Rapa Nui bekend als Paaseiland

Even een woord vooraf.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het erg leuk vind hoe er op de verhalen worden gereageerd en ook onderling. Ik moet er erg om lachen. Leuk is dat. Even een korte lezing: Dat er op de kaarten worden gekeken. (Acuun, Kersje, Iette) En vergelijkingen worden getrokken met andere eilanden die mooier zijn. (Al) En dat er voor mij wordt opgekomen (Karel) Die diepe zucht die ik ook voel (Jos en Kerstina). Een betere waarneming van gebeurtenissen op Komodo (Blahu) Mijn dochter die mij voorzichtigheid wenst, een goede reis etc. (Hannah)Mijn peetdochter die altijd voor mij opkomt(Sadao). Ik kan niet van Jaloezie spreken, ik kan het doen maar het overkomt mij ook.
De lezers/lezeressen die mij altijd waarschuwen. Take care (Lies, Tineke, Soscha) Of die mij het al het beste wensen en of via de Email of sms al regeren omdat dit sneller en korter gaat. (Naomi, Regina Martine, Willy, Wilma, Lena, Catherine, John, , Helene, Agnes, Akemi). Of familia die te laat reageren en ik de reactie even niet kan plaatsen. (Ezra, Henrique) Personen die in het begin kort of eenmalig gereageerd hebben en nu even niet, om wat voor reden dan ook, heb ik nu niet genoemd. Het zijn vele reacties die ik erg waardeer en veel namen die nog ontbreken. Excuus.
Ik heb vele jaren gereisd in mijn vorige beroep. Ik vind het toen jammer dat ik het niet kan delen. De nieuwe technieken van vandaag maakt dit nu wel mogelijk. Ik wil mijn ogen een deel verplaatsen en het anderen deelgenoot van maken. Echter heb ik nooit de intentie om anderen jaloers te maken. Maar ik snap het gevoel wel dat dit oproept. Het is ook niet naast de deur. Ik kom in landen en op plaatsten waar ik alleen maar van gelezen heb of op filmbeelden van gezien. Sommige plaatsen overkomt het me. Niet van te voren gepland of verwacht, tja dat maakt het alleen maar leuker.
De gesprekken met de mensen en er foto’s van mogen maken zijn toch ook onverwachte dingen. Van nature ben ik erg geïnteresseerd in culturen, volken en gewoonten etc. Het lukt me niet altijd even goed zoals hier nu op Rapa Nui. Het Spaans ben ik toch niet machtig genoeg. Drie jaar Spaans en dan nog 30 jaar geleden is toch te weinig. Een Spanisch speaker is niet mee. Maar Spaanse les is de volgende opdracht.
Veel lees plezier.Ik geniet van jullie reacties; per omgaande, per sms of per email.Groetjes. Max

Rapa Nui beter bekend als Paaseiland. Eerste indruk.

Door vlucht wijzigingen blijf ik 6 dagen op Rapa Nui ipv 4 dagen. Dus deel ik mijn reis maar in delen.

donderdag 14 april
In Rapa Nui aangekomen zie ik niemand staan met een bordje met mijn naam er op. Slecht teken. Een balie opgezocht waar ergens Chez Cecilia op staat. Er is een juffrouw met meerdere namen op haar balie.Ik vertel haar dat ik via Internet heb geboekt. “No problema” zegt de dame, ze brengt me er wel heen. Alle passagiers zijn er uit en haar dochter brengt mij naar Cecilia. Het ziet er erg verlaten uit. Er is niemand aanwezig. Shit. Op alle kamers geklopt hier en daar nog hard geroepen. Niemand. Het is helemaal leeg zegt ze. De baas zit voor vakantie in Tahiti en er zijn genoeg mensen die het draaiende moeten houden maar er is niemand.
O jeetje, dit wordt onder een palmboom slapen, hoewel met die vallende kokosnoten?
Ik vraag of zij een andere hostel weet. “Si a mi casa; Ja bij mij thuis”’, zegt ze. Ik ga kijken. Zij heeft een huis en twee kamers met douch en toilet ter verhuur voor USA $20 per dag incl. ontbijt. Nou prima. Ik krijg ook nog gratis internet omdat ik een laptop heb. Het is vele malen goedkoper en groter dan het dure hotel in Sydney, een kamer met douche en toilet. Ik krijg de code van de Wi-Fi en stuur gelijk mijn reisverhaal op,duurt wel heel lang, geen breedband. Die is al af maar het internet op Tahiti is erg duur.
De eigenaresse heet Patricia. Haar man komt tussen middag thuis, hij is visser. En hij neemt 4 Red Snappers mee en een grote kreeft. Patricia vraagt of ik de kreeft voor de lunch wil hebben. Oei moeilijk,ik zeg er wel bij dat ik de kreeft wel eet maar dat het erg duur is.
Je raadt het al,lk krijg de kreeft bij de lunch. Heerlijk. De kosten laat ik voor nu nog maar achterwege ondanks de speciale prijs. Na de lunch nog gezellig met Patricia en haar schoondochter zitten praten over Rapa Nui.Ik bespreek met Patricia de mogelijkheden van een eiland tour naar het natuur reservaat.Ik wil dit zaterdag of zondag doen. En morgen het dorp verder bekijken en een scooter huren. Te groot om te fietsen. Ik ben het dorp ingegaan om geld te pinnen en vervolgens en flink stuk langs de kust gelopen. Het is een stuk koeler, maar 25 graden. Later in de middag is nog wat motregen gevallen. Sinds 19 december weer en lange spijkerbroek aan. Ook de avond is het koel 18-19 C. Met mijn vertrouwde spijkerjack aan zit ik op het terras in een bar. Rond 24 uur mijn nest in.

