Uluru-Coober Pedy--Port Augusta-Quorns-Adelaide

Uluru-Coober Pedy-Port Augusta-Quorn-Adelaide.

Vanuit Uluru vertrekken we op maandag 17 januari om 5 uur in de ochtend richting Coober Pedy, ons volgende overnachting. Onderweg nog gestopt voor de nodige boodschappen en vers water, voedsel en brandstof want het is een reis van 750 km dwars door de woestijn. Vanaf het laatste pauze punt, de aansluiting op de Stuart Hway, is het een rechte weg en de eerste kruising is pas over 1000 km. Bijna niet voor te stellen van Amsterdam naar Spanje zonder kruispunten. En heel zelden tegemoetkomend verkeer. Het landschap verandert nog meer in droge vlaktes en gaat over in een vlakte. En de temperatuur stijgt naar 38 C op het midden van de dag. Onderweg passeerden we de staatsgrens en gaan we van Northern Territories naar South Australia en we gaan dan nog eens een uur vooruit. We hebben nu 9.5 uur tijdverschil met NL. Dat is best veel als je wilt bellen of skypen met het thuisfront.

We overnachten in Coober Pedy een Opaal mijnstad waar nog heel veel naar Opaal gezocht wordt. Alleen niet meer met een pikhouweel maar met moderne boormachines. Het landschap ziet er ook uit als grote molshopen zo vanuit de verte. Het zand wat uitgegraven is gaat gewoon naar boven via een zuig- en band systeem. Allemaal van die zandheuvels met die scherpe topjes. Aangekomen bij onze slaapplaatsen kregen we nog een rondleiding in een mijn museum. Erg leuk om te zien hoe het vroeger gegraven wordt. En waarnaar er gezocht wordt, we krijgen een goed zicht wat opaal is. Voor het eerst hebben we samen niet gekookt maar zijn gaan uiteten in de enige pizzeria die er is in Coober Pedy. Het is blijkbaar berekend op grote groepen. We krijgen hele grote schalen waar gemiddeld 16 stukjes pizza per schaal op zitten. We hebben 6 schalen met verschillende soorten pizza. Na 5 dagen geen pizza is het wel lekker. De rest nemen we mee en is gelijk in de koelkast gegaan. We zijn daarna naar een ondergrondse bar gegaan gezellig aan de borrel. Dat is erg leuk, geen last van de buren of zo en het is lekker koel allemaal.
We slapen in een oude mijn die ze hebben verbreed en verbouwd tot kleine inhammen met 2 x 2 stapelbedden per inham. Er zijn er zoveel dat we kiezen voor twee personen per inham. Heerlijk koel en pikkedonker. Je slaapt als een os. En er zijn zoveel stopkontakten dat bijna elk stopcontact bezet is voor het opladen van de vele apparaten. Een aantal is nog vrij lang gezellig doorgegaan en één is door de hoeveelheid alcohol de code van de deur vergeten en slaapt gewoon voor de deur op de grond. Het zorgt wel voor de nodige hilariteit en de gezelligheid. De volgende ochtend is het nog een gevecht om een stukje pizza. De rest neemt dan maar brood met jam, ham of kaas.

We zijn de volgende dag bij Coober Pedy begonnen met het zoeken naar Opaal bij een aantal oude steen afvalbergen. Het heeft geen Opaal opgeleverd maar wel mooi kleurrijke stenen die als souvenirs meegaan naar NL. Na deze leuke zoektocht bezoeken we een kangaroo asielcentrum. Hier komen de jonkies terecht waarvan de ouders zijn omgekomen door een aanrijding. Het levert schattige foto’s op en een aantal bijdragen aan het asiel die het juist van deze bijdragen moeten hebben. We vervolgen onze reis en na een lunchstop zijn we onderweg nog bij een drooggevallen meer gestopt. Het zijn grote zoutvlaktes geworden. Het drooggevallen meer is net als de vele meren in het zuiden van South Australia, uitgedroogd. Allemaal zijn het letterlijk zoutvlaktes geworden. Heel vreemd dat je van de weg af een grote witte vlakte ziet. Het lijkt wel een besneeuwd dichtgevroren meer. Maar het is allemaal overgebleven zout van het drooggevallen meer. Vroeger moeten dit met zeewater zijn volgelopen, zoveel zout.
We komen aan bij Port Augusta een havenstad aan de Spencer Gulf in zuidelijk Australia. Het is ook het eind van de Stuart Hway van ruim 3000 km van Darwin tot Port Augusta. Hier zijn we van de weg gegaan en rijden schuin noord - oostelijk naar Quorn ons volgende overnachting. Een leuke plaats met maar 1500 inwoners. We hebben wat boodschappen gedaan en hebben de hoeveelheid bier en wijn van de supermarkt gehalveerd. Na het diner met Kangaroo biefstuk, Kamelen worst en Buffelsteak, zijn we aan de borrel gegaan. De meeste kijken nog een enge film wat zich in de omgeving afspeelt zodat we de volgende dag het landschap zelf kunnen zien.

