Op Papeete

Tahiti - Papeete hoofdstad

Donderdag 24 maart.
Na het ontbijt veel op internet om een andere pension te vinden. Er zijn er genoeg maar erg prijzig. Nog overwogen om Tirza in te schakelen maar dan komt ze het zelfde tegen. Dan maar een avond verlengd en rustig in de stad zoeken. Onderweg naar de stad kom ik bij het standbeeld van Louis-Antoine de Bougainville. Voor velen onbekend misschien. Maar mijn lievelings bloem is de Bougainville. En door zijn bekendheid als soldaat, zeeman, wetenschapper heeft de botanist Commerson een ontdekte Braziliaanse bloem naar hem vernoemd om hem te eren en te vereeuwigen. Ik ben erg blij met dit onverwacht standbeeld in het Bougainville park. Op naar het Bureau voor toerisme. Daar krijg ik folders van twee pensions die goedkoper zijn. Dan maar even gaan kijken, na een flinke wandeling van 3 km heb ik ze gezien. Beide wel goed en een principe afspraak gemaakt die ik nog kan wijzigen.
Op de weg terug door een Tahitiaan (Benny) aangesproken. Na enige twijfel en argwaan besluit ik met hem in gesprek te blijven. Op mijn vraag of hij een goedkope pension weet zegt hij: “Of course, follow me”, Ik ga dus maar kijken. We steken de stad over en komen bij Pension Teamo aan. Goed en goedkope hostel, homestay dicht bij het centrum. Gelijk geboekt vanaf morgen. Ik moet een dag in de dorm en daarna in een private room. Met AC en ontbijt. Prima.
Met Benny daarna de stad weer in en hij wees mij op een Foodcourt op het feestterrein. Foodcourt is een eetgelegenheid in een gebouw of op straat waar allerlei kraampjes staan en je kunt kopen waar je maar wilt. Dit voor diegene die het niet weten. Overdag is het leeg en elke avond wordt alles opgebouwd. Geweldig veel aanbod, Chinees, Vietnamees, Japans, Frans, Crêperie, Pizza etc. En gedurende het hele jaar aanwezig. Ik trakteer hem. Benny blijkt een zwerver te zijn en eet hier dagelijks voor een habbekrats. Deels betaalt hij en deels krijgt hij van deze standhouder. De vader van Benny en zijn familie zijn ooit verbannen van hun eiland Moruroa die door de Fransen vele malen zijn gebruikt als proef station voor kernproeven. Hij heeft vanzelfsprekend een hekel aan die Fransen. De boosheid zit heel diep geworteld. Onderweg naar huis loop ik een deel met hem mee en we komen een paar dames tegen die gezellig zitten te kletsen en Benny vraagt hun hoeveel het kost. Benny zegt dan tegen me: “ten thousand, you go or I go; but if I go you pay”. Lachend lopen we dan maar verder. Ik naar de hotel nog voor een dag en Benny naar het park op zoek naar een bank.

Vrijdag 25 maart.
Na het ontbijt uitgecheckt en verhuist naar Homestay Teamo. Op Teamo kom ik 2 Indonesische jongens tegen die door hun Taiwanese rederij hier op Tahiti zijn gedropt. Ze hebben ruim 2 maanden lange dagen van 16-20 uur gewerkt maar nog geen salaris gezien. Ze worden wel geslagen en geschopt en krijgen maar tweemaal daags summier eten. Eén heeft geprobeerd zelfmoord te plegen door overboord te springen. Het schip heeft hem weer opgepikt. Alles beter dan de behandeling. En ziek zijn ze hier afgezet met nog twee japanners. Moderne slavernij, het bestaat nog zeg. Na het gesprek weer naar Bureau voor Toerisme voor info over de reizen naar de eilanden. Na deze informatie duurt het nog een uur voordat ik een keuze maak welke eilanden ik ga bezoeken en voor hoe lang. Het e.e.a. op papier gezet en naar Air Tahiti voor de boeking. Nummertrekken en een lange rij, dus wachten maar. Tevreden over mijn reis naar 5 eilanden per watervliegtuig en per gewone vliegtuigen ga ik na drie kwartier naar buiten maar wel vele pecunias armer. Het verblijf op de vijf eilanden regel ik morgen wel, ik heb nu wel lang genoeg binnen in kantoren gezeten.
De twee Indonesische jongens opgehaald en naar het Bloemen festival gegaan. De boten parade is erg mooi maar ook allerlei dansen met verschillende bloemen door Hawaiiaanse vrouwen die hier als gasten zijn voor het Festival. De eerste bewoners van Tahiti komen uit Hawaii. En in op 4 juni 1976 is deze reis door een paar ervaren zeelieden nog eens overgedaan. Er is een gedenksteen hiervoor geplaatst in het park aan de baai.
Lopen door de markt en leuke foto’s van de mensen daar gemaakt.

