Huahine eiland

Tahiti - Huahine eiland.

Donderdag 31 maart.
Na het ontbijt uitgecheckt daar blijkt de rekening hoger dan gepland. Er worden diverse zaken als fiets en internet in rekening gebracht die mij niet tevoren is verteld. Wel is een dorm berekend. Na wat discussie zijn we een bedrag overeen gekomen. Nog te hoog maar met deze les naar het volgende eiland. Op het vleigveld nog tijd over om te relaxen en mijn boek eens uit te lezen. Niet gelukt nu maar later maar moet wel voor Rapa Nui.
De hostel Chez Guynette is gelukkig niet zover van het vliegveld. Nog geen 10 min zijn we er al. Na de incheck gelijk maar het dorpje wandelend verkend. Het dorp heeft alle benodigdheden, zoals Super markt, tank station, verhuur bedrijf van auto’s en scooters, etc. De boten die binnen komen verkopen gelijk hun vangst. Ik wordt steeds aangesproken als Tahitiaan. Lijken echt veel op hun. De mannen zijn alleen forser en worden steviger. De vrouwen beginnen heel slank en na de zoveelste kinderen dijen ze helemaal uit. Maar daar zitten ze totaal niet mee. Met de groep bewoners nog heel lang gepraat. Zij hangen wat rond omdat er verder geen voorzieningen zijn. Naar de kroeg gaan ze niet omdat zij niet het gevoel hebben dat ze geaccepteerd worden. Er zitten veel Fransen en of toeristen. Aan de haven zie ik de pendel boot van Te Tiare Hotel heen en weer varen. Het is gratis en dus ben ik met een paar muzikanten er heen gegaan. En 2 uur later weer terug gegaan. Sinds lange tijd weer voor me zelf spaghetti gekookt. Nou ja de saus uit de pot dan. Verder gehakt en champignons. Ik wordt verrast dat om 22.15 uur het licht uitgaat. Dus geen boek kunnen lezen en verder met muziek luisteren tot ik het zat ben.

Vrijdag 1 april.
Ik ben in de ochtend eerst de andere kant opgewandeld maar ontdekt heel snel dat dit niks is. Teruggegaan en een scooter gehuurd ipv een fiets. Veel sneller en krijg ik geen rauwe achterwerk van het fietsen. Het eiland rond toeren is geweldig. De Lagoon zwemmend op geweest. Verder gegaan, mooie uitzichtpunten hebben ze. Ik bezoek een parel farm op de Lagoon. De parel kwekerij is nog niet zo oud in Tahiti. Het is pas in 1961 met Jean Marie Domard begonnen op het eiland Hikureru op de Tuamotu archipel van Tahiti. Verderop het eiland bezoek ik een Vanille kwekerij. Het duurt 1 jaar voordat er een bloem komt. In de kweek groeit de vanille het beste met kokosnoten rond de stam. Na de bloem komen de vanille. Als die rijp is, dus geel is, wordt het geplukt en in de zon gedroogd. Het wordt dan zwart. Ik krijg een paar gedroogde exemplaren te zien of om te kopen. Je ruikt heel goed de vanille die ik alleen maar ken van ijs. Ik heb het maar niet gekocht want in sommige landen mag je geen groenten of planten meenemen, ook niet gedroogd. Verder geniet ik van het mooie uitzicht langs de stranden of de reef of gewoon van het binnenland. Ik heb bij een zeer steile afdaling de plek van de heilige aal gemist. (net als in Waai) Heftig remmen is te gevaarlijk zeker met nog wat auto’s achter me. Maar het mag de pret niet drukken. Terug in het dorp blijkt de enige benzine pomp op het eiland al om 16.30 uur gesloten. Dus morgen ochtend maar tanken en inleveren voordat ik naar het vliegveld moet. Buiten bij een Tahitiaans foodcourt gegeten en verder aan mijn verhaal gewerkt. Morgen ochtend al weer naar het volgende eiland Raiatea. Het is 1.05 uur vliegen volgens het schema.

Opmerkingen:
•De wegen zijn hier veel beter dan op het eiland Tahiti.
•Er zijn twee Tahiti’s. Een voor de internationale gemeenschap, dat is Tahiti als Natie.
En een van de bevolking en dan bedoelen ze het eiland Tahiti. Hier heeft iedereen het over zijn of haar eigen eiland. Maar zeggen wel: we Tahitiaans.
•Er is weinig ruimte voor de bevolking zelf. Ze zijn na hun werk en voor het avond eten gewoon op straat. Eigen lijk voor de supermarkt dan kunnen ze hun biertje halen. Naar de kroeg gaan ze niet, dat zien ze niet als die van hun maar van de Fransen en of toeristen.
•Ze spelen veel Petanque tot midden in de nacht bij kunstlicht. Lijkt net Zuid Frankrijk.
Er zijn hier veel Fransen komen wonen, waarvan er veel hier getrouwd zijn met een Tahitiaanse.
•Door de Reef is het water altijd rustig aan de kade en de stranden. Dat is heerlijk zwemmen en niet steeds op het strand geworpen worden.
•Zelfs ’s nachts is het goed buiten vertoeven met 26-28 C
•Ik wordt bijna constant aangesproken op zn Tahitiaans. Ze denken dat ik een Tahitiaan ben. Ik heb wel een zelfde kleur en gelaatsuitdrukking. Ik ben alleen kleiner en kaal. Ik heb nog geen kale Tahitiaan gezien. Ik draag ook veelal een pet.