 mei is alles geregeld. Wel wat voor moeten pinnen. Maar het is vele malen goedkoper dan Australië, Nieuw Zeeland en Fiji. Tijdens de lunch zie ik al vele bussen voorbij gaan en velen ook verder op gestopt. Na de lunch er heen gelopen en met de stoet een klein stukje meegelopen. Zij verzamelen dan nog en ik ben verder gelopen naar Plaza de Mayo. De ontmoetingsplaats van alle demonstraties. Onderweg loop ik langs een grote weg en grote parkeerplaatsen. Daar zie ik heel veel bussen in alle staten en hoedanigheden. Zoveel bussen dat het aantal bussen op 25 april in de Houtrusthallen in goede tijden maar een schoolreisje is in vergelijking met dit. Ze komen van heinde en ver. Als ik de bussen zo bekijk hebben ze volgens mij maar twee criteria. Ze moeten rijden en binnen droog blijven. Of ze nu op gas, benzine, diesel, petroleum, kaarsvet of op water rijden maakt niets uit. De netheid is ook niet belangrijk. Sommigen hebben ze op de sloop opgeknapt volgens mij. Geen ramen alleen karton, of deuren van plastic. Deuken van jaren geleden. Doet me aan mijn eigen periode jaren geleden denken, aan mijn eigen auto Ford Cortina waar ik een keukenstoel in heb gemonteerd en de vloer op een Flintstone auto lijkt. De demonstratie is massaal door de hele stad. Achter de plaza de Mayo staat nog een groot standbeeld van Christoforo Columbo. Met een pose die we al kennen van de standbeelden in Barcelona, New York etc.
Ik ben naast Plaza de Mayo het kathedraal in gegaan. Die van buiten op een rechtbank of op het Pantheon lijkt. Binnen bevindt de tombe, Crypte van de strijder voor de onafhankelijkheid van Argentinië: generaal Jose de San Martin. Het heeft iets weg van de tombe van Napoleon in Parijs. Het is hier alleen knusser en in een kerk en bewaakt door de Marine zeekadetten.
Van Plaza de Mayo helemaal de Avenida de Mayo uitgelopen naar de Plaza de Congresso. Onderweg langs de grote Avenida 9 de Julio hebben een aantal alternatievelingen/ hippies al jaren een kamp opgeslagen langs de weg op een kruispunt. Ze slapen in tenten, koken op houtskool, en ze hebben een grote commune ruimte in een grote tent. Ze zitten allemaal met dikke jassen aan. Naast een enorm drukke weg ongelooflijk. Ik ben maar doorgelopen naar de Congresso. Erg groots allemaal en heel mooi gebouwd in die tijd. Aan de Plaza de Congresso is het gebouw van de associatie van de Dwaze Moeders van de Mayo. Ze zijn Internationaal erg bekend. Terug met de metro. Maar in de metro beneden gaat het gelijk mis. In tegenstelling tot bovengronds rijden de metro ondergronds links. Dus snel omlopen om te wisselen. Via drie metrolijnen en ergens nog gegeten weer terug in de Hostel. Mijn koffers heringedeeld want morgen om 06.45 uur vertrekken. Ik moet me om 07 uur inchecken op de boot naar Montevideo. Even 3 dagen weg, Net een langweekend naar Parijs.

