van Bora Bora naar Rangiroa
Door: mwatti
Blijf op de hoogte en volg Max
12 April 2011 | Frans Polynesië, Papeete
Rangiroa eiland.
Donderdag 7 april
Van Bora Bora naar Rangiroa. Vroeg aan het ontbijt en 8 uur naar de haven voor de Shuttle naar het vliegveld. Het is een fascinerend gezicht die vele kleuren van de Lagoon van Bora Bora. Zij hebben niets voor niets de erkenning van de Europese commissie gekregen.
De vlucht duurt een uur en we vliegen eerst op een andere Lagoon nl Tikehau. Het is een kleinere Lagoon voor Rangiroa. Daarna nog 15 vliegen naar Rangiroa. Door een gepensioneerde Franse militair, Jean-Marie, opgehaald. Hij heeft hier een Duikschool in samenwerking met de Pension Loyna.
Ik krijg tot mijn verrassing een bungalow met badkamer en toilet. Ik vraag een Dortoir maar in de ene zit een stel in met een broer en in de andere zitten ook een stel in en erg verliefd. “niet goed voor mijn hart” zegt ze glimlachend. Ik krijg het voor de zelfde prijs als een Dorm. Carpe Diem zeg ik maar. In de prijs is een ontbijt en diner inbegrepen. Lekker handig hoef ik niet te koken. Het is inmiddels bijna 13 uur en besluit het dorp in te gaan voor een lunch. Het is ruim 1 km lopen. De afstand is niet ver maar in de strak blauwe hemel met 32 C. is het best veel. In het dorp flink gegeten, maar de Tahitianen kunnen eten zeg. Goeie genade. Niet voor niets worden ze groot en vooral breed. Nu heb ik het erg eufemistisch uitgedrukt. Drank gehaald en weer terug in een hoger tempo. Al gegeten, scheelt. Ik zweet me wel rot. Niet erg. Gewoon een koude douche. Later komt Jean-Marie me uitnodigen om naar het vliegveld te gaan en dan naar een van de twee Passes (passages tussen de eilanden) in Rangiroa. Daar zien we twee duikers worstelen om aan land te komen, maar worden continu op de rotsen geworpen. Jean-Marie en nog een Tahitiaan rennen het water in en doen gelijk hun uitrusting uit en hun zwemvliezen. Daarom kunnen ze niet het strand op. Totaal uitgeput komen ze op het strand even bij. Het blijkt twee Belgen te zijn. (ja ja niet lachen) De duikinstructeur zijn ze kwijt en ook twee anderen zijn er nog niet. Ernstig. Jean-Marie brengt ze terug naar de duikschool. Ze mogen van geluk spreken dat ze niet met hun hoofd op de rotsen zijn geworpen.
Terug in het Pension wat aan mijn verhaal gewerkt en aan het diner. Met het Zweeds stel en haar broer heel lang nog nagepraat over onze ervaringen. De jongens aan de bier de vrouw en ik alleen water. Veel humoristische verhalen en veel gelachen.
De zus en haar vriend (24 en 25 j) heeft haar broer (25 j) opgezocht die al ruim 6 maanden van huis is. En nog niet weet wanneer hij thuis komt. Met de broer ga ik ook naar Paaseiland. Dan gaat hij terug naar Cook eilanden etc.
Om 23 uur besluiten we maar naar bed te gaan. Het (koude) bier is inmiddels ook al op.
Vrijdag 8 april.
Het ontbijt hier is van 7.00 – 8.30 uur. Een goede zaak ivm de vele activiteiten, zoals duiken, snorkelen, rondje Blue Lagoon etc. beginnen ook hier vroeg. Ik heb een fiets van Loyna gekregen en een internet mogelijkheid opgezocht. Men verwijst mij naar een internet café bij een foto winkel. Ik kan mijn laptop aansluiten op hun WiFi met een code. Maar het is zo langzaam dat kun je niet meer voorstellen. Voorbeeld: ik krijg een mail met een foto. Het duurde precies 4,5 min voordat mijn email en 1 foto is geopend. Dit zijn tijden die we niet meer kennen. Dus na 20 min maar afgesloten en zoeken naar een andere. Dit vind ik in Hotel Maitai 3 km verderop waar ook gewoon publiek welkom is. Na het verzenden van mijn berichten en reisverslagen heb ik het eiland door gefietst. Dit betekent slechts één weg affietsen van 10 km met enorm veel bochten.
