Darwin naar Alice Springs

Darwin naar Sydney 21 dagen safari tour.
De reis gaat via Stuart Highway van Darwin helemaal naar Adelaide. De Stuart Hway is vernoemd naar de Engelse ontdekkingsreiziger John McDouall Stuart de eerste Europeaan die het land van Zuid naar Noord kruist en onderweg zoekt hij naar water en later een keten van allerlei meren en poelen heeft aangelegd om het water probleem op te lossen.
De Stuart Hway wordt ook de twee jaarlijkse World Solar Challence race gehouden. Een race van voertuigen die wordt aangedreven met zonne energie. Het is vele malen gewonnen door Nederland. De laatste keer echter door Japan.

We vertrekken om 05.30 uur in de ochtend, dus een korte slaap. Met 9 personen zitten we in de bus met verschillende nationaliteiten. Het zijn 2 Hongaren man en vrouw, 2 Zwitsers ook man en vrouw, 1 Noor, 1 Duitse, 1 Engelse, en wij samen. Heel erg leuk. We hebben één gemeenschappelijke taal, nl Engels. De leeftijd is tussen 24 – 35 jaar. Wij, 2 Molukse Nederlanders met 59 en 64 jaar zijn echt uitzonderingen niet alleen op leeftijd en kleur. Ze hebben allemaal rugzakken komen wij met twee koffers op wielen. Lachen toch. Voor de rest valt het mee.

Onderweg nog wat bezienswaardigheden van het land gezien bij de plaats Adelaide River. En gestopt bij Katharine river waar we een boottocht maken op de rivier en nog twee keer een uitstap maken om via allerlei rotspaden de rotstekeningen kunnen zien van de Aboriginals en via een tweede stop en weer een wandeling over de rotspaden om bij een mooi waterval te komen. Ook hier is zwemmen verboden. In Katharine hebben we in een Bush camp de eerste overnachting. Eerst met z’n allen gekookt en afgewassen. Daar we midden in de Bush zitten en er geen licht is gaat alles verder met een zaklantaarn. Het is kamperen maar dan in grote twee persoons vierkante tenten die met muskieten gaas zijn afgeschermd. Lekker koel maar naar het toilet is in het pikkedonker niet altijd even prettig lopen met al die gaten in het pad. Wat betreft de mieren valt het hier mee.
Onze tweede dag gaat via het bezichtigen van een oud vliegveld uit de tweede wereld oorlog, die later de eerste internationale luchthaven van Australië is geworden en nu nog maar een museum.
Tevens een bezichtiging van twee voormalige Telegraaf stations. Australië is toen met een lange telegraaf kabel helemaal vanuit London via Gibraltar, Aden, Port Side, Bombay, Singapore, Batavia, Darwin, Tennent Creek tot aan Adelaide verbonden. Toen een hele prestatie. Bij het zien van al die apparaten heb ik mijn gsm toestel ernaast gehouden ter vergelijking wat het nu is. Dan zie je de enorme technische vooruitgang in de wereld. Vroeger alleen Morse seinen via vele tussen stations en tegenwoordig kun je gewoon een gesprek voeren.
In Tennent Creek is onze tweede overnachting ook in een Bush Camp. Nou dat is geen goede ervaring geweest. Nico moest met de gids chauffeur naar het zieken huis voor een controle van zijn voet. Wij gingen het eten koken en krijgen bericht dat we niet op hun hoeven te wachten. Na het eten en de afwas bleven we in de keuken/ eetruimte omdat daar verlichting is. Maar tijdens de gezellige babbel ontdekt er één van ons een schorpioen op de vloer. Je moet er niet aan denken dat die in een van de schoenen omhoog kruipt. We hebben alles daarna goed nagelopen. Niet goed genoeg, er blijkt er nog een schorpioen te zitten verderop. Alle dames gelijk op de stoelen ver weg van de vloer. Twee dames besluiten niet in de tent te slapen maar wachten op de bus. De rest gaat naar de tenten maar krijgen erg veel last van grote vlinders die je tent via allerlei kieren binnenkomen. Je slaapt dan niet goed. We gaan om 4.30 uur vroeg weg en dat is ook voor velen een opluchting.

De derde dag komen we bij Devils Marbles aan voor de zonsopgang op een van die grote rotsen. Een mooi gezicht. Daarna nog een wandeling in de regen met regenjassen en paraplu’s door een mooi landschap. Een leuke tussen stops voor koffie en thee langs de weg. Later een lunch die we bij een wegrestaurant zelf mogen voorbereiden is erg leuk. Vooral dat je zo internationaal met elkaar samenwerkt en onderweg ervaringen uitwisselt uit je eigen land of cultuur is erg leuk en zeer leerzaam.
In een van de zijwegen van de Stuart Hway is de Tablelands Hway waar al een waarschuwing staat dat er over 500 km geen brandstof is. Dat kun je je niet voorstellen. Dat is van Amsterdam naar Parijs geen benzine pomp. De reizigers op deze weg weten dit en hebben dan extra jerrycans en sommige trucks hebben wel 10 extra jerrycans aan boord.
Vele stukken van de Stuart Hway kom je amper tegenliggers tegen. Soms meer dan een uur niet. Maar als je er een paar tegen komt dan zijn het gelijk een paar grote jongens tegelijk. De Road trains. Een truck met twee aanhangwagens . Totaal drie scharnieren. Met een maximale lengte van 53,4 meter. Dat is heel lang, ongeveer een halve voetbalveld.

Onderweg nog een leuke stop langs de weg op een plek die de Steenbokskeerkring markeert op ongeveer 23,5 gr ZB. Het is een leuk idee van de Australische regering, eigenlijk die van de Northern Territories.
We hebben twee keer de enige één baans spoorlijn doorkruist. Ten slotte komen we aan het eind van de dag in Alice Spring aan. Waar een foto op het ‘Welcome to Alice Springs’ bord niet mag ontbreken. Voor de aankomst bij onze overnachting stopten we nog bij het monument van alle oorlogen. Het is ook voor mij een bijzonder moment om daar het monument van de Australiërs te zien in de tweede wereldoorlog. In de nadagen hiervan heeft mijn vader ook nog zij aan zij met de Australiërs gevochten.
In Alice Springs hebben we twee volle dagen, drie nachten, vrij te besteden voor de omgeving en om bij te komen voordat we onze reis vervolgen, 6 dagen naar Adelaide via Kings Canyon en Ayers Rock.