Van Huahine naar Raiatea

Tahiti – Raiatea eiland.

Zaterdag 2 april.
Vertrek Huahini eiland naar Raiatea eiland.
Reeds om 06.30 opgestaan, douchen, naar het tankstation en de scooter vol getankt. Het verhuurbedrijf is nog dicht en ik rij nog maar even een klein stukje rond. Terug naar de hostel en ontbijten. Een aantal zitten reeds aan het ontbijt, die gaan vandaag ook weg met een vroege vlucht. Ook de Franse vrouw en haar zoon zitten al aan het ontbijt. De vader is met een Tahitiaanse getrouwd en woont hier. Moeder met zoon is twee weken op Huahine voor bezoekregeling met vader.
Voor de hostel komen veel auto’s aan met of zonder aanhang maar met één of meerdere kano’s. Er is vandaag een wedstrijd in Huahine. Ook de hostel eigenaar doet mee, hij heeft twee kano’s achter. Jammer dat ik te vroeg wegga zo’n wedstrijd zie je niet elke dag.
Zijn vrouw brengt me weg. De vlucht gaat via Bora Bora naar Raiatea. Vandaar dat het 1 uur duurt.

Bij aankomst in Raiatea is er niemand van Pension Yolande waar ik geboekt heb. Na 10 min bel ik hun maar er neemt niemand op. Na 4 pogingen geef ik het op. Het info boekje er bij gehaald. De kaart bekeken en ben ik maar vanaf het centrum gerekend de hostels gaan bellen. Ik wil nl niet ver weg van het centrum ivm allerlei boodschappen en andere bezienswaardigheden en festiviteiten. Die les heb ik van Moorea, ik zat toen 35 km te ver weg van alles. Na 5 telefoontjes heb ik een kamer bij een Dorm in Pension Tepua. Ongeveer 2 km van het centrum. Tien minuten later wordt ik opgehaald. Het is nog een flinke rit als je moet lopen. Bij aankomst ben ik alweer de enige in een 12 pers Dorm. De keuken is klein en het heeft tijdelijk geen koelkast. Deze is stuk en voor reparatie naar de dealer. Balen met deze warmte.
De pension heeft een zwembad en achter aan de baai hebben ze een pier met een tafel en verlichting. Je kunt zo in zee duiken. Daar is het 6 – 9 meter diep. Ik ga maar even zwemmen. Ik zie dat de buren ook aan het zwemmen zijn. Na het zwemmen en douchen maar even gaan liggen, vroeg op vanmorgen. Om 4 uur ga ik de stad in en wel lopend. Ongeveer na 10 min besluit ik te liften. Ik denk dat de 6de auto mij de lift geeft. Man en vrouw nemen me mee naar de supermarkt waar ze ook moeten zijn. Zij doet mij een voorstel om op mij te wachten zodat ik weer terug kan. Zij wonen in de straat achter het pension. Heel prettig is dit, hoef ik niet weer te liften met al die boodschappen. Even kokerellen; rijst met vlees en broccoli. De pompelmoes op z’n Tahitiaans geschild. Gisteren geleerd leuk en handig.
Met de 2 beveiligingsmensen TV gekeken. Na een tijd wordt mijn aandacht verplaatst naar de grond waar een duizendpoot langs mijn voeten kruipt, ziet er erg eng uit. Volgens de Tahitiaanse jongens is het beest niet gevaarlijk. Bij aankomst van de eigenaresse heb ik mijn beklag gedaan omdat ik wegens het ontbreken van een koelkast nu dagelijks naar de stad moet liften. Zij bied mij ter compensatie gratis een fiets aan om de boodschappen te kunnen doen.
Na twee vermoeiende films op TV in het Frans ben ik maar aan mijn reisverhaal gaan werken. Er is hier geen Internet. En 23 uur is een mooie tijd om de Dorm op te zoeken.