Vrijdag 15 april.
Na een lokaal (geen continentaal) ontbijt het dorp ingegaan. Veel gewandeld en hier en daar met bewoners zitten kletsen. Dat gaat vanzelf omdat ze mij in het Rapa Nui aanspreken. Ze denken echt dat ik van hier ben. Na wat uitleg dat ik in Indonesië (Molukken is te veel uitleg) ben geboren en in Olanda woon komt het gesprek vanzelf op gang. Bij de vissershaven (haventje) heb ik geluncht. Ik zit de vele surfers te observeren en naast me staat een surfer die de branding bekijkt. Ik mag een foto van hem maken. En hij vraagt of ik ook ga surfen. Ik zeg hem dat ik dit nooit heb gedaan.” Ik leer het je” zeg die, Paulo heet hij. Nou met een geleende fiets de camera weggebracht en zwembroek aangedaan. Terug het water in en op de plank naar de branding zwemmen en steeds die golven over je heen krijgen. Diep ademhalen en onderdoor duiken. Op de grote branding wachten en mee zwemmen. Hoor ik Paulo zeggen.Zo de ballen wat kost dit enorm veel kracht om snelheid op te bouwen zodat je met de golf mee kan. Jullie snappen toch zeker wel dat het steeds mislukt. (niet lachen he) Steeds weer proberen. Na vier keer lukt het me om door een golf een paar meter mee te laten voortduwen. Een olympische medaille waard. Maar niet goed gestuurd en dus weer eraf gekukeld. Ik deed nog een poging en geef het op, meer van vermoeidheid en vele slokje zeewater. Toch onverwacht wat uitgeput kom ik aan wal. Ik krijg nu meer waardering voor al die surfers die vrij jong beginnen. Tijdens het surfen zag ik al wat kopjes bij de kust. Het zijn reuze schilpadden zegt Paulo. Na het omkleden kom ik terug met de camera en zie inderdaad reuze schildpadden zwemmen. Erg veel zelfs. Niet voor niets staan veel schildpadden als symbool op veel shirtjes, tassen en zelfs tattoos. Zonsondergang foto’s gemaakt. Mijn hobby voor de vaste lezers is dit geen onbekend verschijnsel. Na het diner naar een dans voorstelling gegaan niet ver van het strand in een groot restaurant. Erg mooi,jammer dat er maar 3 danseressen en 3 dansers zijn maar begeleid door een geweldige band. Dit is heel bijzonder meestal zijn drums/ tifa's, gitaren en ukeleles. Dus maar foto’s gemaakt en een CD gekocht van de band. Een cola light dan naar huis.

