Montevideo terug naar Buenos Aires

Buenos Aires

Woensdag 4 mei
In de hostel in Montevideo lekker relax gedaan. De tassen ingepakt, maak nog wat foto’s in de buurt en ga vroeg naar de bus terminal. Helaas is er een ongeval op de weg. We zitten in een lange file (zeg maar chaos door het drukke verkeer) en de bus moet omrijden.Ik kom erg laat aan. En moet ik de laatste ongeveer 50 meter nog sprinten met back pack en koffer.Ik kom hijgend bij het bus perron aan en zie de bus al achteruitrijden.Ik kan nog net instappen en moet even bijkomen. Erg vermoeiend om met volgewicht nog een sprintje te trekken op deze leeftijd maar ik zit in de bus en dat is het belangrijkste. Na twee en half uur komen we in Colonia aan. Inchecken, half uur wachten en boarden.We varen om 4 uur uit en de zee, de rivier, is rustig en er is weinig deining. We komen om kwart over vijf in de middag aan. De taxi duurt nog even met zoveel mensen in een uithoek van de haven. In de hostel tassen uitgepakt en de vuile was apart gezet voor morgen. In de buurt eet ik nog wat, een kleine wandeling in de buurt en terug naar de hostel en kijk met nog een paar Engelstaligen (Ieren, Engelsen, Nieuw Zeelanders, Canadezen) naar een film in de DVD ruimte.

Donderdag 5 mei.
Het is Bevrijdingsdag in NL. Eerst naar de wasserij om de hoek anders heb ik morgen geen onderbroek meer. Dan naar het postkantoor, ik stuur een pakket naar huis. Ik ben steeds naar de verkeerde gestuurd, bij de eerste kom ik pas achter na half uur wachten. Bij de tweede vraag ik het gelijk, weer verkeerd. Bij het derde postkantoor ben ik op de juiste plek. Internationaal uitgaande postpakketten. In Fiji maak ik (achteraf) een fout door Cargo post te sturen. Thuis moeten ze dan nog invoerrechten betalen. Balen. Lezers een tip dus. Een wandeling door de winkelstraat Florida. Het is een 3 km winkelstraat en eindigt bij Avenida de Mayo. Na een lunch in de buurt ga ik naar de Plaza de Mayo. Het is donderdag en elke donderdag om 15.30 uur lopen de Dwaze Moeders van de Plaza de Mayo hun protest rondje van een half uur. De Madre de Plaza de Mayo krijgen het idee om te lopen toentertijd van de Politie zelf. Die zeiden dat ze niet mogen staan ivm het verbod hierop en ze maar moeten gaan lopen, tot op heden. Elke donderdag sinds 30 april 1977, al 34 jaar onafgebroken. De moeders verzamelen zich, stellen zich op en begonnen hun wekelijkse wandeling. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een brok in mijn keel krijg. Ik moet toch even een traantje weghalen. Het zijn er nog maar ongeveer 20 totaal met een wit hoofddoek. Het symbool van de Dwaze Moeders dit is ook op het plein rondom op de straat geschilderd. Hun kinderen en kleinkinderen lopen mee. Ook vele sympathisanten die hier zijn, zo ook ondergetekende. Wat een emotie maakt het ook los bij de omstanders, de moeders krijgen veel applaus. Maar zeker ook veel respect en waardering. Wereldwijd hebben ze dit al. Ze krijgen veel materiële- en immateriële steun uit binnen en buitenland. Ik lees over dit moment al vele jaren en nu sta ik op het plein. Het raakt me enorm.
met een aantal mede hostelgenoten loop ik terug en drinken onderweg nog wat. Even bijpraten.
In de avond zou ik naar een Tango show gaan maar dit heb ik verplaatst naar morgenavond. Te veel verschillende emoties. De was opgehaald en daarna in de buurt gegeten. Terug in de hostel ga ik met drie anderen een andere winkelstraat door wandelen. We komen aan het begin van de winkelstraat aan en is het donker om ons heen. De verlichting is uitgevallen blijkt uit informatie van de kelners in de restaurants. Een aantal winkel eigenaars en restaurants besluiten hun zaken te sluiten. De kassa kan niet gebruikt worden. Met de hand gaan de luiken naar beneden. Er is geen stroom om het elektrisch te doen. Dat het ook hier gebeurt in een wereld stad verbaasd me. In de dorpen, kampongs, of stadsdelen in Indonesië komt het regelmatig voor. Daar staan de kaarsen en zaklantaarns al op de tafels stand-by.