Op de terugweg zag ik een Tahitiaan buiten met gitaar zingen. Gelijk gevraagd of ik een foto van hem mag maken. Dat vindt hij erg leuk en een tweede foto met zijn vrouw erbij. Hij zingt ook nog een welkomstlied voor me. Die heb ik opgenomen. We hebben heel lang gepraat over de mensen hier op Rangiroa, een baan, hier blijven of weggaan etc. Veel gelijkenissen met dorp en stad keuzes overal ter wereld. Heel interessant. Op verzoek van zijn vrouw heb ik de foto’s gekopieerd op zijn laptop incl. de video. Hij vraagt of ik morgen nog langs kom, dan kan ik niet, mogelijk zondag. Geen belofte gedaan. Om 18.30 fiets ik weg want om 19.uur is het diner.
Na het diner boek gelezen buiten op het Terras. Extra veel ingesmeerd tegen de muskieten.
Zaterdag 9 april.
Na het ontbijt de benodigde spullen ingepakt om een boottocht te maken naar de Blue Lagoon aan de overkant, het is een kleine Lagoon in de grote Lagoon. De kleine Lagoon heeft veel blauwe stukken in het water vandaar de naam Lagon Blue op z’n Frans. De afstand is ongeveer 20 km. Na 100 meter beginnen we met snorkelen bij een mooi stuk koraal. Daarna de overtocht en we doen er met een snelle motorboot er 45 min over. Bij aankomst meren we aan de koraal / de ondiepte. Tijdens het aanleggen, vooranker gaan, zwemmen een hele horde jonge haaien met ons mee. De kleinste haaien zwemmen mee de Blue Lagoon in. We lopen ruim 200 meter over scherpe koraal achtige bodem. Een waterschoen is erg aan te bevelen of zelfs noodzakelijk. Die heb ik ’s morgens vroeg nog even gehaald bij de benzine pomp. Bij aankomst helpen we bij het installeren van de lunch plek. Vervolgens worden we naar het vogeleiland gebracht om daar te zwemmen en de vogels te bekijken. De meesten, ook ik, gaan het eiland rond wandelen en dan zwemmen. Tijdens het zwemmen vraagt de mooie dame waar ik vandaan kom. Toen ik zei dat ik in de Molukken, in Indonesië ben geboren en nu in Nederland woon, moet ze lachen. ”Ik werk voor de Indonesische Ambassadeur in Brasilia” zegt ze lachend. Gedurende de dag hebben we een leuk contact met af en toe Indonesische woordjes die zij kent. Livia is in Brazilië geboren, vader Braziliaan, moeder half Frans- half Tahitiaanse. Kun je wel zien zeg. Ze is hier met haar verloofde. We worden weer opgehaald voor de lunch en na de lunch hebben we nog een uur voor dat we iets anders gaan doen. We kiezen ervoor om naar het andere eilandje te zwemmen. Voor de meesten te zwaar, de boot brengt hun naar het eiland. Ik ga met nog een aantal zwemmend naar de overkant en kom wat uitgeput aan. Maar het is meer dan ik aan het begin van mijn wereldreis zou hebben gehaald. De boot brengt ons allen een half uur later terug. Na een oefening in mandjes vlechten van palmbladeren gaan we terug naar de speedboot. Er zwemmen vele tientallen jonge en wat veel grote haaien nu rond. We gaan dus nog even snorkelen tussen al die haaien. Een leuke happening. Ze zijn niet gevaarlijk. Een onderwater camera is ook hier onmisbaar.
Het afval van het visgerecht, rauw en gegrilld, is even later aan de haaien gegeven. Plotseling zwemmen er tientallen meer. De gids probeert er een te pakken maar die zwemmen vlug weg als ze een hand voelen. De haaien zijn gewend dat ze gevoerd worden denk ik. Ze zwemmen al rond als ze ons zien of horen lopen. Maar wel spannend en mooi gezicht tussen al die haaien zwemmen.
De terugreis lijkt korter door het kalme water en de mooie heldere blauwe hemel en namiddag zon. Sommige doezelen in. We nemen afscheid waar we een dag samen veel lol hebben, veel over en weer verteld. Afscheid is en blijft een onlosmakelijk onderdeel van welke reis dan ook.
Douchen even relaxen en 19 uur aan het diner.
Zondag 10 april.
Mijn zus Regina nog even gefelkiciteerd met haar verjaardag.
