Aankomst Jakarta

In JKT aangekomen zijn de noodzakelijke formaliteiten een crime, eerst in de rij om de visa te betalen, die is in drie jaar tijd enorm verdubbeld. In 2004 was het €10, in 2009 was het €15 en in maart was het al €20 en nu is het €25. Dan in de rij voor de stempel van de visa, dan naar de immigratie. Vervolgens wachten op je koffer. De ervaring twee jaar terug nog in mijn hoofd, dat mn koffer niet is aangekomen, was ik erg blij het op de band te zien. Vervolgens in de rij voor het inklaren waar je koffer weer wordt gescreend maar nu door de douane. Eenmaal buiten voel je de echte warmte, 32 gr. Dus overdressd. Sem mijn zwager, man van mijn nicht, was erg blij me te zien. De berichten op het nieuws waren niet goed ivm de sneeuw zei hij. We besluiten eerst maar een sightseeing tour te maken voordat we naar de dochter van mijn neef gaan. Ik wilde naar een ander deel van de stad waar ik nog nooit geweest ben. Ik kom onverwacht in een groot stadsdeel net zo groot als Nw west en oud west samen. Het is een rijk deel van de stad met veel afgeschermde resorten. Geen vakantie verblijven maar woongebieden die worden bewaakt en ze hebben een eigen onderhouds- schoonmaak personeel. Waar je natuurlijk voor moet betalen. Wat veel tijd kost is het zoeken naar een internet winkel waar ik een internetdongel kan kopen. Na een uitgebreide zoektocht in een ander winkel gebied heb ik er één. Tijdens de lunch gelijk via Skype contact gemaakt met het thuisfront. Geweldig om het thuisfront te zien en er mee te kunnen kletsen. Wat is de techniek enorm groot geworden en de wereld heel klein. In 1989 kreeg ik 4 brieven op mijn reis van 2 maanden. In 1998 kon ik met mijn gsm bellen echter niet overal en in mijn geboortedorp ook niet alleen in de "stad" op bepaalde tijden.In 2004 kan ik in mijn geboorte dorp met mijn gsm bellen vooral 's avonds aan het strand dan kreeg je bereik van de antenne op het eiland aan de overkant. In 2007 kunnen we overal met je gsm toestel bellen en sms'sen en beperkt internetten. Nu kunnen we Skypen. Geweldig.
Jakarta een grote stad met 12 miljoen inwoners volgens mijn neef. Dan naar mijn 6 mnd oude nichtje. Vernoemd naar de first Lady van USA. Ja juist: Michelle. We hebben heerlijk lang nog kunnen bijpraten en om 23 uur ga ik weer op weg naar de Airport voor mijn vlucht van 01.05 uur richting Ambon. Vanaf 19 dec heb ik nog maar 3 uur geslapen maar dat realiseer je nog niet goed door de vele snelle indrukken.
Het lang inchecken was ik al gewend. Ik zie veel en grote koffers aan de balie. Veel is mogelijk als je maar betaalt gezien de vele kilos overvracht van de passagiers. Een handbagage is net zo groot of groter dan de bagage in het vrachtruim. Maar we gaan omhoog en land ook weer veilig om 07.30 uur op Ambon. Alle landingen zijn fantastisch. Ik heb wel landingen meegemaakt waarvan ik dacht dat de wielen eraf zouden breken. Zo'n harde landing was het. He he eindelijk "thuis". Heerlijk. Velen van jullie zullen dit gevoel wel herkennen. De lucht, de warmte, de mensen, de taal, de geuren en ten slotte bij de familie warm eten ook al is het in de ochtend. Hier eten ze 3-4 keer warm. Mijn kleding past me over 6 maanden niet meer als het zo door gaat.