Vrijdag 6 mei.
Ik heb me vandaag ingeschreven voor een City Tour, wandelend van 4 uur door het stadsdeel San Telma. De tocht begint op 9.30 uur in een andere hostel in de wijk San Telma. Eerst krijgen we een video presentatie van de geschiedenis van Argentinië of eigenlijk van Buenos Aires (Bs As).
Hieronder een korte samenvatting. De video begint op 20 dec 2001 met de staat van beleg door de militairen. De president vlucht per helikopter van het dak naar elders. Daarna 60 jaar terug 1946 waarin Juan en Evita Peron aan het bewind komen. Evita protesteert tegen de gevangenneming van Juan door het leger op 17 okt. 1951. Juan komt weer aan het bewind Evita is vele malen populairder dan haar echtgenoot. Zij is de eerste moeder van het volk. Zij heeft het kiesrecht voor vrouwen voor elkaar gekregen en in 1951 vindt dit voor het eerst plaats. En een vereniging van arbeiders (CTG) in het leven geroepen en dit Internationaal op de kaart gezet. Op 26 juli 1952 overlijdt Evita door de ziekte kanker. Miljoenen Argentijnen nemen afscheid van haar. Het leger besluit de rouwperiode te verlengen van 3 naar 7 dagen wegens de enorme belangstelling. Meer dan een miljoen mensen staan langs de route. Op 16 juni 1955 hebben militairen een bombardement op het parlement gebouw verricht. Juan Peron is gevlucht naar het naburige Min. van Defensie en later naar Spanje. In 1957 hebben de militairen vervolgens het lichaam van Evita gekidnapt en heel lang is dit onvindbaar. Dit vernietigen is niet gebeurd wegens haar populariteit onder het volk. Tussen 1957 en 1971 komt het lichaam van Evita in Milaan terecht en is daar begraven. Vervolgens naar Spanje overgebracht waar Juan verblijft. De Peronisten hebben een overleden generaal gekidnapt en dwingen een ruil met het militaire bewind om het lichaam van Evita terug te krijgen in Buenos Aires. Dit is gelukt. Evita ligt sinds november 1974 begraven in het familie graf van Duarte (meisjes naam) op het Cemitario in de wijk Recoletto. Dit is een bedevaarts plek geworden. In september 1977 is het militaire bewind aan de macht. Gedurende een periode van 16 dagen zijn er 5 presidenten geweest. Het is komen en gaan van presidenten. Op dit moment is er een democratisch gekozen presidente mevr. Christina. Zij doet het goed. Een vrouw aan het bewind in een groot land zo ook in Brazilië een vrouw als presidente. Geweldig is dat. En over twee weken zijn weer verkiezingen. Wij komen langs een viaduct waar voorheen een politie bureau heeft gestaan. Bij het maken van de brug wordt het politie bureau gesloopt. Enkele personen herkennen dit als hun detentie plaats onder het militaire bewind en onder druk mogen ze graven en vonden veel geraamten. Men heeft er een herdenkingsplaats van gemaakt en foto’s geplaatst van de personen.
Volgens de gids hebben veel Argentijnen moeite met hun identiteit gezien deze geschiedenis. Het is het minst Spaanse stad van het Zuid Amerikaanse continent. Ook gezien de Immigratie van vele nationaliteiten. En de Franse invloed op de architectuur.
We eindigen de wandel tour, Cultour genoemd op de Plaza Dorrego. Kijk op FB voor zij die dit hebben. Er gezellig pleintje, met terrassen en tango dans en schilders alla Place du Ttre in Parijs om even een indruk te geven. En zondag is hier en de hele straat Defensa 2 km markt en kraampjes etc. heel gezellig volgens de aanwezigen.
In de avond naar een Tango Show gegaan met nog 3 andere hostel bezoekers. Het is inclusief transport, tango lessen, een 3 gangen diner met onbeperkt drinken incl. de wijn (oei) en een grote cultuur en tango show. Nou het is geweldig vooral de tango lessen moet ik echt onthouden. Lukt niet goed, zo’n danser ben ik nou ook weer niet, ik ken veel personen die beter dansen. Maar het is erg leuk. Een drukke dag, de Cultour, de show en enige glazen wijn maar gelijk het bed ingedoken.