Wat laat aan het ontbijt. Ik heb een zelf in te vullen dag. Wil eerst nog wat schrijven en lezen. En tegen lunchtijd weggaan. Onderweg lunchen. Ik ga het hele eiland over naar het eindpunt en neem de boot naar het volgende eiland. Maar na een kleine 2 uur fietsen in de warmte van 31 C en 45 min wachten is er geen watertaxi. Navraag levert niet veel informatie op dan “je ne le sait pas”. “Ik weet het niet”. Dan maar weer terug fietsen. Onderweg bij de Passe kom ik een paar jongens tegen die aan het surfen zijn maar één is blijkbaar op de scherpe koraal rotsen terecht gekomen. Helemaal onder het bloed fietsen ze snel naar huis. Vreselijk. Bij een leuk klein winkel een flink ijs coupe gehaald en koop toch nog wat voor de meisjes. Ik zie veel families picknicken op zondag langs het strand aan zowel de zee- als aan de Lagoon zijde. Erg gezellig zo met z’n allen. Er zijn er ook die een grill bij zich hebben. In Turkije Istanbul zie je ook horden families grillen langs de Bosporus op zondag, erg gezellig. Bij de pension nog met Loyna afgesproken dat ik morgen ochtend naar een excursie van de parel kwekerij wil gaan. De drie andere Zweedse jongeren gaan ook mee. Vandaag voor de derde op een volgende dag geen zonsondergang gemaakt. Ik moet 6 km verderop gaan het is op het eindpunt van het eiland. Dit is te ver voor me, jammer.
Opmerkingen.
• De Rangiroa Lagoon is de op één na grootste in de wereld. De grootste is te vinden op de eilanden van Nieuw Caledonië.(ook Frans grondgebied). Dat is ten westen van Fiji. Zoals ik al eerder heb geschreven is de Lagoon van Rangiroa op het langste stuk 80 km lang (Amsterdam naar ca. Deventer) en op het breedste stuk 20 km breed. (Amsterdam tot afslag Hilversum)
• Disco freaken hebben hier op de eilanden niets te zoeken. Die moeten naar Spaanse Costa of andere vakantie bestemmingen waar honderden jongeren zich laven aan alcohol en disco. Hier kom je voor rust, zon, zee, zwemmen, duiken, natuur en cultuur incl. de mensen op de eilanden. Die zijn zo vriendelijk. De uitzonderingen daar gelaten. Genieten wat de zee er op en eronder te bieden heeft. Maar ook hoe ermee om te gaan. Welke haaien en welke roggen kun je wel aaien en welke absoluut niet. En hoe komt het dat de zee zo veel kleuren blauw heeft. Waar laat men het afval en hoe hou je die zee zo blauw etc. Heel interessant en leerzaam.
• Er wordt op de eilanden (wat ik zelf heb gezien) veel met regenwater gedaan. De woningen hebben extra grote goten en alles gaat naar grote reservoirs. Bij elke woning staan er twee. Dit is voor alle voorzieningen wat water gebruikt. Wastafel, douche, toilet etc. Dit is heel slim want het is schoon water. En boren naar grond water is er op de eilanden niet mogelijk ze zijn al zo klein als er grond water is dan is het brakwater dus al met zeewater vermengd, denk ik.
• Het regent niet veel maar als het regent en vooral ’s nachts dan komt het met bakken uit de hemel. Sommige woningen hebben extra opvang elders in de tuin gecreëerd door een afdak over de garage te maken of over een schuur en al het water wordt opgevangen. Wat dat betreft is het slim aangepakt. Een goed idee zeker voor de Molukken en natuurlijk elders.
• Voor warm water wordt veel gebruik gemaakt van zonne energie. Net als in mediterrane landen.
Dit scheelt weer elektriciteit. Er is maar een kleine centrale met twee kleine zacht zoemende diesel motoren. Niet die grote herrie makers die ik elders (Indonesië) heb gezien.
• De Gendarmerie en het leger staan onder Franse regime en worden door Frankrijk bemenst samen met Frans Polynesiërs. De Fransen worden voor drie maanden uitgezonden. Dit geldt voor alle Franse gebieden buiten Frankrijk. Sint Martin, Guadeloupe, Nieuw Caledonië etc.
• Wie hier naar Frans Polynesië gaat moet de anti muskieten gel NIET vergeten. De bekende Deet.
Of hier kopen maar die zijn minder en korter beschermend.
