van Melbourne naar Sydney

Van Melbourne naar Sydney.
Op 27 januari van Melbourne naar Lake Entrance. 440 km.
Ons eerste sanitaire stop is bij Yanakie Hall en 2 km verderop zijn we gestopt voor een wandeling naar “Hamburger Hill”. De berg heet niet zo maar het heeft geen naam en de toeristen hebben het de Hamburger Hill genoemd naar de vorm van een hamburger. We moeten onze zwemspullen en lunch meenemen. Want aansluitend op de klimwandeling gaan we door naar het strand waar we kunnen zwemmen en tevens lunchen we daar.
De klim valt erg tegen omdat er steile stukken bij zitten en af en toe zijn de treden erg hoog waardoor ik een hoge afzet moet doen en dit is te zwaar voor me. Ik heb het gehaald maar in mijn eigen tempo anders ga ik er aan ten onder. Het uitzicht is gewelding. Na een rust pauze van 10 minuten zijn we doorgelopen om de berg heen naar de andere kant, de zeezijde, naar het strand.
Eenmaal aan de andere zijde van de berg is het uitzicht geweldig. Het is een uitzicht vanaf een landtong waardoor je de zee van beide zijden kunt zien.
Een maal op het strand worden we verrast door hagel witte stranden, geweldig. Dit heb ik al heel lang niet meer gezien. Volgens mij niet meer sinds Thailand in 1978 (erg lang geleden).
Het strand is langer dan wat je vanaf de berg ziet. Mijn inschatting dat het wel 300 m is.
Na een lunch pauze van een half uur en nog 15 min voor het zwemmen zijn we naar de bus gelopen. Inmiddels heeft de gids de bus opgehaald door nog eens zo’n 900 m flink door te lopen.
Na een rit van een uur zijn we bij een groot veld tevens een landingsbaan van de flijing docters gestopt waar we vele tientallen kangaroos zien die rustig grazen. We maken heel relax foto’s van het mooie schouwspel. We gaan verder en na nog een sanitaire stop en het tanken van brandstof komen we bij onze overnachting aan. Het dorp heeft een vreemde naam, Lake Entrance. Veel vissersschepen in deze kleine haven.
In Lake Entrance hebben we ons diner niet zelf gekookt maar zijn we uiteten gegaan, Fish and Chips. Dit is de tweede keer op deze reis, gerekend vanaf Darwin, dat we niet zelf behoeven te koken.
Onze overnachting is hier in Lake Entrance, in een hostel met 6 – 8 personen.
Een aantal van ons hebben nog de tennis heren halve finale gezien waar Federer verloor van Jankovitsch. Moe maar erg voldaan gaan we naar bed.

Van Lake Entrance naar Thredbo op 28 januari. 260 km
We maken in de ochtend een lange rit door de bergen. Het is een rit van ruim 3.5 uur door het natuurgebied Alpine National Park. Onderweg nog gestopt bij een oude school waar vroeger 14 kinderen op school zitten in een houten ruimte van 2 bij 4 m. Het Alpine NP is een berglandschap wat veel weg heeft van de het zuiden van Frankrijk. Iets dor en veel hooggebergte met alleen maar een bergweg waar twee auto’s krap er langs kunnen. Het is niet geasfalteerd, de weg is pas in 1961 aangelegd. In 2003 heeft een grote bosbrand hier vele hectare bos in de as gelegd. Dit kun je wel zien aan de kale afgebrande bomen. Er is na 7 jaar weer veel aangegroeid. Het aanblik is hierdoor veel groener. In de bergen gaan we de staats grens over van Victoria naar New South Wales (NSW). Het is een summier plaquette in brons langs de weg.
De lunch hebben we in Jindabyne een dorpje hoog in de bergen. En gesitueerd langs een stuwmeer die is ontstaan door de bouw van een stuwdam tbv elektriciteit voor NSW en Canberra.
Tijdens de lunch krijg ik het goede bericht dat mijn broer Nico vandaag wordt ontslagen uit het ziekenhuis van Alice Springs. Enigszins verrast door de snelheid van het ontslag maar de blijdschap is groter. Ik heb heel snel via de gids een kamer geregeld vanaf morgen in Sydney voor 2 personen met douche en toilet. Helaas is het maar voor twee nachten maar dat zien we wel verder. Hotels genoeg en zeker midden in het centrum.