Maandag 2 mei.
Om 7 uur inchecken het is net als bij een Airport. Alleen hebben ze hier je boeking automatisch op de gegevens van de immigratie gezet. Het briefje bevat vele stroken. Heel handig scheelt veel tijd. Bij het scannen van de bagage gaat het heel secuur. Veel bagage moet open. En die hond die steeds mee snuffelt is niet altijd even prettig. Als er iemand vlak naast je in de stad gesnoven hebt en wat gemorst ben je de klos. Bij de Immigratie gaat het ook heel effectief. Argentinië en Uruguay zitten naast elkaar en geven de paspoorten aan elkaar door. En stempelen alleen of je in- of uitgaand bent en scheuren dan een strookje uit. Dit noem ik nou effectief werken resp. geen bureaucratie.
In de boot is het heerlijk relax zitten. Nee geen speedboot naar de Molukse eilanden. Nee zeker niet. De reis duurt een uur en we komen bij de plaats Colonia aan. Nou het zilver op Rio de La Plata heb ik niet gezien. Ze moeten het maar de bruine rivier noemen net als in Suriname. Van de Ferry terminal met de bus naar Montevideo. Een reis van bijna drie uur door een zacht glooiend landschap net Twente. Het is overwegend droog in dit deel van Uruguay langs de River de la Plata. Nee geen Tahiti. Pff. Van de busterminal in Montevideo een stadsbus naar de hostel genomen. De bus stopt voor de deur, en kost me € 0.40 cent voor een reis van 5 km van de nieuwe stad naar de oude stad.
In de middag heb ik toevalligerwijs iets leuks ontdekt. Als ik in het Engels iets vraag, antwoorden ze altijd in het Spaans en heel snel pratend. Ik moet erg spitsen en via het idioom ontdekken wat ze bedoelen. Ik vraag nu met gebaren en als een doofstomme proberen iets wijs te maken met hier en daar wat Spaanse woorden. Ze praten gelijk langzamer en zijn veel meer behulpzamer. In het Engels is het voor hun arrogantie en ze vertikken Engels te praten of eigenlijk kunnen het niet. Maar de gebaren taal en af en toe Spaanse woorden heeft iets leuks, speels en hulpbehoevend Spaans. Grappig is het dat het zo kan psychologiseren. Het oude stadsdeel is erg oud waar veel aan renovatie gedaan wordt maar volgens mij werken er maar 2 personen aan. Het duurt jaren. Veel artiesten, kunstenaars die allemaal eigenwerk verkopen en er is dagelijks verkoop op straat. Het levert een leuk straat beeld op. Op het plein staat een groot standbeeld en de ingang van de oude stad is opgesierd met een gerestaureerde deel van de stadspoort. In de haven aan de oude stad de Mercado Puerto en een lang groot container terminal waar vier schepen tegelijk aan liggen. Dit levert veel werkgelegenheid op in het oude deel waar veel armoe is.

Dinsdag 3 mei.
In de ochtend bezoek ik het Mausoleum van Jose Artigas. Buiten staat zijn standbeeld te paard en daaronder zijn tombe mausoleum. Ook hier bewaakt door kadetten van de marine. Heel erg imponerend wat die man heeft gedaan voor het land. En hoe ze hem eren. Artigas heeft voor de bevrijding en voor de onafhankelijkheid van het land veel betekend.
Ik heb vandaag een tour willen doen naar Puente d’este een kleine 100 km verder weg, maar het is volgeboekt. Dan maar een stadstour van een halve dag. Het lijkt een kleine tour maar Montevideo is zo groot dat je het niet kan wandelen noch fietsen. Het zijn niet de Pacific eilanden waar je even een wandeling maakt. Behalve de oude stad zijn we ook door de dure wijk Prado van Montevideo gereden. Daar staan vele villa’s en dure appartementen en er is veel groen. Veel bomen en grote parken opgesierd met prachtige beelden. De twee besten vind ik van de kunstenaar Jose Beloni die twee beelden heeft gemaakt met de naam “ de Diligence”. Eén getrokken door paarden en één getrokken door ossen. De laatste komt zo uit het boek Saidja en Adinda van Max Havelaar. Fantastisch. Door de breedte van de kunstwerken kan ik het niet dichterbij halen. Dan maar met een mooie weerspiegeling in het water. In de stad staat bij de Rechten Universiteit een kopie van het standbeeld De David van Michelangelo. Het origineel staat in Florence in de prachtige Galleria dell’ Academia. We zijn ook naar een mooi strand deel van de kust gereden. Daar is het water wel helderder dan op de rivier. De stranden zijn groot en uitgestrekt. Je ziet ook aan de veel dure flats in de omgeving van het strand. Heel mooi is ook de Moskee aan de boulevard aan het strand. Een mooie locatie. Ik weet niet of de bezoekers van de Moskee er ook zo over denken. Hier is het verschil van arm en rijk ook erg groot. Onderweg maak ik foto’s van de ondergaande zon. Het valt niet mee om een goede compositie te kiezen terwijl de bus gewoon doorrijdt. Het is nog een afstand voordat we daar aankomen is de zon al lang onder.
Na het diner de tassen ingedeeld, morgen om één uur weer terug naar Buenos Aires.