Donderdag 7 april
Van Bora Bora naar Rangiroa. Vroeg aan het ontbijt en 8 uur naar de haven voor de Shuttle naar het vliegveld. Het is een fascinerend gezicht die vele kleuren van de Lagoon van Bora Bora. Zij hebben niets voor niets de erkenning van de Europese commissie gekregen.
De vlucht duurt een uur en we vliegen eerst op een andere Lagoon nl Tikehau. Het is een kleinere Lagoon voor Rangiroa. Daarna nog 15 vliegen naar Rangiroa. Door een gepensioneerde Franse militair, Jean-Marie, opgehaald. Hij heeft hier een Duikschool in samenwerking met de Pension Loyna.
Ik krijg tot mijn verrassing een bungalow met badkamer en toilet. Ik vraag een Dortoir maar in de ene zit een stel in met een broer en in de andere zitten ook een stel in en erg verliefd. “niet goed voor mijn hart” zegt ze glimlachend. Ik krijg het voor de zelfde prijs als een Dorm. Carpe Diem zeg ik maar. In de prijs is een ontbijt en diner inbegrepen. Lekker handig hoef ik niet te koken. Het is inmiddels bijna 13 uur en besluit het dorp in te gaan voor een lunch. Het is ruim 1 km lopen. De afstand is niet ver maar in de strak blauwe hemel met 32 C. is het best veel. In het dorp flink gegeten, maar de Tahitianen kunnen eten zeg. Goeie genade. Niet voor niets worden ze groot en vooral breed. Nu heb ik het erg eufemistisch uitgedrukt. Drank gehaald en weer terug in een hoger tempo. Al gegeten, scheelt. Ik zweet me wel rot. Niet erg. Gewoon een koude douche. Later komt Jean-Marie me uitnodigen om naar het vliegveld te gaan en dan naar een van de twee Passes (passages tussen de eilanden) in Rangiroa. Daar zien we twee duikers worstelen om aan land te komen, maar worden continu op de rotsen geworpen. Jean-Marie en nog een Tahitiaan rennen het water in en doen gelijk hun uitrusting uit en hun zwemvliezen. Daarom kunnen ze niet het strand op. Totaal uitgeput komen ze op het strand even bij. Het blijkt twee Belgen te zijn. (ja ja niet lachen) De duikinstructeur zijn ze kwijt en ook twee anderen zijn er nog niet. Ernstig. Jean-Marie brengt ze terug naar de duikschool. Ze mogen van geluk spreken dat ze niet met hun hoofd op de rotsen zijn geworpen.
Terug in het Pension wat aan mijn verhaal gewerkt en aan het diner. Met het Zweeds stel en haar broer heel lang nog nagepraat over onze ervaringen. De jongens aan de bier de vrouw en ik alleen water. Veel humoristische verhalen en veel gelachen.
De zus en haar vriend (24 en 25 j) heeft haar broer (25 j) opgezocht die al ruim 6 maanden van huis is. En nog niet weet wanneer hij thuis komt. Met de broer ga ik ook naar Paaseiland. Dan gaat hij terug naar Cook eilanden etc.
Om 23 uur besluiten we maar naar bed te gaan. Het (koude) bier is inmiddels ook al op.
Vrijdag 8 april.
Het ontbijt hier is van 7.00 – 8.30 uur. Een goede zaak ivm de vele activiteiten, zoals duiken, snorkelen, rondje Blue Lagoon etc. beginnen ook hier vroeg. Ik heb een fiets van Loyna gekregen en een internet mogelijkheid opgezocht. Men verwijst mij naar een internet café bij een foto winkel. Ik kan mijn laptop aansluiten op hun WiFi met een code. Maar het is zo langzaam dat kun je niet meer voorstellen. Voorbeeld: ik krijg een mail met een foto. Het duurde precies 4,5 min voordat mijn email en 1 foto is geopend. Dit zijn tijden die we niet meer kennen. Dus na 20 min maar afgesloten en zoeken naar een andere. Dit vind ik in Hotel Maitai 3 km verderop waar ook gewoon publiek welkom is. Na het verzenden van mijn berichten en reisverslagen heb ik het eiland door gefietst. Dit betekent slechts één weg affietsen van 10 km met enorm veel bochten.
