Alice Springs naar Uluru en Kata Tjuta

Alice Springs-Uluru-Kata Tjuta.
In Alice Springs (AS) hebben we twee volle dagen (3 nachten) zelf om in te vullen. Bij aankomst op 12 januari in AS om 15.00 uur is het weer beter geworden en de vooruitzichten zijn geweldig, veel zon.
Ik ga met Nico naar het ziekenhuis en ik blijf daar uiteindelijk drie uur. Nico moet voor een verdere controle daar blijven. Dit betekent dat ik dagelijks hier op bezoek kom. Ik besluit de volgende dag een fiets te huren om Nico te bezoeken en om per fiets de omgeving te zien. Ik ben alleen beperkt tot de stad want naast het ziekenhuis bezoek kom ik niet veel verder. Ook het regelen van twee prepaid kaarten, om met elkaar in contact te blijven, is geen makkelijke. Ik moet mijn paspoort laten zien en heel veel papieren invullen. Vervolgens moet ik me per gsm aanmelden en ten slotte vier uur wachten voordat je kunt bellen. Dat is in NL iets gemakkelijker. De toerist info is een leuke plaats om te bezoeken en later het kantoor van de Flying Doctors is een inspirerend bezoekje met veel waardering wat ze allemaal doen voor een goede medische zorg over die grote afstanden. De eerste avond hebben we met z’n allen pasta gegeten dat was leuk met een aperitiefje en een digestief erna. Ik ben het drinken helemaal niet meer gewend maar de Bacardi rum smaakt nog goed.

In AS zijn er veel Aboriginals die veel in parken hun dag doorbrengen. Het park voor het stadhuis van AS is heel populair omdat er openbare toilet voorzieningen zijn. Verder zijn het veel vrouwen en kinderen die hier de hele dag rondhangen.
Ik wil meer van ze weten en probeer met een paar in gesprek te komen. Dat is niet zo makkelijk omdat ik zelf nog wat gene heeft om hun het e.e.a. te vragen. Uiteindelijk toch een gesprek met een paar mannen en jongens. Er is voor hun niets te doen ze hangen maar wat rond. Er zijn ook twee grote groepen. Een groep die hier woont en een opvang heeft en een groep die van elders komen en wat rondhangen. Hier wordt niets voor hun gedaan en zij worden geheel aan hun lot overgelaten en ze hangen in parken en alles wat maar schaduw geeft, het is overdag hier boven de 33 grC.
Nico en ik hebben veel kleding uit de bagage moeten uithalen wegens ons bagage overgewicht en ik heb dit aan twee mannelijke Aboriginals gegeven. Helaas konden ze geen Engels maar zijn erg blij met de kledingstukken ook omdat alles hun past. Ze hebben op de broeken na alles gepast.
Het is een raar gevoel dat ik op 15 januari om 5 uur in de ochtend zonder Nico vertrekt richting Uluru. Het is nota bene zijn idee om naar Australië en Nieuw Zeeland te gaan. Mijn eerdere reisdoel was via Melanesië naar Polynesië.
Van Alice Springs vetrekken we eerst naar Kings Kanyon. Een afstand over 350 km. In Kings Kanyon hebben we maar een uur gewandeld. We zijn ook niet naar boven geklommen. Omdat de temperatuur al boven de 30 gr C is toen we daar aankomen. Dit is voor de leiding een reden om te klim te ontraden. Het is heel warm en iedereen is verplicht een liter water mee te nemen. Van Kings Kanyon zijn we middels een lunch stop naar Uluru gegaan over een afstand van 450 km. Vroeger is het nog Ayers Rock genoemd. Het is goed dat alle namen nu de namen van de Aboriginals hebben. We komen met zonsondergang in Uluru aan, het hart van Australië en maken de zonsondergang mee. Het is een gigantische attractie waar heel veel bussen op de parkeer plaats staan. Zelfs met complete BBQ diners en of andere snacks. Die van ons in ieder geval een Champagne toast met lekkere snacks. Wegens het halen van één van de hoogte punten van Australië.
Na een gezamenlijke voorbereiding van het diner en het diner en nog wat chillen zijn we allemaal om 23 uur gaan slapen. Niet in een 2 of 3 of 5 sterren hotel. Maar in een miljoen sterren hotel. Ja …. We slapen allemaal in de buitenlucht. In een Swag een grote slaapzak met matras en kussen en daar binnen nog de gewone slaapzak. Maar de meeste hebben de slaapzak als kussen. Heerlijk zwoel. Geen muggen, geen vliegen, geen schorpioenen en geen mieren. Niets, niente, nada. Een paar mannen slapen met ontbloot bovenlijf, zo koel is het. De volgende ochtend gaan we naar Uluru waar enkele van ons overwegen om Uluru te willen beklimmen maar het uiteindelijk ervan af zien. Komt door het verhaal van de gids en een bordje dat de Aboriginals vragen om hun Heilige Berg niet te willen beklimmen. Dat hebben we gedaan uit respect voor hun. Het is te vergelijken dat ze in het Vaticaan vragen om geen ontbloot bovenlijf naar binnen te gaan, of in een Boeddhistische Tempel de schoenen uit te doen etc.

We krijgen eerst een culturele wandeling van een half uur met uitleg over de berg en enkele heilige plaatsen. Daarna een rondje Uluru gewandeld. Verplicht een waterfles met 1,5 liter water mee en de wandeling is 9.7 km lang en duurt ruim 2,5 uur als je door wandelt. Maar we beginnen om 7.45 uur met 25 gr C en eindigen om 10.30 uur met 32 gr C. We verkijken ons op. Wat uitgeput komen we aan ondanks dat er halverwege nog een water refill punt is. Wat ook zwaar is zijn de vele vliegen die in de hitte op zoek zijn naar vocht, ons zweet. De wandeling van 2.5 uur steeds vliegen weg slaan is vreselijk voor diegene die geen vliegennetje hebben voor hun gezicht. Na een flinke rustmoment bij Uluru zijn we doorgegaan en na een lunch op weg naar Kata Tjuta. De Gorge van de Kata Tjuta hebben we doorgewandeld dit is nog een flinke wandeling met stijgingen en dalingen. Maar door de hitte van 39 gr C is het heel zwaar. Maar iedereen haalt het dat is op zich een prestatie.
Aan het eind van de dag hebben we op een mooi hoog punt tussen Uluru en Kata Tjuta de ondergaande zon mogen aanschouwen. Fantastisch. Alleen zijn er zoveel vliegen dat je je enorm ergert aan de vliegen. Met name diegene die geen vliegen net hebben voor hun gezicht, dan is het een ramp.
De volgende ochtend vertrekken we om 5 uur richting Port Augusta een rit van 750 km.