Van Adelaide naar Melbourne

Adelaide naar Melbourne.
De groep is voor de derde keer van samenstelling veranderd. Het bestaat nu uit:
Een Canadees gepensioneerd echtpaar, een Zweeds echtpaar, twee Zweedse zusjes,
een Duitse, een Ier, een Engelse, en drie Canadese meisjes die eerst een rondreis maken voordat ze aan hun studie van 6 maanden beginnen.
Je bent verplicht Engels te spreken het geldt in ieder geval voor Zweden, Duitsland en mij zelf.
Ik heb soms het gevoel dat ik weer terug ben op het schip waar ik vele jaren alleen Engels spreek.

Eerste dag 24 januari van Adelaide naar Hallgap.
Om 06 uur staan al de reizigers al klaar en een drukte van je welste in de keuken. Allemaal dringen voor toast, koffie en thee. Een aantal nog snel hun koelruimte schoonmaken en of spullen weggeven of op de weggeef plank neer zetten. Dat laatste is wel een goed idee.
We vertrekken van Adelaide om 06.30 uur en moeten nog naar het kantoor van Adventure Tour om te registreren. Een half uur later vertrekken uit Adelaide en gaan gelijk de bergketen over en zien Adelaide beneden ons. Een prachtig uitzicht over de stad. Jammer dat er geen panorama punt is waar je een overzicht van de stad kunt opnemen. Adelaide is qua inwoners groter dan Amsterdam en een stad waar de bewoners vrijwillig zijn komen vestigen. Dit in tegenstelling tot de andere grote steden die zijn ontstaan door de geïmporteerde gevangenen. We gaan door het Cleland National Park. Het weer valt tegen. Het is wat motregen en gelukkig is dit maar af en toe, verder is het bewolkt en maar 24 C. De ochtend zitten we veel in de bus.
Ons eerste stop is bij een park waar ooit een witte kangaroo is binnen gebracht en ze hebben nu een groot witte kangaroo kolonie. Dit is heel bijzonder want de witte kangaroo plant zich niet makkelijk voort in gevangenschap. Verder is het oorspronkelijke opvangboerderij uitgegroeid tot een attractie waar veel bussen stoppen en proberen een foto te maken van de witte kangaroo. Heel moeilijk want ze zitten ver in het midden van het terrein en achter struiken.

Ons tweede stop is bij de grens van South Australië en Victoria. De grensmarkering heeft 15 jaar op een andere plaats gestaan. Met de moderne middelen weten ze nu beter de grens te bepalen. Echter is het 9 km verder, voor Victoria een winst. Maar South Australia wil niet meebetalen aan de correctie omdat ze land moeten inleveren. Dit is uiteindelijk gebeurd. De markering is echter een heel summier eenvoudige bord. Dit in tegenstelling tot Northern Territories en South Australia. Er staat een duidelijke ingefreesde streep over de weg.
In Horsham hebben we een lunch in een mooi publieke park waar zoals gebruikelijk veel faciliteiten zijn zoals toilet, grill mogelijkheid en leuke zitjes.
Een wandeling is gepland in een Nationaal Park maar dat is wegens het wateroverlast niet mogelijk. Dit moeten we skippen. In plaats daarvan blijven we iets langer op de lunch plaats.
In de middag hebben we in het Graingians National Park een historisch museum van de Aboriginals bezocht. Het is mooi om te zien wat de Aboriginals tegenwoordig allemaal doen aan opvang, cultuur behoud en educatie. Teven krijgen we een film te zien over de natuurwetten van de Aboriginals en hun geloof over het ontstaan van de aarde en al hun wezens.
Tot slot maken we een flinke wandeling vanaf het museum naar het dorp Hallgap voor de nodige boodschappen, meestal bier en wijn. Het dorp is te vergelijken met een buurtwinkel want er wonen maar 200 mensen in het dorp. We zijn terug gewandeld naar ons overnachtings camp. Een goed Hostel met goede voorziening en per kamer zijn er 8 bedden maar we hebben maar 13 bedden over 3 kamers gebruikt, erg luxe dus.
Voor en na het diner genieten we van de kangaroos die in de tuin en om ons heen vrij rond grazen. En de vele witte kakatuas met een gele kuif. Ze lijken op de geheel witte kakatua op de Molukken. Ze vliegen om ons heen maar komen ook op de veranda heel dicht bij ons. En voor mij een heel bijzondere vogel is de Kookaburra. Het is een mooi gekleurde vogel die een heel hard geluid produceert die op een aap lijkt. Als je het bestaan van deze vogel niet kent denk je dat er apen zijn in de bomen. Erg grappig die heel harde apen soortige geluiden.
Na het eten nog gezellig na borrelen met z’n allen en soms nog napraten over de dag en wat er goed en leuk is gegaan.
En uiteindelijk rond 23.30 uur zijn we naar bed gegaan. De omgeving is pikkedonker en heel stil, geen razende auto’s of ander lawaai producerend verkeer.

