Auckland en naar Fiji

Auckland, en naar Fiji.

Maandag 5 maart, Auckland.
Het regent en we besluiten binnen activiteiten te gaan bezoeken.
Na het ontbijt gaan we naar de receptie en vragen om het beste transport naar het War Museum. We worden geadviseerd om het stuk te lopen omdat het sneller is. De bussen gaan niet over brug die door het park gaat. En met de auto is het een omweg en moeilijk te parkeren.
We gaan door de regen naar het museum, het is een wandeling van bijna drie kwartier. Omdat we door het heuvelachtige Auckland moeten is het zwaar. Het is langer dan de 15 minuten wat ons is verteld. Aangekomen zien we dat we de auto voor de deur kunnen parkeren. Er zijn genoeg parkeerplaatsen. Flink balen. Het museum is fantastisch. Op de beneden verdieping een tentoonstelling over de Pacific. In de volgende vleugel over de Maori’s en vervolgens over de verschillende bevolkingsgroepen en talen in Melanesië en Polynesië. In een kaart staan ook de Molukken getekend als een gebied met Niet Austronesische talen. Wat dat is, is te veel om het te beschrijven. Maar het is erg interessant om het op te zoeken op Wikipedia. Het is behalve Taalkundig maar ook Antropologisch interessant denk ik. Erg indrukwekkend is de Oorlogs kano van de Maori.
We hebben middels een bijbetaling een kaartje voor een voorstelling van de Maori’s. Het is geweldig om ze de Haka te zien uitvoeren. Ondanks dat de naam hetzelfde is zijn er verschillende uitvoeringen wat het ook leuk maakt. De foto shoots met de acteurs zijn altijd een gewild slot van de voorstelling.
Daarna zijn we de andere verdiepingen van het museum afgegaan. De meeste indruk heeft de afdeling waar de vulkanen werden vertoond. Nieuw Zeeland zit langs een breuklijn aan de oostkant van het Noorder Eiland en in de lengte geheel over het westelijke deel van het Zuider Eiland. Er zijn al vele aardbevingen geweest en ook vele vulkaan uitbarstingen. Een zeer interessante dag, een kennis vergaar dag zoals alle museum dagen.
De wandeling terug is net zo zwaar. ’s Avonds in een foodcourt Chinees gegeten. Leuk is dat om een enorme keuze te kunnen maken voor maar $ 10-12.

Dinsdag 6 maart
Het is mooi weer, nog wel hier en daar bewolkt maar geen regen. We gaan de Sky Tower op. Een hoge toren die op de Tower van Sydney lijkt. Boven genieten we van een werkelijk fantastisch uitzicht over Auckland. De Tower heeft twee verdiepingen waar we terecht kunnen middels een extra kaartje. Tevens heeft de 6 verdieping lager gelegen ruimte aan de buiten ring een glazen vloer. Hierdoor kun je door je voeten de straat zien. Voor velen is het eng. Vooral als je hoogte vrees hebt.
In de Sky Tower zijn we nog getuige van een persoon die gaat Bungy Jumpen. Het gaat zo snel dat je altijd te laat bent om een foto te maken. Na de Sky Tower gaan we naar the Museum of Art. De Musea zijn gratis. Zij vragen wel een donatie van je. Echter ben je niet verplicht het te geven. Je kunt ook doorlopen. Het is een soort Stedelijk met een vaste en een wissel tentoonstelling over de moderne kunst. Er is een deskundige die een lezing houdt over stromingen in de moderne kunst. Erg leuk en leerzaam. We zien vanaf de Tower dat er beneden in het park een festival is. Daar zijn we ook nog heen gelopen. Alleen is het nog niet helemaal vol en nog maar net aan de gang. Het begint later op de avond. Maar zolang willen we niet wachten.
We gaan gelijk weer naar de foodcourt voor ons diner. Terug in het hotel de koffers her ingepakt omdat we geen overbagage willen. Of dit gelukt is zien we morgen. Na nog eens 1,5 uur internet zijn we maar om 00.30 uur naar bed gegaan.

Woensdag 7 maart
Vroeg opgestaan, naar de PC monteur voor mijn laptop en mijn externe HDD. Vervolgens nog wat medische artikelen gehaald voor de verzorging van de teen van Nico. Als laatste de boete betaald van twee weken geleden wegens te hard rijden. Boete is 110 euro, best veel en helemaal op vakantie. Nog lang zoeken naar een benzine pomp ten slotte het vliegveld voor het inleveren van de auto. Met de shuttle zijn we naar de Terminal International gebracht.
Ik zie nog een leuke reclame van het horloge merk Omega. Nico zag een weegmogelijkheid. Daar blijkt dat ik 4 kilo te veel heb. Dus weer de koffer her indelen. Bij het inchecken kunnen we de weging van de hand bagage nog ontlopen. Maar vlak voor de douane zijn we eruit gehaald zoals alle anderen met een hand bagage. De Cabin Koffer was 4,5 kilo te zwaar, 11.5 kilo ipv de toegestane 7 kilo. We krijgen het bericht dat we moeten bijbetalen bij de andere ingang. In de rij gelijk weer heringedeeld. Ze doen erg moeilijk. Nico moest een koffer bijbetalen. Nico kennende accepteert hij dit niet en heeft verteld dat hij al maanden met een cabin koffer en een rugzak reist. Doordat we laat zijn en het vliegtuig op ons wacht mogen we uiteindelijk snel doorlopen. Anders houden we het vliegtuig nog langer op. Mazzel dus. Dit betekent wel dat bij de volgende vlucht we alles weer moeten indelen en geen overgewicht. Op de Intercontinentale vluchten is dit een duur grapje. In Fiji aangekomen na een reis van 3.15 uur zijn we opgewacht en verwelkomd met prachtig Fiji muziek door muzikanten in Fiji kledij. Geweldig mooi is dat. Na de gebruikelijke formaliteiten die we inmiddels van deze kant van de wereld kennen lopen we door naar de persoon met het bordje met onze namen erop. Een reis van 20 minuten naar onze hostel inclusief een stop om te pinnen.

Fiji heeft overeenkomsten met Maluku. De zelfde type palmbomen. De zelfde drukte op straat. De zelfde winkel opbouw en zelfde aankleed stijlen. Zelfs de zelfde soort gaten in de weg. Die volgens de chauffeur al maanden zo is. En het lang duurt voordat het gemaakt wordt. “The Fiji way” heet het hier. Een andere overeenkomst is “The Fiji time”. Wij noemen het Djam Karet. Elastische tijd. Op vele folders staat b.v.: 15.00 hrs defenitely of 17.00 hrs Fiji time. Dat betekent ongeveer.
FIJI here we are. Op naar de hangmat. The beach. Naar Puru B…. en weri B ……