Op de terugweg zag ik een Tahitiaan buiten met gitaar zingen. Gelijk gevraagd of ik een foto van hem mag maken. Dat vindt hij erg leuk en een tweede foto met zijn vrouw erbij. Hij zingt ook nog een welkomstlied voor me. Die heb ik opgenomen. We hebben heel lang gepraat over de mensen hier op Rangiroa, een baan, hier blijven of weggaan etc. Veel gelijkenissen met dorp en stad keuzes overal ter wereld. Heel interessant. Op verzoek van zijn vrouw heb ik de foto’s gekopieerd op zijn laptop incl. de video. Hij vraagt of ik morgen nog langs kom, dan kan ik niet, mogelijk zondag. Geen belofte gedaan. Om 18.30 fiets ik weg want om 19.uur is het diner.
Na het diner boek gelezen buiten op het Terras. Extra veel ingesmeerd tegen de muskieten.
Zaterdag 9 april.
Na het ontbijt de benodigde spullen ingepakt om een boottocht te maken naar de Blue Lagoon aan de overkant, het is een kleine Lagoon in de grote Lagoon. De kleine Lagoon heeft veel blauwe stukken in het water vandaar de naam Lagon Blue op z’n Frans. De afstand is ongeveer 20 km. Na 100 meter beginnen we met snorkelen bij een mooi stuk koraal. Daarna de overtocht en we doen er met een snelle motorboot er 45 min over. Bij aankomst meren we aan de koraal / de ondiepte. Tijdens het aanleggen, vooranker gaan, zwemmen een hele horde jonge haaien met ons mee. De kleinste haaien zwemmen mee de Blue Lagoon in. We lopen ruim 200 meter over scherpe koraal achtige bodem. Een waterschoen is erg aan te bevelen of zelfs noodzakelijk. Die heb ik ’s morgens vroeg nog even gehaald bij de benzine pomp. Bij aankomst helpen we bij het installeren van de lunch plek. Vervolgens worden we naar het vogeleiland gebracht om daar te zwemmen en de vogels te bekijken. De meesten, ook ik, gaan het eiland rond wandelen en dan zwemmen. Tijdens het zwemmen vraagt de mooie dame waar ik vandaan kom. Toen ik zei dat ik in de Molukken, in Indonesië ben geboren en nu in Nederland woon, moet ze lachen. ”Ik werk voor de Indonesische Ambassadeur in Brasilia” zegt ze lachend. Gedurende de dag hebben we een leuk contact met af en toe Indonesische woordjes die zij kent. Livia is in Brazilië geboren, vader Braziliaan, moeder half Frans- half Tahitiaanse. Kun je wel zien zeg. Ze is hier met haar verloofde. We worden weer opgehaald voor de lunch en na de lunch hebben we nog een uur voor dat we iets anders gaan doen. We kiezen ervoor om naar het andere eilandje te zwemmen. Voor de meesten te zwaar, de boot brengt hun naar het eiland. Ik ga met nog een aantal zwemmend naar de overkant en kom wat uitgeput aan. Maar het is meer dan ik aan het begin van mijn wereldreis zou hebben gehaald. De boot brengt ons allen een half uur later terug. Na een oefening in mandjes vlechten van palmbladeren gaan we terug naar de speedboot. Er zwemmen vele tientallen jonge en wat veel grote haaien nu rond. We gaan dus nog even snorkelen tussen al die haaien. Een leuke happening. Ze zijn niet gevaarlijk. Een onderwater camera is ook hier onmisbaar.
Het afval van het visgerecht, rauw en gegrilld, is even later aan de haaien gegeven. Plotseling zwemmen er tientallen meer. De gids probeert er een te pakken maar die zwemmen vlug weg als ze een hand voelen. De haaien zijn gewend dat ze gevoerd worden denk ik. Ze zwemmen al rond als ze ons zien of horen lopen. Maar wel spannend en mooi gezicht tussen al die haaien zwemmen.
De terugreis lijkt korter door het kalme water en de mooie heldere blauwe hemel en namiddag zon. Sommige doezelen in. We nemen afscheid waar we een dag samen veel lol hebben, veel over en weer verteld. Afscheid is en blijft een onlosmakelijk onderdeel van welke reis dan ook.
Douchen even relaxen en 19 uur aan het diner.
Zondag 10 april.
Mijn zus Regina nog even gefelkiciteerd met haar verjaardag.