Zondag 3 april.
Het heeft bijna de hele nacht geregend en met een zinken dak klettert het enorm. Net de Molukken. Niet goed geslapen. Dan maar vroeg op om 7 uur. De dag begonnen aan het water en boek lezen op de pier. Mijn aandacht wordt steeds afgeleid door een bader aan de overkant. Later blijkt het een vrouw te zijn. Na het late ontbijt het eiland rondgefietst. Erg veel leuke stranden en leuke zeezichten. Het eiland Tahaa is erg dichtbij maar toch niet heen gegaan, slechts een plan. Een foto van de echte Tiara Tahiti gemaakt. Langs een kerk gefietst en zag een bord langs de weg: ”Silence Culte”. Maar voorbij de kerk heeft iemand met blauw tweeletters blauw geverfd, er staat dan “Silence Cul”, een leuke woordspeling. Voor de bewerker van het bord mogelijk erg serieus gemeend. Naar de haven, erg verlaten op zondag, en terug naar de Pension. Een kleine lunch genomen. Even op de pier zitten toen maar een siësta. Vannacht weinig geslapen en ik heb wat hoofdpijn hierdoor. Na de siësta eindigt mijn middag weer op de pier. Na zonsondergang naar de stad gefietst om een meloen te kopen langs de weg. Ik zie ook een avond foodcourt van 4 kleine wagentjes en besluit daar maar wat te eten. Incl. drank maar €8,50. Zoals Nico het zegt: “onder de € 10 ga ik er niet voor koken. Na een film op TV verder aan mijn reisverslag van vandaag gewerkt en nog wat gelezen. Om middernacht mijn Dorm opgezocht.

Maandag 4 april.
Gezien de ervaring van de aankomst hier op Raiatea besluit ik de twee volgende eilanden, Bora Bora en Rangiroa, maar te checken of ze op het vliegveld zullen zijn bij mijn aankomst. Bora Bora is oké. Maar Rangiroa blijkt toch vol te zijn. Verkeerde acceptatie van de boeking. Flink balen. Dan maar het boekje erbij gehaald en na 7 telefoontjes heb ik een pension incl. ontbijt en diner. Ze halen mij op van de luchthaven.
Na het ontbijt wil ik nu eens de andere kant op. Naar de rivier en een stuk de bergen in fietsen. Nou ik heb het wel geweten zeg. Wat een klim. Een stop voor een foto en ontdek dat ik vergeet de SD kaart van de laptop af te halen. Shit de pest erin. Het is te ver om op te halen en te veel klim om terug te komen. Dan maar zonder foto’s. De videocamera heb ik niet mee omdat het veel ballast is bij de klim. Een stuk gewandeld erg vermoeiend, het natuurgebied is geweldig en mooie vergezichten en uitzichtpunten. Bellevue ’s. (helaas geen foto’s) De waterfles is leeg dan maar terug gaan. Eerst de SD kaart uit de laptop in de camera gedaan. Op de pier uitgerust en ga toch een stukje zwemmen. De zee doornen zijn er niet maar het is hoog water en kan ik gewoon naar de trap zwemmen en hoef niet te lopen. Na douchen en een broodje, fiets ik naar het dorp. Een groot passagiersschip uit Barbados is aangemeerd. Alle souvenirs winkels zijn open en die zitten in heel leuke woningen. Het is een leuk schouwspel al die passagiers en de verkoopsters in hun Tahitiaanse kleding en bloemen in hun haren. De meeste vrouwen hebben lange haren. Dat is Tahitiaans heb ik me laten vertellen. Tijdens de lunchtijd zijn veel winkels gesloten en ziet het er erg verlaten uit. De restaurants zijn daarentegen erg vol. Zelf nog iets kleins gekocht maar veel met de mensen gepraat. De een moet hard werken en heeft de winkel als enige inkomsten bron. De ander heeft de souvenir winkel erbij en heeft een ander goed lopende zaak. Maar over het algemeen zijn het kleine verdiensten. Hoeveel willen ze niet zeggen. Ik heb 5 dames van de souvenirs winkels gesproken. Drie zijn met een Tahitiaan, een met een Chinees en een met een Fransman getrouwd.
Van één mocht ik een foto maken. Zij heeft het erg goed. Is met een Fransman getrouwd. Vier jongens en vier meisjes. Drie meisjes wonen in Parijs, twee getrouwd met een Fransman een met een Tahitiaan. Een jongen woont in Cannes getrouwd met een Française. Drie wonen in Tahiti, Papeete en één nog hier in Raiatea. Zij is erg tevreden en geniet van het leven. Tegen 18 uur terug naar de pension voor het helemaal helemaal black wordt. Ik heb geen zaklamp meegenomen. Ook in de pension zeggen de beveiligings mensen niet wat ze exact verdienen en wat de kosten van levens onderhoud zijn. “De kosten zijn erg veel” is wat ze kwijt willen. In Nederland zegt men ook niet snel wat je verdient en uitgeeft. Wat eenvoudig gekookt en na het douchen de tas al wat ingepakt.
Het valt mij op de jongens hier geen nieuws kijken alleen maar films en sport. Zij kennen wel veel Nederlandse voetballers die in het buitenland spelen. Er is erg veel film aanbod op de zenders. Soms kijken ze naar Tahiti TV. Een film gekeken en aan mijn verhaal van vandaag gewerkt.

