Van Picton naar Wellington met de Ferry

Vooraf.
Ik wil vooraf een reactie geven op de opmerking van Karel. Ik heb al een telefonische reactie gekregen, en de betref. persoon is blij dat er geen rampen zijn beschreven. We zien genoeg op TV. Ik heb ook Karel gemaild en reactie teruggekregen.
Even het volgende. Nadat het bericht NL heeft bereikt krijgen we heel veel reacties per sms, mail en telefonisch van familie, vrienden en collega’s. Daar hebben we al veel verteld hoe het nieuws ons heeft bereikt en wat het ons deed en doet Ook hoe we er mee verder gaan. Ik heb expres er niet in het verhaal opgenomen omdat het al is verteld en omdat ik het ook in Australie niet heb gedaan. In Autralie is Rockhampton overstroomt, daarna Brisbane en omstreken. Toen een Cycloon over Tully en een deel van Cairns. Daar zijn ook doden gevallen en totaal gigantisch heel veel schade over een groter gebied.
Verder is het ook ver weg van ons. Ten tijde van de aardbeving zijn we 450 km verderop, dus ongeveer Parijs. Bij de overstroming van Brisbane zijn we 1500 km verderop. Dus ongeveer Barcelona. Ten tijde van de Cycloon zijn we 2200km verder op, dus ongeveer Athene.
Ik heb geleerd dat leed geen gradatie kent, alles is even erg vooral voor de personen die het ondergaan. In Australie kent men vele rampen maar de aardbeving in Nieuw Zeeland is niet de eerste keer. Vorig jaar september heeft ook Christchurch een aardbeving gehad. Totaal is er op nieuw Zeeland al tientallen aardbevingen en vulkaan uitbarstingen geweest. Waarvan de grootste beving in Napier is geweest met meer slachtoffers halverwege de vorige eeuw. Je ziet het ook in het museum in Wellington en vandaag in het museum van Auckland. In beide zijn grote afdelingen ingericht over aardbevingen en vulkaan uitbarstingen in Nieuw Zeeland. Ik ben geschrokken van de veelheid. Er zijn op Nw Zeeland wel 20 vulkanen de meeste op het noorder eiland. De aardkostbreuk loopt in de lengte in zee ten oosten van het noorder eiland en loop in de lengte over land over het zuidereiland. Beide eilanden zitten op de bewegende aardkost.
Op de hostels hebben we er helemaal niet of erg weinig over. Pas wanneer het op TV verschijnt ontstaat er een kort gesprek over. Het komt ook dat in de hostels zo’n 95% niet uit deze omgeving komt. Het leven hier gaat door op straat trouwens ook . We zien alleen op straat en in de winkels vele donatie boxen tbv de aardbeving in Christchurch. En verenigingen die acties houden ten bate van de slachtoffers.

Even wat gegevens en getallen. Sorry zo zit ik nu eenmaal in elkaar.
De beving heeft een grootte van 6,3 op de schaal van Richter.
Tot vorige week zijn er 154 mensen overleden, 240 vermist,
70 gered uit de puinhopen en 29 mensen gered vanaf de gebouwen
Er liggen nog 11 in de intensive care
Leger geeft dagelijks: 1700 ontbijt, 1800 lunches, 1800 diners
Nog 60% vande stad heeft geen water en 15% geen stroom
Ziekenhuis heeft 40 ambulances, 20 ondersteunende auto’s en vliegtuigen.
Het Rode Kruis heeft 130 stafmedewerkers ingezet.
Het centrum is voor alle privé en zakelijk verkeer gesloten.
En sinds deze week beperkt open voor bewoners om te zien wat ze kunnen halen.