Wat laat aan het ontbijt. Ik heb een zelf in te vullen dag. Wil eerst nog wat schrijven en lezen. En tegen lunchtijd weggaan. Onderweg lunchen. Ik ga het hele eiland over naar het eindpunt en neem de boot naar het volgende eiland. Maar na een kleine 2 uur fietsen in de warmte van 31 C en 45 min wachten is er geen watertaxi. Navraag levert niet veel informatie op dan “je ne le sait pas”. “Ik weet het niet”. Dan maar weer terug fietsen. Onderweg bij de Passe kom ik een paar jongens tegen die aan het surfen zijn maar één is blijkbaar op de scherpe koraal rotsen terecht gekomen. Helemaal onder het bloed fietsen ze snel naar huis. Vreselijk. Bij een leuk klein winkel een flink ijs coupe gehaald en koop toch nog wat voor de meisjes. Ik zie veel families picknicken op zondag langs het strand aan zowel de zee- als aan de Lagoon zijde. Erg gezellig zo met z’n allen. Er zijn er ook die een grill bij zich hebben. In Turkije Istanbul zie je ook horden families grillen langs de Bosporus op zondag, erg gezellig. Bij de pension nog met Loyna afgesproken dat ik morgen ochtend naar een excursie van de parel kwekerij wil gaan. De drie andere Zweedse jongeren gaan ook mee. Vandaag voor de derde op een volgende dag geen zonsondergang gemaakt. Ik moet 6 km verderop gaan het is op het eindpunt van het eiland. Dit is te ver voor me, jammer.
Opmerkingen.
• De Rangiroa Lagoon is de op één na grootste in de wereld. De grootste is te vinden op de eilanden van Nieuw Caledonië.(ook Frans grondgebied). Dat is ten westen van Fiji. Zoals ik al eerder heb geschreven is de Lagoon van Rangiroa op het langste stuk 80 km lang (Amsterdam naar ca. Deventer) en op het breedste stuk 20 km breed. (Amsterdam tot afslag Hilversum)
• Disco freaken hebben hier op de eilanden niets te zoeken. Die moeten naar Spaanse Costa of andere vakantie bestemmingen waar honderden jongeren zich laven aan alcohol en disco. Hier kom je voor rust, zon, zee, zwemmen, duiken, natuur en cultuur incl. de mensen op de eilanden. Die zijn zo vriendelijk. De uitzonderingen daar gelaten. Genieten wat de zee er op en eronder te bieden heeft. Maar ook hoe ermee om te gaan. Welke haaien en welke roggen kun je wel aaien en welke absoluut niet. En hoe komt het dat de zee zo veel kleuren blauw heeft. Waar laat men het afval en hoe hou je die zee zo blauw etc. Heel interessant en leerzaam.
• Er wordt op de eilanden (wat ik zelf heb gezien) veel met regenwater gedaan. De woningen hebben extra grote goten en alles gaat naar grote reservoirs. Bij elke woning staan er twee. Dit is voor alle voorzieningen wat water gebruikt. Wastafel, douche, toilet etc. Dit is heel slim want het is schoon water. En boren naar grond water is er op de eilanden niet mogelijk ze zijn al zo klein als er grond water is dan is het brakwater dus al met zeewater vermengd, denk ik.
• Het regent niet veel maar als het regent en vooral ’s nachts dan komt het met bakken uit de hemel. Sommige woningen hebben extra opvang elders in de tuin gecreëerd door een afdak over de garage te maken of over een schuur en al het water wordt opgevangen. Wat dat betreft is het slim aangepakt. Een goed idee zeker voor de Molukken en natuurlijk elders.
• Voor warm water wordt veel gebruik gemaakt van zonne energie. Net als in mediterrane landen.
Dit scheelt weer elektriciteit. Er is maar een kleine centrale met twee kleine zacht zoemende diesel motoren. Niet die grote herrie makers die ik elders (Indonesië) heb gezien.
• De Gendarmerie en het leger staan onder Franse regime en worden door Frankrijk bemenst samen met Frans Polynesiërs. De Fransen worden voor drie maanden uitgezonden. Dit geldt voor alle Franse gebieden buiten Frankrijk. Sint Martin, Guadeloupe, Nieuw Caledonië etc.
• Wie hier naar Frans Polynesië gaat moet de anti muskieten gel NIET vergeten. De bekende Deet.
Of hier kopen maar die zijn minder en korter beschermend.
-
12 April 2011 - 06:19
Iette:
Van mijn leven ga ik niet het water in tussen de haaien. Ze zouden maar een slechte dag hebben. Acuna en ik blijven zeker weten op de boot.
About the bootsman...ahummm die is ook uitgenodigd op Bora-Bora.