De volgende ochtend maken we een enorme wandeling van 2 uur totaal in het nationaal park. Ook hier treffen we de Widowmakers aan. Dit zijn bomen waarvan de takken bij droogte doodgaan en als het weer regent dan groeit het ernaast weer door of verderop. De grote dode takken vallen dan een keer naar beneden. Door de grootte en zwaarte van de takken overleef je zo’n vallende tak niet. Vandaar de naam Widowmakers.
Ik heb niet alle klim partijen gedaan. Het is toch te zwaar voor mijn knie.
We lunchen in het Nationale Park met de vele goede openbare voorzieningen voor kleine en grote groepen. We hebben in de middag een ruïne bezocht met 150 jaar als één van de oudsten in Australië. Het klinkt heel raar dat 150 jaar oud is. In Turkije in Efese hebben het over een paar honderd tot duizend jaar voor Christus. De Olympische Spelen in Olympia zijn 776 v Chr. begonnen de moderne spelen zelfs in 1896. Dit laat zien dat Australië een jonge natie is en weinig oude geschiedenis.
In de middag hebben 8 personen een rit per kameel gedaan. Erg leuk en spannend. De rest gaan naar het hotel voor de boodschappen, de was, de voorbereiding voor het diner.
De hoeveelheid bier is toch te weinig want na 22 uur hebben we geen bier meer. Er ligt wel veel bier in de koeling maar van de andere groep, The Northbound group. Wij zijn Southbound. Veel keus is er niet dus…….. gaat hun voorraad er aan. En de volgende dag onze excuses aangeboden en ruimschoots in dollars vergoed. Een win-win situatie noemen we dit.

Tussen door maak ik bij elke stop waar een GSM verbinding is steeds contact met Nico. Na zijn operatie hoopt hij op een spoedig herstel. We koersen op hereniging in Sydney.
Er zijn hele stukken en uren dat er gewoon geen gsm verbinding is. Erg dun bevolkt en niet rendabel.

De volgende ochtend rijden we weg en ik ontdekte dat de aanhangwagen niet gekoppeld is. Bij de eerste de beste drempel hoor ik geen tweede grond geluid van de aanhang. Trots op mijn ontdekking schreeuw ik: “Hey Bender you forget your trailer” Bender maakt het spel en riep: “shit”. En een grote lachsalvo barste los richting Bender. Maar mijn ontdekking is van korte duur. Bender, de chauffeur / gids heeft het expres losgekoppeld; “ we come back later, we go through the mountains”. Een tweede lachsalvo barst los maar nu mijn kant op.
We beginnen bij een temp van 25 C met een klim van 2 uur van een berg die The Dutchman Stern wordt genoemd. Het heeft de gelijkenis van het hoge achtersteven van de Hollandse schepen op de oost. Ik heb helaas het maar voor een kwart gelopen. Het is een lange klim en de pijn in mijn knie is de grens. Ik krijg de sleutel van de bus en heb op de bank gezeten in gezelschap van 5 kangaroo’s en 2 jonkies. Erg knus dit maak je nooit of niet veel mee.
Daarna en lange rit met een lunchstop in Melrose. Het doet me denken aan Melrose place. Een leuke plaats in een park waar ook hier een goede voorziening is voor groepen die kunnen grillen etc. Onderweg stoppen we op plaatsen waar goede publieke toilet voorzieningen zijn. Geweldig na een lange rit in de bus is een goede sanitaire stop een opluchting.
We rijden verder door Clare een wijnstreek waar heel veel Australische wijnen worden gemaakt. Dit is te zien aan de vele grote landerijen met gigantische wijnvelden die je alleen in zuid Europa ziet.

Aan het verkeer is te zien dat we een grote stad naderen. De eenzame twee baans weg, die we gewend zijn, verandert in een 4 tot 6 baans snelweg met vele stoplichten. Files die we dagen niet gezien hebben en eigenlijk niet meer kennen. Het landschap verandert van een vlakte in huizen, kerken, banken en vooral winkels. In de bus stijgt ook een zekere opluchting dat we in een grote stad zijn. Je kunt wel zien dat we eigenlijk allemaal stadsmensen zijn. “We are all urban people folks” klinkt een stem midden in de bus. Bij het uitstappen moeten we opeens rechts en links kijken iets waar we ruim een week niet meer gedaan hebben. We kijken alleen naar overstekende Kangaroos of mieren.
Na het inchecken in een goed Hostel met vele voorzieningen zijn de plannen alweer gemaakt voor de avond. Uiteten in een speciaal restaurant voor $10 pp, goed eten. Vervolgens wordt het restaurant na 21 uur omgebouwd tot een discotheek. De tafels gaan weg dit wordt een dansvloer, de wanden gaan opzij, de disco apparatuur wordt erin gedraaid, 4 grote speakers worden naar voren gerold, de keuken verdwijnt achter 2 grote schermen. De portier komt eraan, mensen staan in de rij om naar binnen te gaan. En ook hier gaan de dames altijd goed gekleed het uitgaans leven in. Heel mooi.
Het wordt na 23 uur voordat we enigszins vermoeid ons bed opzoeken. Morgen ons eerste dag in een grote stad, Adelaide.
We hebben dan incl. alle excursies bijelkaar ruim 5000 KM afgelegd. Een enorme afstand vlgs mijn inschatting van Amsterdam naar Casablanca.