Zaterdag 16 april.
Vandaag een scooter gehuurd wat ik wil zien is te veel en te ver uitelkaar. Ik bezoek de beelden bij de plaats Tahai. En een gesprek met de Ranger die steeds bezig is de toeristen erop te wijzen dat je binnen de paden moet blijven en niet naast de beelden mag klimmen. “de toeristen snappen niet dat we hier zuinig op zijn en het zijn heilige plaatsen van onze voorouders” zegt ze. Nog even terug gegaan om wat te halen en kom onderweg Markus tegen. De Zweedse jongen, in Rangaroa zitten we in het zelfde Hostel. We gaan samen lunchen en vele nieuwe verhalen uitgewisseld en erg veel gelachen. Na de lunch de Vulkaan Rano Kai opgegaan. Een route van 4 km hellend en kronkelend tot een hoogte van 300 m. Geweldig uitzicht zowel in de vulkaan als op de omgeving en de zee er omheen. In de stad nog een voetbalwedstrijd gezien. Het gras is twee kontjes hoog maar het deert niemand. Navraag waarom het niet gemaaid wordt zegt men dat er van Chili geen geld aan ons wordt uitgegeven. Men maakt een graai teken met de hand. “Five fingers” wordt de corruptie hier genoemd. Eerst nog wat gegeten voordat ik de scooter terugbreng. Want om 9 uur ga ik naar een dans voorstelling in een andere locatie. Alweer hoor ik een opaar denken. Nou deze is geweldig. Ze hebben totaal 32 personen en erg spectaculair en de muziek is origineel zowel de instrumenten als de zang. Ik kan me één keer onttrekken aan een dans op het podium. Maar de tweede keer is er geen ontkomen meer aan. Dus ga ik weer heup wiegend de dames nadoen. Ik krijg een compliment maar dat is meer een grote pleister op de wond. Maar ze doen het erg leuk, beter als de vorige waar je meer voor schut komt te staan. Na afloop foto’s gemaakt en nog na gepraat over hun cultuur etc.

Opmerkingen.

• Paaseiland, ik noem het Rapa Nui, is op paaszondag 5 april 1722 ontdekt door de Nederlander Jacob Roggeveen, die er met 3 schepen hier aan komt. Ik kom er bijna (snel rekenend) 289 jaar later hier aan want komende wekend is het Pasen. Grappig.
• Het is het meest geïsoleerde eiland ter wereld. Het dicht bij zijnde is Pitcairn dat ligt ruim 2000 km westelijk van Rapa Nui vandaan en is een Brits overzeese gebieds deel. Vanuit Tahiti is het 4249 km en 5.15 uur vliegen. (ter vergelijking: naar zuid Turkije is het 3 uur vliegen)
Het is ruim 3800 km van Rapa Nui naar Santiago in Chili. En ruim 4.45 uur vliegen naar Chili.
• Het wordt vooral bewoond door Tahitianen die in de loop der honderden jaren hier is komen wonen. De taal heeft heel veel overeenkomsten met die van Tahiti.
Veel overeenkomsten zijn ook de bevolkings gelaatsuitdrukkingen. De tattoos die ze hebben op lichaam, armen en benen. De vrouwen dragen ook hier veel bloemen in hun haren. Hun heupen zijn erg lenig. (zitten volgens mij los, wat kunnen die wiegen zeg)
• Verschillen zitten in een aantal kenmerken. De tweede taal op Tahiti is Frans omdat Tahiti Frans overzees gebiedsdeel is. De tweede taal op Rapa Nui is Spaans omdat dit bij Chili hoort.
De vrouwen zijn even mooi (mijn mening) en blijven in meerderheid slank ook na de kinderen.
De Tahitiaanse vrouwen worden over het algemeen na hun eerste kind vrij breed en zwaar
• Ik noem het zoals de bewoners het hier noemen: Rapa Nui. Rapa betekent Rots en is een Tahitiaans woord en lijkt op een rotseiland van Tahiti. En Nui betekent groot. Dus grote Rots.
Het eiland Rapa in Tahiti is meer rotsachtig dan Rapa Nui zelf.
• Het is sinds 1770 door Spanje geannexeerd en sinds 1788 is het een provincie van Chili behorend bij Valparaiso. En bestuurd door een gouverneur.
De bewoners van Rapa Nui zijn over het algemeen niet echt tevreden met het bestuur in Chili hoe ze hun land (Rapa Nui) besturen. Er is veel ontevredenheid over schijnbare corruptie.
• Het eiland is ongeveer net zo groot als Texel en de hoofdstad EN enige stad is Ranga Roa.
De hoofdstraat in Ranga Roa is Avenida Atamu Tekene met vele hostels, restaurants, winkels , bars, verhuurbedrijven etc . alles wat een stad nodig heeft.
Het telt nu ongeveer 3800 inwoners. En 87% woont in Ranga Roa.
• Rapa Nui is niet alleen het eiland maar het is ook de naam van de bewoners en hun taal.
Rapa Nui als gehele eiland is in 1995 door de Unesco uitgeroepen tot wereld cultureel erfgoed.