Kus -
12 April 2011 - 08:45
Jos:
Een héél positief punt dat er nergens disco's te vinden zijn, want kijk maar wat die poelen van verderf en zonde met bijvoorbeeld Kuta/Bali hebben gedaan. Waar daar ooit nog inlandse meisjes in een sarong op blote voetjes (waar ze verlegen naar keken als een orang laki langskwam) liepen tref je nu tandeloze hoeren aan. Geen verbetering vind ik. Dus Frans Polinesië, wees zuinig op je paradijs!! (en je Livia's natuurlijk...) -
12 April 2011 - 10:21
AL:
Wonderschoon max!!!....
Ik sluit me bij Iet aan…bootsman en allrounder EN kok en allrounder (dat dikkerdje lijkt me gezellig) mogen blijven..……allrounder???...allrounder???...explain!!!....mooie mensen, mooi onderkomen, alles mooi…..ik weet dat je ’t leuk vindt om slap gezwans uit dit continent te ontvangen, reden waarom ik maar raak schrijf…..in je reisbeschrijving staat dat je na Tahiti
verder oostelijk gaat ; moet ik dat zien als dat je van Huizen naar ’t oosten reist, bijv ’t Ijsselmeer indondert???,m.a.w. wat wordt de volgende trip na dit godvergeten paradijsje??
wellicht kan ik je daar uitnodigen voor een bakkie!!??!!…...
….en de haaien Max: eitje!!!...ik stond eens, op pulau “Putri kecil” , is een privé eiland, behorend bij “Pulau Seribu” in Indonesia, oog in oog met 2 komodo varanen (neen, ik had geen fles jonge jenever bij me, if you get my drift!!!), en zeg nu niet dat ze alleen op Komodo voorkomen want die oerlelijke gedrochten struinen al die eilanden af…...enfin, ik sprong in een karate houding, gaf een paar oerkreten en die beesten wisten niet hoe snel ze weg moesten komen….vanaf dat moment gingen we niet meer het water in, want ze kunnen ook zwemmen en sneller dan Pieter van den Hoogenband mind you….en als je me niet gelooft, Lies was erbij, maar de slappeling liep heel hard weg!!!
….ach Jos, gelukkig zijn er nog genoeg inlandse schonen die in sarong op blote voetjes ronddartelen in de Gordel van Smaragd…..jaja!!….goed geraden; op ’t paradijselijke eiland Nusalaut….en Iette kan dat beamen….zij is de enige v.d. Papi’s die daar geweest is….Max beweert dat ook, helaas!!!....hij heeft dit wonderschone eiland nooit kunnen betreden op z’n gympen….mag zich edoch gelukkig prijzen dat hij dit andere wonderschone deel v.d. wereld kan zien…
nou, ‘t was weer gezellig….tabe Max en God bless!!!...luv AL
-
12 April 2011 - 12:18
Karel:
Beste Al (wie je ook moge zijn),
Hier moet ik toch even in de bres springen voor onze Snorkelende Snor In Tropische Streken. Want ooit (het moet zo rond de 1e Wereldoorlog geweest zijn) zijn Max en ik per – soort van – prauw naar Nusalaut gevaren, om op dat ziedend hete uur de (overwegend slapende) locali te 'vereren' met een kortstondige visite, dat overigens niet langer dan een minuut of zestig heeft geduurd. Ik geef toe, er was hier wel sprake van een enigszins uit de hand gelopen en onaangekondigd bliksembezoekje, maar toch. Van boord gestapt, zandweggetje ingelopen, kopje thee gedaan, om vervolgens maar weer terug te snorren naar Saparua, vanwege voor het invallen van de nacht weer 'thuis' te willen zijn. -
12 April 2011 - 16:22
Kersje:
Ik bekijk je foto's met een vleugje jaloezie en denk : WAT doe ik verkeerd???'
Écht supergaaf waar je allemaal geweest bent! En of je nu wél of niet op Pulau Emas geweest bent.... na wat je nu allemaal ziet en nog gaat zien...... BOEIEN!!!
-
12 April 2011 - 16:26
Iette:
Kerstina, wat vind je nou van Bora-Bora en Bloody Mary (zie foto vorige verhaal)?
Max is al voor ons aan het lobbyen. Levert weer leuke foto's op met bloemenkransjes op ons hoofd die hebben we nog niet. -
12 April 2011 - 16:33
Kersje:
tuurlijk tuurlijk... ziet er allemaal prachtig uit.
maar helaas, gezien mijn financieel plaatje gaan we over 2 jaar onze verjaardag hier vieren met oorwarmers op ipv bloemenkransjes op ons hoofd.