Zaterdag 26 maart
Ik heb dit keer ontbijt langs de weg genomen, op z’n Frans. Er zijn er velen die het doen. Ook dit hebben de Tahitianen overgenomen door de aanwezigheid van vele Fransen hier. Weer de twee Indonesische jongens opgehaald en de stad ingegaan. Bij het Bureau voor Toerisme gevraagd waar er Tahitiaanse dans voorstellingen worden gehouden. Dat wordt op vrijdag, zaterdag en zondag gehouden in hotel Intercontinental. Het begint om 20.00 uur en het is gratis. Je moet alleen drank bestellen. Met de twee jongens nog een hamburger met patat op hun verzoek gegeten. Ik neem vele malen met hun door wat ze moeten vertellen en wat voor een houding ze moeten aannemen als ze naar de agent in Jakarta gaan. Niets minder accepteren dan de helft van hun aanbetaling van 8 miljoen. Het blijft moeilijk om in een paar dagen een andere houding aan te nemen dan wat je al jaren hebt aangewend. Terug in het hotel de foto’s op het geheugen van hun gsm gezet via Bluetooth van m’n Laptop. Zij gaan morgen ochtend om 02.uur weg via Guam, Tokyo, Singapore naar Jakarta.
Ik ga met Eduardo naar de Tahitiaanse dansvoorstelling in Hotel Intercontinental. Na de happy hour begint de show om 20.30 uur precies. Nou het is een geweldige show. Erg professioneel in elkaar gezet met een goede choreografie en een goed verhaal. De kleding is fantastisch. En…..wat kunnen ze dansen zeg. En stuk voor stuk bloed mooie meiden hebben heel erg losse heupen. So de ju, ik denk op een gegeven moment dat die er af valt. Dat is niet bij te houden zeker niet op mijn leeftijd. Ik ben ooit 30 jaar geleden met Carry en Freddie naar een voorstelling Tiara Tahiti gegaan in het Spant in Bussum. We droomden toen van: “eens naar Tahiti”. Nu sta ik life, face to face met die danseressen en dansers. Ik sta brutaal heel dichtbij om foto’s en films te maken. De foto moet in een keer goed zijn. Anders ben je te laat.
Ik heb aan het eind een paar mooie shots van twee dames gemaakt. Geweldig. Alle dansers en danseressen gaan het publiek in en een van de dames vraagt mij om te gaan dansen. Ik verbeeld me maar dat ik indruk heb gemaakt. Daarom vraagt zij mij.!!!!????////#### Maar de realiteit is dat ik dus voor schut wordt gezet. Zo’n jonge knappe meid met die losse heupen met opa, kaal, verstijfd van de schrik en er is weinig lenigheid aan. Helemaal niets natuurlijk vergeleken met die meisjes. Dit lukt bruintje met de beste wil van de wereld echt niet. Tja …daar sta je dan….Juist….. Voor joker.
Ik heb één geluk. Mijn drama (lees; afgang,) staat nergens op beeld die naar huis wordt verzonden. Of er moet een gek zijn, er zijn nl 5 video camera’s heb ik gezien, die de opnames op You Tube zet. Tja dan ben ik verkocht. Dat wordt lachen. Ik voel het die avond nog in mijn heupen. Hajal (geen Halal)zeggen we op z’n Moluks.
Maar de show en het plezier kunnen ze me niet meer ontnemen. Een ding heb ik ervan geleerd: Je moet hier komen als je nog jong en vrij bent. Tip boys……