Algemeen.

Buenos Aires. (Bs As)
In het Spaans betekent dit goede luchten zoals de meeste Spaans sprekenden al weten. Het ligt aan de River de la Plata wat zilver rivier betekent. Een wereld stad met in het stadsdeel 2,6 mln inwoners en in de Stadsregio Buenos Aires zelfs 12 mln inwoners. Hier wonen al een derde van de inwoners van Argentinië. Door deze situatie heeft Buenos Aires economisch een grote invloed op het land. Bs As is een eigen federaal district en valt niet onder het district Buenos Aires zelf. Net als Brussel en Canberra. Dwars door de stad is de Avenida 9 de Julio. Sinds 1936 is dit de breedste straat ter wereld. Van stoep tot stoep is het ruim 140 m dan nog aan beide zijden veel groen erbij. En acht banen per rijrichting. Als je te laat bent met oversteken komen er 8 banen auto’s op je af die alleen maar toeteren en kunnen niet stoppen. Dit zou een enorme ketting botsing veroorzaken. In het midden van de lengte van de 2 km weg is een enorme Obelisk. Als een marker en de straten als een Etoile daar op uitkomend. Te vergelijken met de Etoile in Parijs (rond de Arc de Triomph). Avenida 9 julio herinnert aan 9 juli 1816 de onafhankelijkheid van Spanje. Plaza de Mayo waar de dwaze moeders sinds 1977 elke donderdag om 15.30 uur een half uur rond de zuil op de plaza de Mayo wandelend demonstreren op zoek naar de antwoorden over hun verdwenen vaders, zonen en kleinkinderen. Het is het symbool van verzet in Argentinië geworden met enorm veel steun in binnen en buitenland. Het verdient veel respect. Plaza en Avenida 25 de Mayo herinnert aan de dag dat de onafhankelijkheidstrijd begint op 25 mei 1810 olv de Generaal Jose de San Martin en met de creatie van de Argentijnse vlag. De Generaal is opgebaard in een kerk ernaast. De kerk ziet er van buiten als het gerechtsgebouw in New York , het Pantheon in Rome, de Opera in Parijs. Maar het is van binnen als de Sint Pieter in Rome groots en met vele kerk zalen. Zeecadetten bewaken continu de crypte van Jose de San Martin en elk 2 uur Is de wisseling van de wacht. Jose de San Martin die de strijd tegen de Spanjaarden is begonnen, de bevrijder van Chili en Peru. Is uiteindelijk in Bourgogne in Frankrijk gestorven en hier herbegraven. Aan de andere kant van Plaza de Mayo is de Casa Rosada de zetel van de regering en al jaren afgezet door hekken. Geen demonstratie komt er dichtbij. Wel als wandelaar of toerist mag je dichterbij. Bs As heeft vele wijken, Barrios. De beroemdste en beruchtste is La Boca. In de avond is het voor toeristen een No Go Area. Het heeft de voetbalvereniging La Boca Juniors en het stadion zit midden in de volkswijk. Bs As heeft 52 partner steden over de hele wereld. Met Nederland is dit Rotterdam. Het heeft met 9 Spaanse steden een partnerschap.

Montevideo.
Montevideo ligt ook aan de Rio de La Plata en de rivier is daar 220 km breed., Het telt in de stad 1,3 mln. Inwoners en in de stadsregio 3,4 mln. inwoners. Montevideo is de stad met de hoogste levensstandaard in Latijns Amerika. Het behoort tot de 30 veiligste steden ter wereld. En heel bijzonder is dat het op één na veiligste hoofdstad is van de wereld. Op 18 juli 1830 is de grondwet getekend. Palacio Salvo is met 95 m heel veel jaren het hoogste gebouw geweest van Zuid Amerika. Het is nu een appartementen complex. Montevideo heeft maar één berg, Cerro Piria Polis en het is 54 m hoog. In Montevideo zijn ze nog steeds erg trots dat Uruguay de eerste Wereldkampioenschap voetbal heeft gewonnen. Het stadion staat er nog. De gebouwen hebben ook hier veel Franse invloeden in de architectuur.