De tweede dag 25 januari van Hallgap naar Port Cambell.
De volgende ochtend is het de gebruikelijke drukte bij het ontbijt om 6.30 uur en na de afwas en het inladen van de spullen uur vertrekt de bus al weer om 7.30 uur.
Het is een koele dag maar 24 C en wat lichte motregen. De truien en vesten komen uit de tassen.
We beginnen de ochtend met een beklimming van een kleine heuvel waar boven een paar rotsschilderingen zijn van de Aboriginals. Dit keer is het een bijzondere. Het is van Bunjil. Volgens de Aboriginals uit deze streek is het hun schepper van mensen, natuur, bergen, dieren en rivieren.
Het is mooi te horen dat het niet gaat om een religie, niet om een God/ Allah of ander aanbedene. Het gaat bij deze Aboriginals om een schepper wat niets met iets spiritueels / religie te maken heeft. Je moet wel geloven dat Bunji de schepper is. Maar er is geen tempel, kerk of ander huis voor een almachtige of zo. Mooi dat elk volk een schepper heeft.

Na een uur zijn we bij een oude krater die al 30000 jaar niet meer actief is. Maar van boven op de oude krater rand is nog goed te zien dat het ooit een krater is geweest. De regering heeft er een Nationaal Park van gemaakt. Er is een levendige Flora en Fauna. We rijden naar beneden en zien de Emu’s (een struisvogel achtige) daar rond wandelen en af en toe bedelen bij de
toeristen. Voor het eerst komen we ook Koala beertjes tegen. Kleine in de bomen levende beertjes die erg lui zijn en alleen maar bladeren eten en overdag slapen. Vandaar dat we ongestoord foto’s kunnen maken. Af en toe rekken ze wat en verplaatsen van hun zitplaats en of houding.
In Warnambool hebben we de lunch is een park met altijd weer de goede publieke voorzieningen.
We zijn dit keer niet de enige. Voor het eerst zitten er ook mensen uit de buurt en andere mensen die op doorreis zijn. Wat drukker dan wat we gewend zijn en dat maakt het heel gezellig.

We gaan verder richting de kust, op naar de Great Ocean Road.(GOR) Ons eerste stop is bij Peterborough een plaats door een aantal schipbreukelingen vernoemd naar hun eigen plaats in Engeland. Daar bezochten we de Grotto en verderop de London Bridge. Het is vroeger als het ware een brug met twee bogen door de Engelsen vernoemd naar de brug in London. Er is helaas een deel ingestort en dus nog maar een eiland van over. En even verderop The Loch Arch Gorge heel veel bussen zijn er. Het is een leuke wandeling langs de vele door de natuur, de zee, gecreëerde plekken en eilanden voor de kust.
Door de vele toeristen en kleine plekjes is het erg druk om een goede foto te maken, althans één waar je een leuke compositie wilt maken, lukt niet erg.
Tenslotte naar the 12 Apostles in Port Cambell, de 12 Apostles heeft ooit een andere naam en er kwamen niet zover bezoekers. Ze hebben het toen veranderd in 12 Apostles en het krijgt een drie dubbele aantal bezoekers. Zo zie je maar wat marketing en geloof kunnen doen. Zoveel bezoekers dat ze er maar een goede infrastructuur voor hebben aangelegd met toiletten en wegen. Er zijn er in de loop de jaren door zwaar weer en erosie 2 omgevallen meer het deert niemand dat er geen 12 meer zijn. Je kunt over al die bezienswaardigheden een helikopter vlucht maken voor $50 per 5 min of 100 per 15 min p p. Nou dat is te veel voor ons en niemand gaat.
Voor de overnachting en diner zijn we teruggegaan naar Port Cambell. We willen na het diner nog teruggaan naar de 12 Apostles bij zonsondergang. Maar door de plotselinge hevige regenbui is dit niet doorgegaan.