We rijden door naar onze overnachtingsplaats en komen daar over een klein half uur aan. Een aantal hebben twee persoonskamers besteld en de rest zijn ingedeeld in twee kamers van 4 personen. Heel luxe want er horen er 6 personen in te zitten. We laden onze bagage uit, trekken onze wandelschoenen aan, fles water en alle camera’s etc. mee, los of in een rugtas.
We gaan een bergwandeling maken naar de Mount Kosciuszko met 2228 m de hoogste berg van Australië. (ongeveer Pilatus in Luzern). Vernoemd naar de Poolse vrijheidsstrijder die zowel in Polen als in Amerika heeft gevochten.
Het is een skigebied en daarom erg rustig in de zomer. Het eerste deel gaan we met de open skilift tot ongeveer 1995 m en de rest lopen. Het pad is heel slim aangelegd middels een ijzeren raster met geribbeld oppervlak. Hierdoor kunnen we niet wegglijden en ook kun je zomers en winters, dus ook tijdens de regen en sneeuw een wandeling maken. Zelfs mountainbikers maken er goed gebruik van. Het traject naar het hoogste punt is 9.5 km lang, verdeeld in een eerste deel tot het uitkijkpunt van 5 km en het laatste deel tot aan de top van 4.5 km. Dit laatste is echt voor getrainde klimmers of voor jonge mensen die een goede conditie hebben. Ik ben het geen van beide. Uiteindelijk hebben er 4 van de 13 het gehaald. Ik ben de eerste die afhaakt op ruim 2.6 km omdat mijn knie toch vermoeid raakt. Elf van de dertien personen zijn ook weer met de skilift naar beneden gegaan. De laatste rit van de skilift is om half 5 en twee personen hebben het niet gered en moeten nog eens 5 km naar beneden wandelen. Heel zwaar is het en ze komen wat uitgeput even na 19.00 uur aan. We gaan net aan tafel. Na een flinke douche sluiten ze bij het diner aan met hun verhaal hoe het allemaal is gegaan. Ik hoor het maar aandachtig aan. Want dat is allemaal te veel voor me. Ik heb er veel waardering en respect voor wat ze gedaan hebben. De hele klim duurt 3.5 uur en zij hebben ruim 4.5 uur over gedaan. Ik vind mijn 2.5 uur al een record. Mijn familie denkt hier anders over.

Na het diner(pasta) hebben we nog lang na geborreld en twee van mijn kamer genoten zijn pas om 4 uur naar bed gegaan en om 6 uur gaat de wekker alweer.
Ik ben al om 05.15 uur opgestaan om met de familie te skypen. Leuk was dat. Alleen blijkt achteraf dat het een trage verbinding is waardoor niet alles goed is verlopen. Het skypen met Daimas is een stuk beter gegaan door haar snelle verbinding.

We hebben een lange rit van 350 km die we in twee etappes hebben afgelegd. De eerste is alleen voor het tanken en de sanitaire stop. De tweede is aankomst in Canberra. De naam betekent ontmoettingsplaats in de taal van de Aboriginals. In Canberra beginnen we met een stop boven op de berg en kijkend op de stad. Vervolgens naar beneden naar het War Memorial voor een bezoek van drie kwartier. Het is een leuke herinnering aan de KNIL periode van mijn vader. We hebben de lunch in het winkelcentrum bij een Food Court waar je van alles kunt bestellen bij verschillende soorten eetwinkeltjes. Variërend van Mc Donald tot aan de Vietnamees.
De reis gaat verder met een uitgebreid bezoek met excursie aan het nieuwe parlements gebouw. Met op de voorzijde een afbeelding van het wapen van Australië nl de Kangaroo en de Emu. Twee dieren die leven in Australië en die niet achteruit kunnen lopen.
Dit is wat Australië wil: alleen maar vooruit.
Een bijzonderheid is dat de kroon constructie bovenop het nieuwe parlementsgebouw $60 miljoen AUD kost. Voor vele Aussies is dit echt geldverspilling. De stad Canberra zelf is door een Amerikaans Stedenbouwkundig architecten echtpaar Griffin ontworpen. Canberra ontstaat omdat men een hoofdstad wil en niet in Melbourne en Sydney die erom hebben gestreden. Dus hebben ze maar tussenin op 300 km van Sydney en 650 km van Melbourne een nieuwe hoofdstad gebouwd in 1908. Het ontwerp is heel ruim met heel veel groen. Het is niet te zien, niet te onderscheiden als een hoofdstad zoals we die kennen in Europa. Niet één met een grote uitstraling. Het lijkt voor mij meer op een leuk gezellig rustig provincie stadje met ruim 356.000 inwoners, ongeveer één derde van Amsterdam. Er zit een grote symmetrie vanaf de uitkijkpunt boven op de berg, naar War memorial, naar het oude parlement en dan het nieuwe parlement is één rechte lijn. Ook in het parlement gebouw is een rechte lijn van de senaat naar de hoofdingang. Binnen is het goed aangekleed met Italiaans marmer en vele schilderijen van de voorgaande premiers. Verder zijn zowel de volksvertegenwoordiging als de senaat erin gevestigd. Stad Canberra is een as met daarom heen meren en cirkels van bebouwing. Leuk.

Sydney rijden we binnen door een lange tunnel en veel brede straten en drukte. Aangekomen nemen we afscheid van elkaar, hier en daar emails uitgewisseld, ingecheckt, geïnstalleerd, gedoucht, fris de stad ingewandeld. It is Saturday Night but no fever for me.
Voor het diner ben ik een stukje om het hotel gelopen en zie dat er voldoende eetgelegenheden zijn en zelfs veel Aziatische restaurants. Mij kennende heb ik ook hier bij de Chinees gegeten in Georgestreet. Met mijn broer Nico gebeld en de tijd afgesproken om hem morgen, zondag bij het vliegveld op te halen. Nog snel de was gedaan. Ik ben er weer klaar voor, in ieder geval voor de komende 5 dagen. Sydney here we come.