Ambon kort verblijf

Op Ambon verblijf ik maar 2 dagen op de heenreis. Bij aankomst eerst bij mijn oom (jongere broer van mijn vader) even gedag zeggen. En na een gebruikelijk kort gebed omdat ik goed ben aangekomen en een kop koffie met gebakken bananen ben ik weer naar de stad te gaan. Daar moet ik flink wat geld pinnen omdat op het eiland Saparua geen pin mogelijkheid is. In Ambon stad heb ik heerlijk soto gegeten voordat ik weer verder ga. Ik heb ook hier andere delen van de stad van Ambon bezocht per motortaxi. Ik heb niet aan alle familie leden verteld dat ik al in Ambon stad ben. Het was erg plezierig om je tijd te kunnen indelen en foto's en video te maken van de omgeving waar ik nog nooit geweest ben. Ik wil de bergen in maar de tijd ontbreekt, dus dan maar later op de terugweg. Ambon stad is erg druk geworden. Het aantal motoren is meer dan verdubbeld en het aantal auto's is ook toegenomen. Alleen de weg van de luchthaven naar Passo (halverwege) is verbreed zo zijn ook de vele bruggen vernieuwd. Maar in de stad zijn de wegen net zo breed of net zo smal gebleven. Met het gevolg dat het verkeer altijd vast zit en iedereen chaotisch zijn weg probeert te vinden. Het instellen van een één richtingsverkeer is een oplossing. Maar dan moet het dubbel parkeren verboden worden anders heeft het geen zin. De vrijgekomen ruimte moet voor het rijdend verkeer beschikbaar blijven en niet door stilstaand verkeer worden ingenomen. Wat ik geweldig vind is dat er elke ochtend de straten worden schoongeveegd en het vuil opgehaald. Er is door Vlissingen twee vuilophaal wagens gedoneerd maar dat is onvoldoende. Waar ik geen antwoord op krijg is waar het vuil heen gaat. Wordt het verbrand of in een belt gestort? Achter op een motortaxi, hier een hojek genoemd, of in een Betjak, een Riksa, moet je wel enige fatalistische eigenschappen hebben. Niet bang zijn voor scherp tegemoet komend verkeer, dwars oversteken en hopen dat er voor je gestopt wordt of over kattenogen beschikken zodat je tegemoet komend voertuig of motor zonder verlichting kan onderscheiden. Vooral je knie niet te wijd uitelkaar op de motor, want dan worden ze of korter of je loopt een flinke kneusing op. Kortom zoals eerder vermeldt: je moet geen angst hebben en vooral niet meerijden.
Op 23 december zijn mijn 2 zussen en een neef aangekomen. Ik blijf eigenwijs in de stad en genieten van mijn vrijheid om zoveel mogelijk te zien en ik heb ze niet opgehaald van het vliegveld. Ik heb maar één familie lid opgezocht en gevraagd of de kinderen mee mochten naar Itawaka. Op straat wordt ik door enkele familieleden op Ambon herkend heel komisch was dat. Ondanks mijn pet en zonnebril, dus is een sociaal bezoek onvermijdelijk en aansluitend ook nog gegeten. De 23ste dec. hebben we met enkele familie leden in een restaurant aan de baai in Amahusu gegeten. Een leuke locatie waar de Sail Darwin - Banda finist. Er is een pianist en een steel gitarist en ze zorgen met hun zang en muziek voor de nodige gezellige effecten tijdens het diner.
Het meezingen met de bij ons bekende liederen heeft de gezelligheid alleen maar vergroot. We worden ook uitgenodigd om zelf enkele liederen te zingen maar dat hebben we maar niet gedaan om de sfeer niet te verpesten. We moeten niet overmoedig worden.
De volgende ochtend vertrekken we naar het eiland Saparua naar het dorp Itawaka het dorp van mijn ouders tevens mijn geboorte dorp.