Zondag 27 maart
Ik ben door de eigenaar naar de kerk gebracht. Ik was 1,5 uur te vroeg dus eerst naar het park gegaan dicht bij de kerk. Daar zijn veel joggers, Jong en oud. Deze Protestantse kerk is een Tahitiaanse kerk. Er is er nog één protestantse kerk voor Fransen en anderstaligen. De kerk heeft geen Parkeerplaats dus sluiten ze beide straten aan weerszijden van de kerk af. En wordt er bumper aan bumper 4 rijen dik geparkeerd. Er zijn elke zondag 2 parkeer regelaars aangesteld. De mannen gaan ruim een uur eerder naar de kerk en zitten dan verderop de straat heel gezellig nog te kletsen. Ze geven elkaar een hand bij binnenkomst en na de dienst. De vrouwen veelal oudere vrouwen hebben hun hoofden bedekt met sierlijke hoeden. Het levert mooi plaatjes op. Ze hebben allemaal een tas, ook jongeren. De 6 koren zingend zittend. Van bovenaf weet ik niet welk koor er nu zingt. Ik ga maar op het geluid af.
De stad nog in gegaan voor de geld automaat (ben al weer leeg) en nog wat kaarten gepost in de brievenbus van het postkantoor. Terug in de Homestay afgerekend van de afgelopen dagen. Best duur alles bij elkaar. Verhaal op de laptop bijgewerkt. In de foodcourt nog gezellig gegeten met een life band. Tas heringedeeld. Er is maar één bagage van 10 kilo toegestaan. Dit wordt regelmatig kleding wassen.
Wekker gezet om 7.00 uur. Ik ben klaar voor de 5 eilanden.

Opmerkelijk:
• Het Paul Gaugain Museum zit aan de andere kant van het eiland van Tahiti Nui. Dat is 1,5 tot 2 uur rijden van Papeete. Net te veel om het even te gaan bezoeken. Terwijl Gaugain zoveel verbonden is met Tahiti verwacht je dat het in de hoofdstad is. In veel restaurants of winkels zie je allemaal kopietjes van Gaugain. Maar voor het origineel moet je lang reizen. Met de bus is het nog langer heb ik me laten vertellen. Of je wordt zo gedwongen om meer van het eiland te zien. Ook een idee.
• Het is heel leuk dat veel vrouwen en vooral meisjes een bloem, de Tiara Tahiti of de Hibiscus, in hun haar dragen. Het maakt hun op de een of andere manier erg mooier, knapper. Het is mijn mening he. Voordat een paar lezers het hier niet mee eens zijn.
• Veel vrouwen roken hier in Tahiti en al op jonge leeftijd. Een aantal van mijn familie en kennissen kunnen hier zo erbij staan. Alleen mag je nergens binnen roken, dus alles wat sigaret rookt moet op straat.
• Wat me verder raakt is dat er in Papeete veel zwervers zijn die op banken in het park slapen maar ook voor de winkelcentra zitten of slapen. Op kartonnen ondergrond met kussens en al. Niet echt bedelen maar gewoon zitten ook de kinderen hangen daar rond na schooltijd. De regering doet hier verder niets mee voor zover mijn waarneming dit kan overzien. Want anders slapen ze daar niet noch overdag noch de avond-nacht.
• Ik heb een familie met een kind gezien die gewoon aan de overdekte zijkant van de markt in Papeete wonen. Ze hebben extra tafels waar de kleine op slaapt. En een TV op de toonbank, verder wat kartons op de grond waar er vier slapen. Verder alleen maar dozen met hun spullen. Zo heb ik hun vannacht gezien na de voorstelling om 22 uur.
• Ook oudere Chinese mannen die in Papeete in de vuilnis graaien naar eetbare restanten in deze warmte van 31 C. Dit is echt te veel emotie voor me.
• Er is een Franse Superioriteit aanwezig die weer Institutionele Discriminatie veroorzaakt. Tijdens het ontbijt buiten in Papeete zie ik een Fransman tegenover me met twee prachtige dochters van ongeveer 6 en 8 jaar. Ik maak een opmerking dat hij twee prachtige dochters heeft. Zijn vrouw komt net aanlopen; een mooie Tahitiaanse. Wij raken aan de praat. Hij vertelt mij dat hij is opgegroeid met een enorme superioriteits houding tov de Tahitianen. Hij weet niet beter. Tot hij op de Universiteit een mooie Tahitiaanse tegenkom, zijn huidige vrouw. Toen realiseerde hij wat er allemaal aan kolonialisme nog aanwezig is. “Waarom moet ik me als een kolonisator gedragen in deze tijd”. Merkt hij op. Hij heeft alles open aan zijn (toen vriendin) verteld. Het eerste bezoek aan zijn ouders is geen gemakkelijk en geen leuke geweest. Zegt zijn vrouw. Uiteindelijk na veel barricades geslecht te hebben toch getrouwd. “Ik heb twee prachtige dochters uit twee culturen en ik hoop dat hun wereld anders en beter is dan die van mijn vader” zegt de Fransman. Zijn (mooie) vrouw kijkt mij met een triomfantelijke glimlach aan. “Enjoy your holiday in Tahiti” zegt zij en ze vertrokken. Ik staar ze de weg af en mijn gedachten dwalen rond ~~~………~~~.