Opmerkingen:
• Ik moet even iets corrigeren. Ik of wij hebben het steeds over Tahiti. Dan weten we wat we bedoelen. Maar we moeten Frans Polynesië noemen. En Tahiti is een van die vele tientallen eilanden. Ik wordt hierop gewezen na een gesprek hier met de 2 beveiligingsmensen omdat ik het steeds over Tahiti heb.
• Na veel vragen zijn er twee vissen. De Reye / de Rog en de Manta een super Rog. Jos heeft gelijk dat het een Manta is en geen Mantra. Karel heeft het ook al bevestigd.
• Raiatea is op één na de grootste eiland op Frans Polynesië. De grootste is Tahiti.
• Frans Polynesië heeft 5 eilanden groepen;
De Sociëteit verdeelt nog in onderwinds- en bovenwinds, Tahiti is hier de grootste.
Rechts onder Tahiti heb je de Australe.
Rechts boven Tahiti heb je de grootste eilanden groep de Tuamotu, bijna allemaal zijn het Lagoons geen bergen. Met Rangiroa als de grootste Lagoon, 80 km lang en 20 km breed.
Rechts schuin onder aansluitend op Tuamotu heb je de Gambier.
Rechts schuin boven de Tuamotu heb je de Marques. (met Fatu Hiva en Tahuata waar Paul Gaugain en Jacques Brel hebben gewoond)
Lezers: Zoek Frans Polynesië eens op voor de aardigheid op je wereld kaart.
• Frans Polynesië is erg groot en daar hebben de meesten geen voorstelling van. Ter vergelijking:
Zet Tahiti in Parijs dan strekt de Sociëteit eilanden tot aan Normandië en het kanaal.
De Australe eilanden zitten dan in de Pyreneeën de het strekt uit tot in de Middellandse zee.
De Tuamotu eilanden strekken van noord Duitsland tot en met Albanië.
De Gambier eilanden strekken van zuid Italië/Griekenland tot en met midden Turkije.
De Marques eilanden strekken van Oostzee, Letland, Litouwen tot in een stukje Rusland.
• De eilanden hebben in geschiedenis het zelfde als Europa en Molukken. Van origine zijn het zelfstandige staten en hebben veel oorlogen met elkaar gehad. Met de kolonisatie en ontsluiting van de eilanden is het meer een staat geworden. Alleen de mensen zijn hier en daar ontvreemd. Weten soms niet waartoe ze behoren. Zijn ze van het ene eiland of zijn ze Frans Polynesiërs. Ze noemen zich etnisch Tahitiaan maar zijn van een andere eiland. De taal heet ook Tahitiaans.
In Europa waren de provincies en deelstaten vroeger ook zelfstandige koninkrijkjes. Dit is nu ook een natie. Maar in Europe voelen de meesten nog hun eigen natie,land, en weinig Europeaan.
Op de Molukken is het precies het zelfde. We zeggen niet snel orang Ambon. Maar meer Nusalaut, Saparua of preciezer welk dorp, of Tanimbar, of Kei, of Banda etc. Het woord Europa of Molukken is voor velen een te ruim woord. Dat is hier ook met Frans Polynesië.
• Het toerisme is op Frans Polynesië net als op Fiji, Big Business. Veel mensen zijn er betrokken.
Alleen op Fiji staat toerisme op nr. 1 op de lijst van inkomsten. Hier op Frans Polynesië krijg ik geen duidelijk antwoord. De een zegt dat het op 1 staat de ander zegt dat het nog niet zo is. Ook het Bureau voor Toerisme geeft geen duidelijk antwoord.