Zaterdag 7 mei.
Toch te veel wijn op denk ik. Met een zwaar hoofd vroeg wakker. Ik ga een City tour doen. Wegens de grootte van de stad is dit het beste om een bus tour met gids te doen. Bs As heeft 6 grote Malls. (In Jakarta wel minstens 8 keer zoveel meer.) De wijk Palermo is de grootste wijk van Bs As en het heeft veel parken en sommige zijn heel groot, zoals het park “ 3 februari ” en het Japanse Park. Avenida del Libertador heeft 10 één richtingsverkeer. Gigantisch groot. In Avenida Alvear staan vele dure appartementen en dure winkels. Daar is de PC Hooftstraat in Amsterdam maar een Bijenkorf vergeleken. Ook zijn we in het stadsdeel La Boca op bezoek gegaan waar ook het stadion staat van Boca Juniors. Een bezoek aan het Stadion is leuk. In het stadion bevindt ook het museum van Boca Juniors. Je ziet de historische beelden op 20 schermen met op het ene scherm de belangrijke voetbal momenten en op het scherm ernaast wat er op de wereld op dat moment plaats vindt. Erg leuk het historisch perspectief. Een bezoek in de wijk Caminito is onvermijdelijk. Beroemd om de vele kleuren van de woningen en de tango die op straat wordt uitgevoerd op bijna elke hoek. Het is ook een commercieel gebeuren geworden wat ooit normaal is in dit stadsdeel. Veel terrasjes, muziek en kunstenaars, Erg gezellig. Maar zoals vele verkopers hier zeggen: “ after 5 o‘clock when the shops are closed, stay no longer, you better get out of here”. Het is echt bekend dat het een No Go Area is voor toeristen na 5 uur. Maar bij een van de tango koppels vraagt een mooie dame: “You want a Tango lesson”? Ik heel stoer.” No I have one lesson yesterday”. Zegt de dame: “I make it better”. Nou dat klinkt erg aantrekkelijk. Ik laat me verleiden voor een vervolg les in tango outfit. Maaaaar: Haar uiterlijk verblind me, haar aanraking, haar armen om me heen verkramp me, haar parfum bedwelmd me. Beste mensen dit komt niet meer goed. Ik wordt een hark die een robotachtige beweging probeert te maken wat een tango moet voorstellen.. De straat bestaat uit kinderkopjes en is moeilijk dansen, niet goed. (wat een excuus he) Ik glij uit.” No problem good for photo”. Ik dans heel serieus het beste uit me. Maar het leed is geschied. Totale duur: nog geen 2 minuten. Feedback: you must take more lessons. (Ja…weet ik) Plezier: applaus en hilariteit onder de toeschouwers. Beloning: een kus en ik mag met haar op de foto. Zij maakt er een paar leuke pikante shots van. Haar man neemt het op met mijn camera. Helaas alleen voor insiders op verzoek beschikbaar en NIET voor Facebook. Als laatste wijk gaan we naar de havenwijk. Net als alle grote steden zijn ook hier de havens gemoderniseerd tot mooi gezellige dure appartementen en mooie dure restaurants.
Na de tour ben ik op eigen gelegenheid naar het graf van Evita gegaan. Ik kies voor deze dag, 7 mei, omdat het haar verjaardag is. Helemaal op deze dag is het een bedevaart en drukte op haar graf, eigenlijk een mausoleum achtige graf zoals alle andere hier. Ook erg veel buitenlanders bij haar graf. Volgens de bewaker is het heel erg druk vandaag maar andere dagen komen ook veel mensen van overal vandaan. Maar zij verdient een betere plek vind ik. Maar het militaire bewind toen wil dit niet.

Zondag 8 mei.
Na het ontbijt koffers inpakken en uitchecken. De bagage gaat de locker in. Het is hier gratis in tegenstelling tot hostel Teamo in Papeete waar ik per dag moet betalen. Ik ben de straat Defensa in gelopen vanaf de Plaza de Mayo. Het is een straat van ongeveer ander halve km lang tot aan de Plaza Dorrego staat het vol met straat verkoop, tafeltjes, schilderijen, etc. Veel handel en veel muzikanten, veel artiesten die optreden. Met hier en daar ook tango op straat met demonstraties en of les. Ik begin er niet meer aan. Heel gezellig en heel veel bezoekers. Het is een bekende activiteit elke zondag in deze straat. Totaal heb ik ruim 2 km gelopen inclusief de vele zijstraten en dan weer terug. Ik laat me verleiden door wat inkopen. Kaarten en een shirt en oor kappen, die zijn heel leuk. Je moet er geen hoge hakken aan doen in deze straat ivm de kinderkopjes die hier liggen. Platte wandel schoenen, of gympen zijn de beste.
Nog even een klein hapje gegeten en om half zeven terug naar de Hostel, de souvenirs ingedeeld, koffers naar buiten. Met de taxi naar de Omnibus terminal. Volgens het scherm op de terminal is de bus er om half negen. En precies kwart voor negen vertrekt de bus richting Iguazu. Tegen 10 uur krijgen we een late diner. Na het eten gaat de video aan. En na de film gaat het licht na middernacht uit. Ik probeer maar te slapen.