De derde dag 26 januari van Port Cambell naar Melbourne.
We rijden door het Otway National Park. Een deel van het landschap lijkt op Zwitserland, heuvelachtig met veel koeien en schapen en veel boerderijen. Maar dit is ooit door de Engelsen gecreëerd, door al de regenwouden te kappen en er grasland van te maken en de koeien en schapen uit Engeland te importeren. Later komt het besef wat er is vernield en besluit de regering een groot deel ervan te conserveren. We gaan naar het Otway Rain Forrest (geen tropisch regenwoud). Er groeien bomen die wel 120 meter hoog kunnen worden en wel 300 jaar oud kunnen worden. En hele grote varens die zo groot zijn dat ze op palm bomen lijken. In het woud hebben ze een wandelpad gemaakt en ook hoog tegen de toppen een stalen wandel brug en een uitkijkpost. Het is op zich wel fantastisch om te zien hoe hoog het is en dat je door het woud kunt wandelen langs de boom toppen en hoe mooi het van boven uitziet. Maar het woud is wel voorzien van een stelsel van hoge stalen loopbruggen en een uitkijkpost van staal. Maar je leert er veel van. Het één is een gevolg van het ander.

We hebben een lunch vlakbij het strand in Apollo Bay erg cosy. Na de lunch een wandeling door het dorp en langs het strand. We vervolgen onze reis naar Torque een surf paradijs waar veel surf wedstrijden gehouden worden. Zelfs wereld kampioenschappen. Er zijn ook vele grote Outletshops van Surf artikelen en surf merken. Behalve Bilabong weet ik niets van de andere merken. Ja ja. Ik zie alweer een paar familie leden lachen. Oké.
Torque is ook het einde van de Great Ocean Road wat begon bij Peterborough. Een geweldige rit langs de natuur en de zee met vele bezienswaardigheden. Echt aan te bevelen.

We komen in Melbourne aan en je ziet gelijk het verschil van de natuur en de stad. Melbourne aan de Yellow River waar we de grote brug over gaan. Bij het bouwen van deze grote brug is bij het plaatsen van de laatste sectie deze ingestort en velen zijn daarbij gesneuveld. De brug heeft dus ook een nare geschiedenis (zoals vele bijzondere bouwwerken) maar die economisch noodzakelijk zijn.)
We komen op Australia Day aan. Ze herdenken dat op 26 januari 1788 er 11 schepen in Sydney aankomen om de eerste Engelsen (gevangenen) aan land te brengen. Zij waren niet de eerste personen die Australië aandoen, dat zijn de Nederlanders geweest. Willem Janszoon in 1606 met het schip Het Duyfken. Hij noemde Australie Nieuw Holland. En later Abel Tasman waar Tasmanië naar vernoemd is. Maar ook Nieuw Zeeland met analogie naar New York.
In Melbourne ben ik gelijk de stad ingegaan omdat ik maar één dag/avond heb. Als Nico er zou zijn dan blijven we 4 dagen. Ik spaar mijn dagen voor Sydney. Maar doordat mijn foto en film batterij leeg zijn ben ik teruggegaan en maar gaan douchen en de spullen opladen. Toen weer de stad in voor een geweldig vuurwerk bij de Botanische tuin naast het tennis stadion waar het toernooi gaande is. Ik heb het vuurwerk gezien vanaf een hoog punt nl the War Memorial. Mooi, zoals ieder vuurwerk op speciale gelegenheden. Vervolgens een wandeling door het drukke Melbourne naar de Eureka Tower, te vergelijken met de Sands Tower in Singapore. Ze hebben ook hier een Skydeck met een lift die ons in 39 sec naar de 88 ste verdieping brengt een fantastisch uitzicht. Voorzien van 35 verrekijkers die op vaste punten zijn gericht voorzien van alle beschrijvingen. Ook zie je het tennis stadion in volle verlichting waar op dat moment Nadal tegen Ferrer speelt. Er is ook een deel van de toren dat uitsteekt naar buiten in de lucht, dus alles is van glas ook de vloer, je ziet de stad van vele kanten. Geweldig is dat, alleen niet voor mensen met hoogte vrees.
In de stad nog naar een kroeg gegaan waar heel veel herrie is door live muziek Ik drink nog wat (cola) en dan terug naar de hostel, naar bed. Het is tekort voor een grote stad maar de dagen heb ik nodig omdat Nico mogelijk zaterdag al naar Sydney komt. Het is ook een gok.
In de hostel speelt een gitarist die in zijn eentje veel herrie produceert met al die meezingende jongelui.
Klokslag 12 uur is de bar dicht en wordt iedereen moet langzaam maar zeker de ruimte verlaten. The Australian Day is over.