27 februari 2011.
Van Picton naar Wellington met de ferry.
We zijn van Blenheim naar Picton gereden. Een mooi landschap die gelijk blijft en weinig veranderingen ondergaat. Af en toe zie je een wijngaard maar niet zo groot als voor Blenheim. Rechts van ons gaat de ene spoorlijn mee die al vanaf Invercargill helemaal naar boven gaat en af en toe kruisen we elkaar.
In Picton aangekomen hebben we nog even tijd om de stad te bezichtigen.
Het is een mooie stad midden in een fjord en een schitterende jachthaven waar vele cruises zijn om met de dolfijnen te zwemmen of om de walvissen te zien. Het haventerrein is erg goed onderhouden met veel groen. Volle boten vertrekken voor één van genoemde tochten.

Het is bijna 9 uur, we gaan ons melden voor de overtocht van 10 uur en een reis van 3.20 uur. We worden netjes in de rij gedirigeerd en wachten rustig af op het teken dat we kunnen rijden. Het is een heel andere situatie dan op Tulehu op Ambon waar werkelijk iedereen zich naar voren dringt om op de boot te kunnen springen terwijl er nog niemand uitstapt. Dit is een veel grotere boot. Maar de omstandigheden zou niet anders zijn. Het is een mentaliteits kwestie.
Op de boot zijn vele en ruime stoelen. Ook is er veel te koop om de honger of dorst tegen te gaan. Er zijn vele grootschermen waar je vanuit alle zitplaatsen de film kan volgen. Dit keer een kinderfilm. Mogelijk omdat er vele kleine kinderen aan boord zijn.

De tocht door de fjorden is werkelijk schitterend. Je weet niet welke kant je op moet kijken zo mooi is het. Ik hoop dat ik met de foto’s enige indrukken kan geven.
Er passeren twee schepen en dat levert leuke plaatjes op maar ook enige gezelligheid door de roepende en zwaaiende passagiers naar elkaar. Ik herinner mijn zeetijd dat we dit ook doen in het Suezkanaal in de Bittermeren waar de schepen elkaar passeren. Tijdens dit stukje heb ik skype contact met het thuisfront en ook zij genieten van het mooie uitzicht.
In open zee aangekomen hebben we windkracht 2-3, dit is niets maar krijgen wel wat deining, genoeg om een aantal passagiers te forceren om de vissen te voeren. Zeeziek dus. Klaas heeft een andere ervaring gehad hier met windkracht 8 dan mag er niemand naar buiten. De golven gaan over het schip heen,volgens Klaas. Nee, we hebben schitterend weer. We zitten buiten heerlijk in de zon iets wat bij te kleuren. (Jaaaa...)

Aan de overkant gaan we eerst met een wijde boog om een kaap heen en varen de baai van Wellington binnen. Weer met een grote boog rechts naar de haven. Er zijn vele zeilschepen actief in de baai gezien het mooie weer.
De ferry gaat zonder sleepboot assistentie achterwaarts de haven in. Zodat al het verkeer zo uit kan rijden.Zelfstandig achterwaarts komt omdat de ferry twee boegschroeven heeft en dus helemaal zelfstandig manouvreert. Ja sorry, mijn zeetijd gaat me parten spelen. Buiten het haventerrein is een stoplicht dit veroorzaakt een lange file zodat het even duurt voordat we in de stad zijn.

We hebben niet goed opgelet en passeerden zo onze hostel. Na vele vragen en het eenrichtings verkeer duurt het een tijd voordat we bij onze hostel aankomen. Lekker midden in de stad. We besluiten in de stad te gaan eten. Maar die is erg leeg na de winkelsluiting. Na vele meters lopen vonden we een Belgisch restaurant (geen grap). En besluiten mosselen te eten. Nou nou .... dat hebben we geweten. We zijn de kleine Zeeuwse mosselen gewend. Maar we krijgen volgens mij oesters of zo. Het zijn king size mosselen die wel drie zo groot zijn als de Zeeuwse mosselen. O ja....met echte Vlaamse Frietjes in een punt zakje en ...met mayonaise. Sjonge jonge tien van de mosselen en je zit al vol. Joekels zijn het. Lekker nog even de stad verder gelopen om de Mosselen te laten zakken. Tevergeefs.