Hoewel...... de wonderen zijn de wereld nog niet uit..... -
13 April 2011 - 05:36
Jos:
Zo is het Kersje, als de Portemonnee net zo leeg is als de ijslandse schatkist moet je de tering naar de nering zetten. De achtergrondillustratie in de Gosepa heeft trouwens wel wat weg van Bora Bora!! Als Max nou wat Tahitiaanse danseressen meeneemt (zo wie zo wel een goed idee) dan zitten we qua sfeer al op 90% De finishing touch (kers op de taart) vormen Marcel en Mike die als - The Boatman en Allrounder - zullen optreden, en je bent vergeten dat je in Nederland bent... Is dat wat? -
13 April 2011 - 07:38
BLAHU:
Watti, geweldig mooi allemaal maar volgens mij is jou belangstelling voor vrouwelijk schoon iets groter dan die voor de haaien hihihi ook ik duik liever in een poel met 10 mooie vrouwen dan in een poel met 1 mooie haai.
Wat kan AL sterke verhalen vertellen zeg, vooral van die 2 gevaarlijke komodo`s volgens mij zagen die komodo`s haar voor een gevaarlijke uitgehongerde wilde orang oetang aan en die dachten dan ook wegwezen hier ...gehgehgeh
Groetjes...
-
13 April 2011 - 18:42
Kersje:
Max, heb ff op google earth gekeken waar Bora Bora ligt.
Mijn kleine bosatlas kwam niet verder dan Tahiti...
Het bekijken van de foto's op g.e. ging nogal gepaard met wat geluidjes zoals OOOOHHHH.... en AAAAHHHH...of zoals Jos het mooi beschreef: ONGELOFELIJKE LANGE DIEPE VANUIT DE KERN VAN MIJN ZIEL KOMENDE ZUCHT.....
By the way, Jos, we vergeten de finishing touch.
Ik ga voor de 90%..... of nr 62 moet ook meekomen met de Tahitiaanse dames.....
Later...... -
14 April 2011 - 10:06
Iette:
Bertus, jij schrijft het en ik dacht het. Jos vroeg om portretfoto's, niet alleen van vrouwen meen ik. En wij moeten het doen met slechts 2 foto's waarvan nr. 62 al goedgekeurd is door voorzitter, penningmeester en secretaris van de vereniging van Belangstellenden.
Watti kan je voor onze vereniging meer foto's maken a la numero 62? Dan kunnen we beter onze outfit op afstemmen als we naar Frans Polinesie gaan. En natuurlijk heel heel veel boeken voor op de boot. Met je buik rollen hoort toch ook bij de volksdansen? Anders moet ik met Kersje mee hardlopen en zoals je weet mijn rookgedrag nodigt niet uit tot enige vorm van sportiviteit. Itu dulu!
Arleny: 'Alles wat Watti nodig heeft, is slap gezwans uit de koude regionen. Daar wordt hij weer warm van. En Karel kon natuurlijk niet weten dat hij bij jullie familie een kopje thee gedronken heeft. Ik geloof zelfs dat ik daarvan een foto gezien hebt. Net zoals Watti legt ook Karel namelijk alles vast op beeld.
Itawaka heeft helaas nog maar een klein stukje strand inclusief witte haaien en zeker15 kleuren blauw hebben Otis en ik laatst nog geteld. Hoe is dat op Titawaai?
Kus -
16 April 2011 - 17:12
Hannah:
Mooooie foto's en leuk verhaal!
en tsjaa.. die Belgen.. laat ik daar maar mijn mond over houden! haha
Foto 43 t/m 46 maakt mij toch wel een beetje bang! haha ondanks dat ze niets zullen doen (volgens die mensen daar) weet je het maar nooit!
Ik kon al verwachten dat zo'n foto als nummer 61 er aan zou komen! hahaha
Maak je ons al jaloers met het uitzicht, het weer en het eten en dan wil je al je mannelijke followers ook nog eens jaloers maken met zo'n foto! haha life is unfair.
maar ik hoor nu dat we gaan eten dus ik ga maar gauw naar beneden!
ik lees morgen je andere verhaal!
veel liefs en kusjes,
Hannah
p.s ik vond het erg leuk om weer met je te skypen, pap!
ik mis je!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
